Δεν ξέρω που πλατσουρίζετε εσείς αυτό τον Ιούλιο, εγώ πάντως πλατσουρίζω στην Αθήνα. Κι επειδή η Αθήνα θάλασσα δεν έχει, έφυγε και το συντριβάνι της Ομόνοιας, πλατσουρίζω προς πλατεία Συντάγματος και στις διάφορες …εξωτικές συνοικίες της πρωτεύουσας. Κι έχω παρέα, τον Γιωργάκη.
Κακό παιδί. Στριμμένο. Μιλάει λίγο περίεργα κι έχει μια περίεργη φαλάκρα και ένα παράξενο μουστάκι. Εγώ δεν έχω. Είναι βέβαια πιο αδύνατος.
Επίσης, δεν είναι καθόλου εντάξει όταν παίζουμε στην Πλατεία. Μου παίρνει τα κουβαδάκια, λες και δεν έχει δικά του. Φωνάζω. Δεν με ακούει κανείς. Όλοι οι φύλακες είναι «κολλητοί» της μαμάς του και δεν τους νοιάζει.
Κι αυτός, όλο και μου παίρνει τα κουβαδάκια και τα άλλα μου παιχνίδια και τραγουδάει όλα τα δικά μου τραγουδάκια.
Εδώ και καιρό, τραγουδάει αυτό που λέει «Φέρτε πίσω τα φράγκα… φέρτε πίσω τα λεφτά». Αδικία. Αυτό είναι δικό μου και το τραγουδούσα πριν από χρόνια κι αυτός δεν τά 'φερνε και δεν τά 'φερνε και τελικά δεν τά 'φερε ΠΟΤΕ πίσω τα λεφτά.
Θέλω να του βάλω τις φωνές: «Ασε κάτω τα κουβαδάκια ρε Γιώργο. Πάρε τα δικά σου. Δεν έχεις δικά σου;»
Μα τι πράγμα ρε παιδί μου αυτά τα παιδάκια τα ψηλά, αδύνατα, φαλακρά με τα μουστάκια. Γλωσσεύουν κατά κανόνα τη… μπέρδα τους και αντί να φτιάξουνε κάτι, δικό τους για κολατσιό, θέλουν να τρώνε απ΄τα έτοιμα και ορμάνε να σου φάνε το δικό σου. Και μετά, σ' αφήνουνε με τα ψίχουλα και τα σκουπίδια και σου φωνάζουνε κι όλας: «Γιατί δεν καθάρισες;».
Θα ήθελε να μου κλέβει το φαί, να το τρώει, να αφήνει όλα τα ψίχουλα και μετά να πηγαίνω εγώ να καθαρίζω και μάλιστα ΧΩΡΙΣ να φοράω το γαλάζιο μπλουζάκι μου.
«Αντε καθάρισέ τα ρε γαλάζιο παιδί» μου λέει. Εδώ που τα λέμε, 5-6 από μας φοράμε γαλάζιο μπλουζάκι στην παραλία. ΟΛΟΙ οι άλλοι, παντού, φοράνε ακόμα τα παλιά, τα ξεθωριασμένα τα πράσινα που τους έδωσαν ο Γιώργος κι ο μπαμπάς του. Και δεν φτάνει που μας βούτηξε το φαί, γέμισε τον κόσμο σκουπίδια και θέλει να τα καθαρίσουμε εμείς, μας βρίζει και θέλει να μας πετάξει έξω απ΄την παραλία.
Πριτς. Μάθε κανένα δικό σου τραγούδι, βάλε κανένα καθαρό μπλουζάκι, φτιάξε το δικό σου κολατσιό, καθάρισε τα ψίχουλά σου, αγόρασε και κανένα δικό σου κουβαδάκι και μετά, έλα να τα ξαναπούμε. Παλιόπαιδο, φαλακρό και μουστακαλίδικο. Go Home.
(Περιοδικό LIBRE - Ιούλιος 2007)
|
