| Δεύτερη δικαίωση σ΄ένα μήνα
Μπορεί να ακούγεται λίγο ...οξύμωρο αλλά η πολιτική και κοινοβουλευτική μου δραστηριότητα τα 3,5 χρόνια που ήμουν βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, δικαιώθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα επί ...ΠΑΣΟΚ. Μετά την απόφαση για εφαρμογή του μέτρου του "Αστυνομικού της γειτονιάς", την Τρίτη, 19 Ιανουαρίου 2010, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε παράνομες τις υπαίθριες διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους της Αθήνας και επικύρωσε αποζημίωση ως ψυχική οδύνη σε γονέα θύματος αυτοκινητιστικού δυστυχήματος.
Συγκεκριμένα, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε τις αιτήσεις του Ελληνικού Δημοσίου και του Δήμου Παπάγου με τις οποίες ζητούσαν να αναιρεθούν δύο αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών που επιδίκασαν το ποσό των 117.388 ευρώ σε δικηγόρο, ως χρηματική ικανοποίηση, λόγω ψυχικής οδύνης, για το θάνατο του παιδιού του, το 2000, από πρόσκρουση του αυτοκινήτου το οποίο οδηγούσε σε διαφημιστική πινακίδα στην Λεωφόρο Κατεχάκη. Το χρηματικό ποσό θα καταβληθεί ή από το Δημόσιο ή από τον Δήμο Παπάγου.
Η Ολομέλεια έκρινε ότι οι διατάξεις του Ν.2696/1991 που επιτρέπουν «την εγκατάσταση διαφημίσεων επί του οδοστρώματος και των πεζοδρομίων οδών ευρισκομένων εντός κατοικημένων περιοχών (με όριο ταχύτητας μέχρι 70 χιλ./ώρα) και αναγνωρίζοντας στην διοίκηση την δυνατότητα χορηγήσεως αδειών εγκαταστάσεως διαφημίσεων και στους ανωτέρω χώρους, είναι αντίθετες προς την Διεθνή Σύμβαση της Βιέννης». Και ότι οι οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης υποχρεούνται να αφαιρούν τις υπαίθριες διαφημιστικές πινακίδες που υπάρχουν στις λεωφόρους και τους δρόμους και αν δεν το κάνουν πρέπει να τις αφαιρεί η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων του ΥΠΕΧΩΔΕ, καθώς η τοποθέτησή τους είναι αντίθετη στις διεθνείς συμβάσεις της Βιέννης για την οδική κυκλοφορία, την οδική σήμανση, την ελληνική νομοθεσία (Ν. 2696/1999 και 2946/2001) και τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
Τον Απρίλιο του 2007, σε κοινοβουλευτική μου ερώτηση προς διάφορα υπουργεία σχετικά με «δολοφονικές» διαφημιστικές πινακίδες στους εθνικούς οδικούς άξονες που παραμένουν παράνομα στις θέσεις τους, έθετα το ζήτημα ότι οι πινακίδες αυτές, εγκυμονούν καθημερινά κινδύνους, για την ζωή χιλιάδων οδηγών ενώ ευθύνες προκύπτουν για 23 Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης που - εν γνώσει τους παράνομα- έχουν χορηγήσει άδειες για την τοποθέτηση υπαίθριων διαφημιστικών πινακίδων σε οδικά δίκτυα των περιοχών τους.
Οι τότε υπουργοί κ.κ. Παπαληγούρας, Λιάπης, Ξανθόπουλος, Παυλόπουλος και Πολύδωρας μου απαντούσαν με γενικότητες, χωρίς να δεσμεύονται για την απομάκρυνση των παράνομων πινακίδων και με καθαρά υπηρεσιακό , αναποτελεσματικό και ανούσιο τρόπο.( Ερώτηση της 24/4/2007 προς τους υπουργούς Δικαιοσύνης, Μεταφορών , Δημόσιας Διοίκησης και Δημόσιας Τάξης που μαζί με τις απαντήσεις είναι αποθηκευμένη στην ιστοσελίδα μου κάτω από το κεφάλαιο "Πολιτική Δραστηριότητα - Βουλή - Κοινοβουλευτικές Ερωτήσεις-Ερώτηση 100).
Βεβαίως το ότι η τοποθέτηση των υπαίθριων πινακίδων, "υπεύθυνων" για πολλά σοβαρά οδικά ατυχήματα ,ερχόταν σε αντίθεση με τις διεθνείς συμβάσεις, την ελληνική νομοθεσία και τον Κ.Ο.Κ. - όπως αποφάνθηκε το Συμβούλιο της Επικρατείας- ήταν γνωστό και τότε. Και ανεξάρτητα από την "πεποίθηση" ότι "στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη αργεί να αποφασίσει", ουδείς υπουργός είχε τολμήσει τότε να πάρει θέση ή έστω να επικαλεστεί τις διεθνείς συμβάσεις της Βιέννης και τους νόμους 2696/1999 και 2946/2001 για να καταδικάσει την τοποθέτηση των υπαίθριων διαφημιστικών πινακίδων.
Όπως και στην περίπτωση του "Αστυνομικού της Γειτονιάς", η κοινοβουλευτική μου "συμπεριφορά" είχε θεωρηθεί "επιθετική", ίσως "εχθρική" και πάντως "δυσάρεστη" για την κυβέρνηση.
Τιμή μου.
|
