Αρχική > Απόψεις και Παρεμβάσεις > Τη χρειαζόμασταν όσο τίποτα αυτή τη νίκη

Όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη στο Ελλάδα – Νιγηρία και η ελληνική νίκη με 2-1 «γράφτηκε» και επίσημα στο ταμπλό των αποτελεσμάτων, εκτός από τη χαρά, μια σειρά ακόμη σκέψεων περνούσε απ΄ το μυαλό μας όλων των φιλάθλων που παρακολουθούσαν το παιχνίδι.

- Κρίμα που κερδίσαμε μόνο με 2-1. Χάσαμε αρκετές ευκαιρίες. Θα μπορούσαμε να έχουμε βάλει και ένα τρίτο γκολ μήπως σε κάποια ισοβαθμία…σε κάποιο ενδεχόμενο…

- Γιατί το ξαναφάγαμε αυτό το …κοροιδίστικο γκολ; Γιατί τρώμε τέτοια γκολ που μας χαλάνε το κέφι και τη διάθεση και την απόδοση…που κοιτούσε τέλος πάντων αυτό το παιδί, ο Τζόρβας;

- Γιατί δεν τον είχε βάλει νωρίτερα το Νίνη ο Γερμανός; Μόλις μπήκε έδωσε μια νέα πνοή, μια νέα κίνηση στην ομάδα. Μήπως έχει τίποτε εναντίον του;

- Τι ενδεκάδα θα παρατάξει τώρα την Τρίτη με την Αργεντινή; Θα φτιάξει κάπως το αμυντικό «μπέρδεμα» που μας κάνει και τρώμε κοροιδίστικα γκολ; Και το Χαλκιά; Γιατί δεν τον βάζει;

- Που οφειλόταν αυτό το κακό, άγονο και αναποτελεσματικό παιχνίδι που κάναμε με την Κορέα και χάσαμε ένα ματς από μια ομάδα που θα έπρεπε να την νικήσουμε;

- Γιατί δεν κάναμε αυτό…γιατί δεν κάναμε το άλλο…γιατί δεν μπήκε αυτός…γιατί δεν βγήκε ο άλλος…γιατί δεν προσέχουμε…γιατί δεν σοβαρευόμαστε νωρίτερα…γιατί…γιατί…γιατί;

Τόσες πολλές σκέψεις, τόσες πολλές εικόνες, τόσα πολλά «γιατί» μετά τη νίκη. Έχουμε πάθος με το ποδόσφαιρο, κάνουμε ο καθένας τους δικούς του σχεδιασμούς, γινόμαστε προπονητές, γινόμαστε διαιτητές, γινόμαστε παίκτες, έχουμε άποψη, έχουμε γνώμη για όλα, βλέπουμε τα λάθη, ξέρουμε πώς θα τα γιατρεύαμε…

Η ουσία είναι μία: Αυτή η νίκη της Εθνικής μας επί της Νιγηρίας ήταν το πρώτο ΚΑΛΟ που μας συνέβη ολονών μας – του Παπανδρέου συμπεριλαμβανομένου- εδώ και πάρα πολλούς μήνες. Μην τρελαινόμαστε, ποδόσφαιρο είναι. Μπάλα είναι. Απλώς μπάλα. Ένα παιχνίδι. Και δεν μπορούμε να το υπερτιμούμε. Ούτε να μεταφέρουμε τις σκέψεις, τους προβληματισμούς, τα τεράστια προβλήματά μας επάνω στη νίκη της Εθνικής, μετατρέποντάς την «σε όχημα του πουθενά». Γιατί τα προβλήματά μας, η ακυβερνησία μας, η κακοδαιμονία μας, η δυστυχία του λαού ΔΕΝ θα λυθούν επειδή κερδίσαμε τη Νιγηρία.

Ούτε μας επιτρέπεται να πιστέψουμε ότι αν νικήσουμε και την Αργεντινή, τα πράγματα θα γίνουν μαγικά και αυτόματα καλά και στη δουλειά και στο δρόμο και στο σπίτι.

Μας επιτρέπεται όμως να πάρουμε μια βαθειά αναπνοή. Να προσποιηθούμε έστω ότι ξεχαστήκαμε για λίγο, να χαμογελάσουμε, να ελπίσουμε, να ονειρευτούμε. Γιατί έχουμε ξεχάσει και να ονειρευόμαστε και να αναπνέουμε και να χαμογελάμε και να ελπίζουμε.

Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα στο παιχνίδι της Εθνικής. Και να αλλάξει τη σύνθεση ο Γερμανός και να μην ξαναφάμε κοροιδίστικο και να βάλουμε αυτά τα γκόλ που δεν χάνονται αλλά τα χάσαμε…

Η αλήθεια της κακής μας πορείας και των βασάνων μας δεν μπορεί να αλλάξει με ένα ή δυο γκολ. Κάποτε το είχαμε πιστέψει. Προδοθήκαμε. Το πληρώσαμε. Αυτή τη φορά δεν θα πιστέψουμε ότι ένα ποδοσφαιρικό ματς μπορεί να αλλάξει την κακή πορεία μιας χώρας και ενός λαού.

Το θυμόμαστε και το πιστεύουμε. Αλλά τουλάχιστον, τη χαρήκαμε τη νίκη. Τη χρειαζόμασταν. Ως νίκη, ως γκολ, ως ποδόσφαιρο. Για τα υπόλοιπα, θα δούμε. Από αύριο.

 
        
 
©2004-2024 Created and Powered by EXIS I.T. - Designed by ::ittech.gr::