Το ταλαιπωρημένο, βρώμικο, άθλιο κέντρο της Αθήνας των προηγουμένων ημερών, άρχισε να ξαναπαίρνει τη μορφή του, περιμένοντας την επόμενη «ενέργεια» που θα το επανέφερε στην ίδια κατάσταση αλλά που μέχρι τότε, θα ανέπνεε δίνοντας στους «κατάδικους» του συστήματος μια ευκαιρία να κυκλοφορήσουν στοιχειωδώς, εξασκώντας το δικαίωμά τους στη μετακίνηση, την εργασία και –έστω- τη βόλτα τους.

Δυό – τρεις ώρες αργότερα, το κέντρο της Αθήνας ξαναφρακάρισε. Αστυνομία παντού, περιπολικά ανέβαιναν και κατέβαινα, λεωφορεία της Αστυνομίας μετέφεραν άνδρες και ασπίδες, ασπροκόκκινες κορδέλες έκλειναν δρόμους και απαγόρευαν τη διέλευση. Το κέντρο της Αθήνας, είχε «αναπνεύσει» μόλις ένα τρίωρο.

Ποια τάξη εργαζομένων είχε πάρει θέση αυτή τη φορά; Όποια κι αν ήταν, οι Αθηναίοι, οι επισκέπτες και οι διερχόμενοι έχουν συνηθίσει πλέον ότι η Αθήνα ΠΑΝΤΑ «φρακάρει» όταν διαμαρτυρόμενοι εργαζόμενοι διεκδικούν δικαιώματά τους και αντιμετωπίζουν τουλάχιστον με …κατανόηση την ταλαιπωρία.

Αλλά αυτή τη φορά, τρεις ώρες μετά την άρση της απαγόρευσης της επί μία εβδομάδα ουσιαστικής άσκησης του δικαιώματος κυκλοφορίας των Αθηναίων, ο λόγος ΔΕΝ ήταν κάποια πορεία, κατάληψη ,διαμαρτυρία διαδήλωση. Ήταν μια «ευχάριστη» αιτία: Η ορκομωσία του προέδρου της Δημοκρατίας.

Και γιατί οι Αθηναίοι που είχαν μόλις αρχίσει να …ξανα- απολαμβάνουν το δικαίωμα της μετακίνησης και κυκλοφορίας έπρεπε άραγε να το ξανα- στερηθούν για όση ώρα θα ορκιζόταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στον οποίο άλλωστε ΟΛΟΙ εύχονταν να μακροημερεύσει;

Διότι κάποιος εξυπνάκιας της αστυνομίας ή της ασφάλειας ή ένας Θεός ξέρει ποιας αρμοδιότητας είχε αποφασίσει ότι όταν ο Πρόεδρος πηγαίνει από την Ηρώδου Αττικού στο κτίριο του Κοινοβουλίου και τον Άγνωστο Στρατιώτη, οι Αθηναίοι πρέπει να κατά- ταλαιπωρηθούν ΚΑΙ ΠΑΛΙ για άλλες 2-3 ώρες.

Ουδείς εκ των «μυαλοπωλών» πέριξ του Προέδρου ή της κυβέρνησης ή της αστυνομίας σκέφτηκε ότι εκατοντάδες άνθρωποι που είχαν μόλις συνέλθει από ένα επταήμερο ταλαιπωρίας, θα ξαναταλαιπωρούνταν χωρίς λόγο επειδή 30-40 καλογυαλισμένες Μερσεντές θα έπρεπε να μπουν ανενόχλητες στον περίβολο της Βουλής για να κουβαλήσουν ανενόχλητους και ατσαλάκωτους τους όποιους καλεσμένους στην ορκομωσία.

Αν κάποιος, έστω και ΕΝΑΣ από τη «μοδάτη» κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου απλώς σκεφτόταν, θα είχε καταλήξει εύκολα στο συμπέρασμα ότι αν ξανάκλειναν για ένα τέτοιο λόγο την Αθήνα, το μόνο που θα εισέπρατταν – όλη η κυβέρνηση, η αστυνομία ΚΑΙ ο ταλαίπωρος Πρόεδρος της Δημοκρατίας- ένα ατέλειωτο «μπινελίκι».

Όπως και έγινε άλλωστε.