Είμαι της άποψης ότι οι νέοι και οι νέες μας, αν δεν το κατάλαβαν ακόμα, πρέπει ν αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι το καθεστώς μέσα στο οποίο ζουν , αναπτύσσονται ,διεκδικούν και τελικά παράγουν, είναι ένα καθεστώς πλαστότητας, στηριγμένο σε μιαν εικονική πραγματικότητα που πολύ απέχει από το φυσιολογικό «είναι», ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία.
Η κοινωνία μας των ενηλίκων , αν και γνωρίζει πολύ καλά ότι η ουσία βρίσκεται μόνο στο φυσιολογικό «είναι», επενδύει στο «φαίνεσθαι», παρασύροντας στην απατηλή αυτή πορεία και τους νέους που όσο κι αν δεν το παραδέχονται, εξαρτώνται απ΄αυτή την κοινωνία.
Καλά κάνουν και δεν το παραδέχονται. Καλά κάνουν και αμφισβητούν. Μέσα από τις αμφισβητήσεις της νεολαίας προέκυψαν όλα τα καλά και τα σωστά στον κόσμο. Μόνο που εδώ που φτάσαμε, αμφισβητώ πλέον εγώ ζωηρά τη γνησιότητα και τον αυθορμητισμό των διεκδικήσεων και των επαναστάσεων. Φοβάμαι ότι αν και γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να προκύψει θετικό αποτέλεσμα, κρύβονται ή παρασύρονται μέσα στην εικονική αυτή πραγματικότητα και κάνουν αγώνες που στην ουσία δεν είναι παρά «χαβαλές».
Πάρτε για παράδειγμα τις διαδηλώσεις για την Παιδεία. Είχα βγει κι εγώ στο δρόμο πριν από 40 χρόνια για το περίφημο 15%. Αυτό που δεν πετύχαμε ποτέ ούτε εμείς, ούτε οι επίγονοί μας. Αλλά αγωνιστήκαμε, χωρίς να τρέχουμε να γυρίσουμε σπίτι μας για να δούμε αν μας έδειξε η τηλεόραση. Έτσι κι αλλιώς, τότε, δεν υπήρχε καν τηλεόραση.
Πάρτε για παράδειγμα τις πρόσφατες Δημοτικές Εκλογές. Πλήρης αδιαφορία του κόσμου και τεράστια αποχή αλλά το βράδι, στις 7, όλοι κολλημένοι στην τηλεόραση για να μάθουμε «τι έγινε» από τα…exit polls. Αν και ξέραμε πολύ καλά ότι πραγματικά αποτελέσματα δεν θα υπήρχαν πριν τις 10-11 το βράδι, θέλαμε να πάρουμε γεύση από τα «αποτελέσματα» της πλαστότητας. Μέχρι που υπήρξε υποψήφιος Νομάρχης που έκανε θριαμβικές δηλώσεις βασιζόμενος σε exit polls. Και ο οποίος πήρε τελικά 3% λιγότερο απ΄ ότι έσπευσε να ανακοινώσει. Μέχρι που υπήρξε αρχηγός κόμματος, που βασιζόμενος σε εκτιμήσεις γύρω από τα exit polls που μίλησε για «αλλαγή σκηνικού». Και ο οποίος, αντί να ανακρούσει πρύμνα μετά τα οριστικά αποτελέσματα που αποδείκνυαν ότι αλλαγή σκηνικού ΔΕΝ υπήρχε, βάλθηκε να μας βγάλει όλους τρελούς, προβάλλοντας μια προσωπική, εικονική πραγματικότητα ώστε να μην παραδεχτεί ότι έκανε λάθος.
Πάρτε για παράδειγμα τις μετακινήσεις στελεχών από κανάλι σε κανάλι. Άλλα λένε, άλλα ισχύουν, άλλα γράφονται, άλλα γίνονται, άλλα καταγγέλλονται, άλλα αποδεικνύονται. Οι ανακοινώσεις περί «αγαστής συνεργασίας» διαψεύδονται από τα…ρημαγμένα σκηνικά των στούντιο και τα σπασμένα ποτήρια που εκσφενδονίζονταν από τους μεν στους δε. Και οι δηλώσεις περί δεοντολογίας, σοβαρότητας, ελευθερίας, ανεξαρτησίας, σεβασμού του τηλεθεατή αποδεικνύονται απλά παιχνίδια στο χρηματιστήριο των αμοιβών.
Δεν θέλω να επεκταθώ. Θέλω μόνο να καταθέσω τον προβληματισμό μου προς τους νέους. Να τους παρακαλέσω να εξετάζουν βαθύτερα. Να τους ζητήσω να μην πείθονται απλώς «τοις ‘κείνων ρήμασι». Να βλέπουν «πίσω απ΄ τις γραμμές» γιατί εκεί υπάρχει, εκεί υπήρχε πάντα η αλήθεια. Πάντα υπήρχαν οι χειριστές και οι χειραγωγούμενοι. Πόλεμοι έγιναν βάσει αυτής της συνάρτησης. Σύνορα άλλαξαν λόγω αυτής της σχέσης καταστροφής των πάντων. Σήμερα, δεν επιτρέπεται να υπάρχει τέτοια πλαστότητα. Γιατί σήμερα, υπάρχει πολύ περισσότερη γνώση. Δέχομαι την όποια αντίδραση, την όποια πρωτοβουλία από κάποιον που γνωρίζει και πιστεύει. Αλλά αυτόν που παρασύρεται από το δήθεν της εικονικής πραγματικότητας, δεν τον συγχωρώ πια.
Ο Δικηγόρος του Διαβόλου |
