Δημήτρης Κωνσταντάρας - Επί ίσοις όροις

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ του υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας έλαβε προ τριετίας μια κρίσιμη απόφαση: ανέθεσε την ευθύνη διοίκησης του μοναδικού στη χώρα Κέντρου ημερήσιας φροντίδας ατόμων με προβλήματα όρασης και πρόσθετες αναπηρίες, στο σύλλογο γονέων τους «Αμυμώνη». Η επιλογή του συγκεκριμένου μοντέλου διοίκησης παρουσιάστηκε ως πιλοτική, υπό την έννοια ότι πιθανή δικαίωσή της θα σήμαινε εφαρμογή του μοντέλου και σε άλλους προνοιακούς φορείς. Η «συμφωνία τιμής» μεταξύ υπουργείου και γονέων κυρώθηκε αρχές 2006 με την υπογραφή προγραμματικής σύμβασης, όπου λεπτομερώς καταγράφονταν εκατέρωθεν ρόλοι και υποχρεώσεις. Προοπτικές «νέας εποχής» φάνηκαν να γεννιούνται για το Κέντρο. Εως και το μέχρι τότε όνομά του ανανέωσε, από «Επικοινωνία» μετονομάστηκε σε «Ιριδα». Τιμώντας τα συμφωνηθέντα, οι διοικούντες πλέον γονείς «έδωσαν τα ρέστα τους» ώστε το μοντέλο να δικαιωθεί, αναβάθμισαν υπάρχουσες υπηρεσίες, ενώ δημιούργησαν και νέες κρίσιμες (όπως την Πρώιμη Παρέμβαση). Η δυναμική τους σύντομα κινητοποίησε και άλλους γονείς σε όλη την Ελλάδα, που άρχισαν να οργανώνονται διεκδικώντας αντίστοιχες υπηρεσίες και για τα «εκτός Λεκανοπεδίου» παιδιά με προβλήματα όρασης και πρόσθετες αναπηρίες. Τα πάντα φωτεινά...

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΚΙΑ στον ορίζοντα ήταν η δυσπραγία που εξ αρχής επέδειξε ο έτερος συμβαλλόμενος (το υπουργείο) στην εκπλήρωση των δικών του υποχρεώσεων. Η καταβολή ανά τρίμηνο των συμφωνηθέντων 90.000 ευρώ (σύνολο έτους 360.000, κάλυψη του 55% του συνολικού προϋπολογισμού, τα λοιπά ευθύνη των γονέων) ήταν πάντοτε καθυστερημένη, τα έξοδα έτρεχαν, οι σχεδιασμοί αλλοιώνονταν. Εστω και έτσι όμως η αισιοδοξία ολόκληρο τον πρώτο χρόνο συντηρούνταν. Καλόπιστοι τόσο οι γονείς όσο και οι εργαζόμενοι, επένδυαν στη βεβαιότητα ότι η επιτυχής έκβαση του νέου μοντέλου θα υποχρέωνε το υπουργείο να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, ώστε να καρπωθεί το μερτικό του στα εύσημα. Συντομότατα διαψεύστηκαν! Την επόμενη χρονιά (2007) το υπουργείο κατέβαλε χρήματα... όποτε προαιρείτο, τα προβλήματα στην «Ιριδα» άρχισαν πλέον να συσσωρεύονται, η «σκιά» έγινε πλέον απειλητική. Ωσπου, προ μερικών ημερών, σκέπασε τα πάντα...

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ του υπουργείου στη σύμβαση που για φέτος προτείνει, είναι ισόποση (360.000) της προπέρσινης, δεν συνυπολογίζει καν τον της διετίας πληθωρισμό! Σε ποσοστό αποτιμώντας, μόλις ξεπερνά το 40% του φετινού προϋπολογισμού της «Ιριδας» (ελαφρώς αυξημένος λόγω πρόσθετων υπηρεσιών), δημιουργώντας συνθήκη ασφυξίας. Το κυριότερο: η φετινή σύμβαση καθιστά νομότυπο το έως σήμερα καταχρηστικό «όποτε προαιρούμαστε» του υπουργείου, παραλείποντας να συμπεριλάβει την υποχρέωση καταβολής ανά τρίμηνο των χρημάτων! Τυπική πολιτικάντικη κουτοπονηριά η... παράλειψη, πλην όμως με μια κρίσιμη επίπτωση: στερεύει μονομιάς το όποιο εναπομείναν απόθεμα «καλής πίστης» της άλλης πλευράς, εξωθώντας το νέο μοντέλο - πιλότο σε νομοτελειακή αστοχία. Και το συνακόλουθο ερώτημα: Συνειδητά;