Από τον Βαγγέλη Αυγουλά

Πριν από περίπου έναν μήνα, ο Υπουργός Παιδείας κ. Ευ. Στυλιανίδης, παρουσίαζε στον Τύπο και τους συλλογικούς φορείς εκπροσώπησης των ατόμων με αναπηρίες το νέο σχέδιο νόμου για την «Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση», συνοδευόμενο από την εξαγγελία για την ίδρυση 56 ειδικών σχολείων σε όλη τη χώρα, δηλαδή 56 κέντρων παροχής ίσων εκπαιδευτικών, κοινωνικών και πολιτιστικών ευκαιριών και στους μαθητές με αναπηρία.

Επιβάλλεται, όμως, να υιοθετηθεί πλέον ο δόκιμος διεθνής όρος «Ειδική Εκπαίδευση» καταργώντας εκείνον της «Ειδικής Αγωγής», ώστε να σταματήσει να μεταφέρεται και να αναπαράγεται η διάκριση αυτή σε βάρος των παιδιών με αναπηρία από την προσχολική τους κιόλας ηλικία. Όπως οι συνομήλικοι μας που βλέπουν, ακούν ή περπατούν «κανονικά», έτσι και εμείς ως μαθητές και φοιτητές δεν έχουμε ανάγκη κανενός είδους αγωγή. Διεκδικούμε αξιοπρεπή, ισότιμη, συμμετοχική ειδική εκπαίδευση ενταγμένη στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα με επίκεντρο τον μαθητή και όχι τον διαχωρισμό των παιδιών σε ομάδες και κατηγορίες.

Παρ'όλα αυτά με τον νέο νόμο γίνονται βήματα ριζοσπαστικά αφού ικανοποιείται ένα μέρος των πάγιων αιτημάτων του αναπηρικού κινήματος, με σημαντικότερο όλων την θέσπιση της υποχρεωτικότητας της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία, ακολουθώντας έστω και μετά από χρόνια όσα ορίζει το ελληνικό Σύνταγμα αλλά και μια σειρά σχετικές ευρωπαϊκές και διεθνείς διακηρύξεις. Για να διασφαλιστεί όμως ότι θα περάσουμε από τα λόγια στην πράξη, είναι απαραίτητη και η θέσπιση κυρώσεων τόσο κατά των γονέων που δεν εντάσσουν τα παιδιά τους με αναπηρία στην εκπαιδευτική διαδικασία, όσο και κατά των οργάνων και θεσμών εκείνων της πολιτείας που δε λειτουργούν όπως θα έπρεπε κινούμενοι προς αυτήν την κατεύθυνση.

Η ανυπαρξία, ωστόσο, ουσιαστικών διατάξεων που να εξασφαλίζουν την εύκολη και πλήρη πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία σε όλες τις υποδομές και υπηρεσίες συμπεριλαμβανομένων και των ηλεκτρονικών, τα εξαιρετικά χαμηλά ποσά που δαπανώνται κάθε χρόνο για την ειδική εκπαίδευση, όπως και το ότι δεν έχει ληφθεί ούτε προβλέπεται κανένα ουσιαστικό μέτρο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση των αμεα στη νομοθεσία του ελληνικού κράτους ως και σήμερα, κάνουν αυτές τις καινοτόμες προβλεπόμενες αλλαγές να μοιάζουν ανώφελες και το αναπηρικό κίνημα να μιλά τελικά για ένα νομοσχέδιο που προωθεί κυρίως διοικητικές και διαδικαστικές ρυθμίσεις.

Ως φοιτητής και νέος που δραστηριοποιείται στο χώρο του αναπηρικού κινήματος, ελπίζω στην αποδοχή των προτάσεων των άμεσα εμπλεκομένων στην ειδική εκπαίδευση επίσημων κοινωνικών εταίρων της πολιτείας που έχουν κατατεθεί, ώστε κάποια στιγμή η εξάλειψη των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε και σ'αυτον τον τομέα να σταματήσει να μοιάζει με μακρινό όνειρο…

Βαγγέλης Αυγουλάς,

http://gr.f240.mail.yahoo.com/ym/Compose?To=avgoulas@yahoo.gr

2οετής φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών,

Μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών.