| Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στο χθεσινό άρθρο του κ. Κωνσταντάρα με τίτλο «Χρειαζόμαστε γνώση του εαυτού μας και όχι αμερικανόφερτη καινοτομία». Ο έγκριτος συνάδελφος σχολιάζει επί της ουσίας την ηχηρή παρουσία δεκάδων πολιτικών σε μια εκδήλωση της Microsoft Hellas, με την ευκαιρία της «Ημέρας Καινοτομίας». Μεταξύ άλλων, ο κ. Κωνσταντάρας αναφέρεται στη δήλωση της υπουργού Παιδείας, κ. Διαμαντοπούλου, η οποία τόνισε ότι «χρειαζόμαστε δημιουργούς και όχι καταναλωτές καινοτομίας» και καταλήγει στον επίλογό του: «Καλή και η τεχνογνωσία και η καινοτομία της Microsoft και τη συγχαίρουμε για τα επιτεύγματά της αλλά πριν την στηρίξουμε, καλό θα ήταν να στρέψουμε το βλέμμα μας στα σχολειά μας, τα Πανεπιστήμιά μας, την παιδεία μας, τα παιδιά μας. Στον εαυτό μας δηλαδή…»
Η αλήθεια είναι ότι παραδοσιακά αποφεύγουμε να κοιτούμε αυτό που μας δυσαρεστεί. Και ο εαυτός μας δεν είναι ευχάριστο θέαμα. Παραδοσιακά καχύποπτοι και οπισθοδρομικοί, δύσκολα στη χώρα αυτή αγκαλιάζουμε την όποια νεωτερικότητα. Αυτό συμβαίνει και με την τεχνολογία. Ας πάρουμε για παράδειγμα την ηλεκτρονική διακυβέρνηση του κ. Παπανδρέου και την ηλεκτρονική διαβούλευση, για να αντιληφθούμε ότι τέτοιες προτάσεις αντιμετωπίστηκαν με πολύ σκεπτικισμό, ακόμη και ειρωνεία. Άλλο παράδειγμα; Το λεγόμενο ηλεκτρονικό βιβλίο και τα αρνητικά σχόλια που είχε δημιουργήσει η εικόνα του κ. Παπανδρέου να το κρατά ανά χείρας στη Βουλή. Ακόμη παραπέρα; Τα στατιστικά στοιχεία που αποδεικνύουν περίτρανα ότι η Ελλάδα βρίσκεται στον πάτο της δικτύωσης στην Ευρώπη των 25. Στην έρευνα δε, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Δισεκατομμύρια έχουν χαθεί στο δρόμο από κάποιο υπουργείο σε κάποιο πανεπιστήμιο. Η δημιουργικότητα που επαγγέλλεται η κ. υπουργός παιδείας θέλει εύφορο περιβάλλον για να ανθίσει. Και αυτό δεν υπάρχει. Στο χώρο του πολιτισμού, για παράδειγμα, στον οποίο υπηρέτησα, οι κρατικοδίαιτοι «δημιουργοί» αφαιρούν κάθε δικαίωμα σε εξωσυστημικούς φερέλπιδες να προσπαθήσουν. Και αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει παντού.
Θα ήθελα ωστόσο, να κάνω μια υπόμνηση, προκειμένου να τεκμηριώσω την βαθιά μου πίστη ότι η ελληνική πολιτική είναι κατ’ αρχήν η ίδια βαθιά νυχτωμένη. Και δεν αναφέρομαι στα τελευταία αστεία γεγονότα της απαγόρευσης Σανίδα για τα blogs και την άτοπη συζήτηση περί του περιορισμού της ελευθερίας έκφρασης στο διαδίκτυο. Ούτε και μπορεί κάποιος να απαντήσει στα σοβαρά στους διάφορους κουτόφραγκους που εμπαίζουν τον κ. Παπανδρέου ως «αμερικανάκι». Συγκεκριμένα, το 2007 , ο τότε υπουργός οικονομίας, κ. Αλογοσκούφης, υπέγραψε συμφωνία με την Microsoft για την προμήθεια προϊόντων και υπηρεσιών της προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Θα μου πείτε ίσως, τι κακό έχει αυτό; Πρώτον, δημιουργεί μονοπωλιακές καταστάσεις. Και δεύτερον, είναι γνωστό τοις πάσι ότι υπάρχουν λύσεις φθηνότερες, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι θα μπορούσε να τεθεί επί τάπητος μήπως είναι και καλύτερες. Προς επίρρωση του ισχυρισμού, την ίδια ώρα που εμείς υπογράφαμε τη συμφωνία, άλλες χώρες (μεταξύ των οποίων η Νορβηγία και η Ιαπωνία) κατήγγελλαν τις δικές τους συμβάσεις, αναζητώντας άλλες οικονομικότερες και καλύτερες λύσεις.
«Ελπίζω ότι η Microsoft δεν υπέπεσε στο ολίσθημα να στείλει κανένα …δωράκι στους ομιλητές», έκλεινε το σημείωμά του ο κ. Κωνσταντάρας. Και γιατί να στείλει; Τι παραπάνω θα μπορούσε να μας ζητήσει; Για ευχαριστίες, προφανώς ευχαρίστησε τους προηγούμενους… |
