Συγγενής, "φυτευτός" ή ανεξάρτητος;
Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω ότι σε πολλά διαφωνώ κάθετα αλλά και σε πολλά συμφωνώ με τον κύριο Γιάννη Παπαιωάννου, πιστό φίλο του ΠΑΣΟΚ , υποστηρικτή του Ευάγγελου Βενιζέλου και ηλεκτρονικό "εκδότη" του blog "wordpress.com". Σήμερα, παίρνοντας αφορμή από το άρθρο του "Ποιον βολεύει η απαξίωση του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ", μου δίνεται η ευκαιρία να γράψω δυο - τρεις κουβέντες που μας απασχολούν -νομίζω- όλους.
Λέει λοιπόν το άρθρο: " Στην χώρα μας υπάρχουν τρεις δρόμοι για να ασχοληθεί ένας άνθρωπος με τα κοινά και να προσφέρει στην πατρίδα και στο σύνολο εάν το επιθυμεί, το πιστεύει και το αξίζει. Ο πρώτος δρόμος είναι να σε λένε Παπανδρέου Μητσοτάκη Καραμανλή Έβερτ ή να είσαι συγγενής τους. Ο δρόμος αυτός οδηγεί κατευθείαν στα ψηλά. Ακόμη και εάν δεν θές δεν μπορείς να ξεφύγεις απο αυτή την μοίρα.
Ο δεύτερος δρόμος είναι μέσα από την συμμετοχή σου σε ένα κόμμα.
Και ο τρίτος δρόμος είναι να σε «φυτέψουν».
Εμένα ούτε Παπανδρέου, ούτε Καραμανλή, ούτε Μητσοτάκη με λένε, σε κανένα κόμμα δεν δραστηριοποιήθηκα και ούτε με "φύτεψε" κανείς. "Ανακατεύτηκα" και ασχολήθηκα επειδή το ήθελα, από μόνος μου, κατέβηκα στις Νομαρχιακές Εκλογές το 2002 χωρίς κομματική στήριξη, χωρίς λεφτά και χωρίς γνώση ή μηχανισμούς και βγήκα πρώτος από τον "απλό κόσμο" επειδή ήξερε το όνομά μου και παρακολουθούσε την καριέρα μου, κατέβηκα στις Βουλευτικές του 2004 χωρίς κομματική στήριξη ( προφανώς επειδή οι 63.000 σταυροί που είχα πάρει τους άρεσαν) και ξαναβγήκα επειδή και πάλι ο "απλός κόσμος" το αποφάσισε.
Μπορεί να μην ξαναβγήκα, μπορεί να μην ξαναβγώ, μπορεί και να μην ξαναπολιτευτώ αλλά ό,τι "πήρα", το "πήρα" από τη σχέση μου με την κοινωνία.
Συνεπώς, υπάρχει και "τέταρτος δρόμος". Ο δρόμος του "απλού πολίτη". Που ακριβώς επειδή είναι...απλός, ξέρει τι θέλει.
|
