Νύχτα Κυριακής προς Δευτέρα, μετά τα μεσάνυχτα, μια εβδομάδα μετά τις εκλογές, καθόμουνα στη βεράντα του σπιτιού μου στο Μελίσσι Κορινθίας και κοίταζα απέναντι, πέρα απ΄ τον Κορινθιακό κόλπο, κάτι φωτάκια που λαμπύριζαν. «Τι να είναι άραγε εκεί ;» σκεφτόμουνα.

Είχα βέβαια απορρίψει την εκδοχή ότι εκεί απέναντι είναι ο …Όλυμπος – που με μεγάλη δόση αφέλειας και υπερβολής είχε πει πριν από πολύ καιρό μια σχετικώς…αγεωγράφητη φίλη- και κατέληγα στην άποψη ότι ήταν φωτάκια από την άκρη της Ιτέας, αφού και η Ναύπακτος και η Ερατινή μάλλον μακριά έπεφταν.

Λαμπύριζαν λοιπόν τα φωτάκια κι εγώ αναρωτιόμουνα αν αυτοί οι άνθρωποι εκεί απέναντι έκαναν τις ίδιες σκέψεις μ εμένα, τι σκέφτονταν -αν σκέφτονταν κάτι- και πόσο τους απασχολούσε το γεγονός ότι η αφεντιά μου δεν είχε εκλεγεί βουλευτής στις εκλογές, κάτι που μου είχε αλλάξει όλες τις προτεραιότητες και τους στόχους μου, όλη μου τη ζωή εν ολίγοις.
.
Τι να σκέφτονταν οι άνθρωποι στην Ιτέα;  Ή στη Ναύπακτο, ή στην Ερατινή ή οπουδήποτε εκείνη τη γλυκιά, Κυριακάτικη νύχτα!
Τα δυο γκολ του Λούα Λούα θα σκέφτονταν, τις αυριανές τους υποχρεώσεις, τον κάλο που τους πονούσε στο πόδι τους, το δώρο που έπρεπε να αγοράσουν για κάποιον δικό τους που γιόρταζε την άλλη εβδομάδα, για το νοίκι, το αυτοκίνητο, το σχολείο του παιδιού…

Για το δικό μου θέμα, το δικό μου πρόβλημα, νοιαζόμουνα – είναι ΣΙΓΟΥΡΟ αυτό- μόνον εγώ. Και η γυναίκα μου. Κι αυτό ήταν το λογικό και το φυσιολογικό. Ποιος είναι δυνατόν να ενδιαφέρεται για το δικό μου πρόβλημα τη στιγμή που έχει το δικό του;

Έβαλα την τηλεόραση την ώρα που άρχιζε ένα νυχτερινό δελτίο ειδήσεων. «Σφαγή στο ΠΑΣΟΚ- Παπανδρέου και Βενιζέλος διεκδικούν την προεδρία- Τραγικό δυστύχημα στο Σχηματάρι- Βολές κατά των χειρισμών Ζορμπά στο θέμα του πορίσματος για την υπόθεση των ομολόγων και από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου- . Αποφάσεις για το βιβλίο της Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, τα κενά στα σχολεία και την εφαρμογή των νέων νόμων στα πανεπιστήμια, παίρνει ο νέος υπουργός Παιδείας- Πρώτος στόχος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης είναι η αναγέννηση των πυρόπληκτων περιοχών…»
Αυτή ήταν η ειδησεογραφία. Κι όσο για το δικό μου «πρόβλημα», χτεσινό μπαγιάτικο κουλούρι.
Η ειδησεογραφία τρέχει, οι εξελίξεις τρέχουν, ο κόσμος γυρίζει και τα χτεσινά, μπαγιάτικα κουλούρια παραμένουν μόνο στο δικό μας τον ταβλά. Χωρίς αγοραστή. Όπως όλα τα χτεσινά κουλούρια. Που αύριο θα έχουν ήδη γίνει …προχτεσινά.

Τα φωτάκια στην Ιτέα και στην Ερατινή και στη Ναύπακτο θα λαμπυρίζουν και σήμερα και αύριο και μεθαύριο το βράδι. Θα συνεχίσουν να λαμπυρίζουν όποιος κι αν βγει πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ, αλλάξει δεν αλλάξει το βιβλίο της ιστορίας, αποχωρήσει ή δεν αποχωρήσει ο Ζορμπάς, βάλει δε βάλει γκολ ο Λούα Λούα. Πράγματα καθημερινά, εφήμερα, που σύντομα μπαγιατεύουν.
Αλλά δεν ξεχνιώνται. Γιατί όταν ξεχαστούν, πεθαίνουν.