Αρχική > Απόψεις και Παρεμβάσεις > Δεν τον θέλω αυτόν που θα πάει στο Σύνταγμα από φόβο ή ενοχή.- Νέα Εγνατία

Ένα από τα πολλά, στην πλειοψηφία τους ανυπόγραφα, κείμενα με θέσεις και σχολιασμούς της επικαιρότητας που έφτασε στον υπολογιστή μου, προφανώς μέσα από «μαζική αποστολή», κάτι που σημαίνει ότι ο αποστολέας ούτε καν το διάβασε, παρά ταύτα το στέλνει, μου δημιούργησε τεράστια ερωτηματικά για την ποιότητα του «μηνύματος» που ο άγνωστος συγγραφέας θέλει να «περάσει»

Αν και «παιδί της γραφομηχανής», έχω διεισδύσει στο διαδίκτυο. Χρησιμοποιούμαι. Το ξέρω. Διαβάζω όμως τα κείμενα που μού στέλνουν ,τα διαβάζω όμως με το δικό μου μάτι, τα αποκωδικοποιώ με τις δικές μου μεθόδους, υποκειμενικοποιώ την «αντικειμενικότητα» και κρατώ αυτά που μου ταιριάζουν.

Αυτό το μήνυμα έφτασε σίγουρα σε πολλούς αλλά εγώ το ξεχώρισα γιατί εμπεριέχει «κίνδυνο». Τον κίνδυνο να γίνουμε όλοι κήνσορες και να απορρίψουμε συλλήβδην όλους αυτούς που δεν σκέπτονται και δεν πράττουν έτσι όπως θα θέλαμε εμείς. Που «δείχνει» κάποιους ανθρώπους με το δάχτυλο της καταγγελίας έστω κι αν δεν έχει ούτε το δικαίωμα, ούτε την επαρκή δικαιολογία να το κάνει. Ένα μήνυμα με καλές προθέσεις- που ωστόσοφορτίζει πιεστικά τον αποδέκτη του να κάνει κάτι που μέχρι σήμερα δεν έκανε μόνο και μόνο επειδή «το λέει το μήνυμα».

Αυτό είναι εξαναγκασμός. Κι αν ακόμα έχει αποτέλεσμα, θα πρόκειται για αποτέλεσμα λόγω καταναγκασμού, αφόρητης ηθικής πίεσης, ενδεχομένως και κατατρομοκράτησης. Κι αυτούς τους «οπαδούς», αυτούς τους «αγανακτισμένους», αυτούς τους «επαναστάτες» δεν τους θέλω. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Υπάρχουν πολλοί στους οποίους τα μηνύματα των καιρών δεν «πέρασαν». Ακόμα. Αν είναι να περάσουν, θα περάσουν. Με το να ενοχοποιούμε όσους ακόμα ΔΕΝ προσχώρησαν σε ιδέες και σκέψεις , δεν αποκτούμε συναγωνιστές. Συνενόχους στο λάθος αποκτούμε.

Συγκεκριμένα το μήνυμα λέει:

« Ήταν αναμενόμενο πως τα παιδιά που διαδηλώνουν επί μέρες στην πλατεία Συντάγματος θα βαφτίζονταν από πολλούς «η γενιά του Συντάγματος» και θα γίνονταν αμέσως συγκρίσεις με τη γενιά του Πολυτεχνείου.

Όσοι έσπευσαν να βαφτίσουν τους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος «γενιά του Συντάγματος» , ξεχνούν κάτι πάρα πολύ σημαντικό.

Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν ήταν στο Πολυτεχνείο. Εκεί ήταν μερικές χιλιάδες γενναίων. Η μεγάλη πλειοψηφία της γενιάς του Πολυτεχνείου δεν πέρασε ούτε έξω από το Πολυτεχνείο. Με την εξαίρεση των λίγων νέων που βρίσκονταν στο Πολυτεχνείο, οι υπόλοιποι νέοι της ηλικίας τους βρίσκονταν στα σπίτια τους.

Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στο σπίτι της. Αν η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στο Πολυτεχνείο, η κατάσταση στη χώρα θα ήταν τώρα πολύ διαφορετική. Η γενιά του Συντάγματος δεν είναι στο Σύνταγμα. Η γενιά του Συντάγματος είναι στους καναπέδες της. Στο Σύνταγμα βρίσκονται μερικές χιλιάδες νέοι που προσπαθούν με αγωνία να επικοινωνήσουν και να οργανωθούν. Για μια πραγματική δημοκρατία, για μια ελεύθερη χώρα.»

Και μέχρι εδώ, συμφωνώ απόλυτα. Συμφωνώ και με το επόμενο επιχείρημα:

« Η γενιά του Συντάγματος που βρίσκεται στο σπίτι της ξέρει πως το Σύνταγμα την περιμένει. Σε αντίθεση με τη γενιά του Πολυτεχνείου –που δεν είχε διαδίκτυο για να επικοινωνήσει, να ενημερώσει και να ενημερωθεί- η γενιά του Συντάγματος δεν έχει καμία δικαιολογία. Δεν μπορεί να πει πως δεν γνωρίζει»

Κι εδώ, ο ανώνυμος αρθρογράφος «το χάνει». Δημιουργεί πολίτες Α΄. και Β΄. κατηγορίας. Ενοχοποιεί. Πιέζει. Τραμπουκίζει .Γιατί λέει:

« Απλώς, δεν πάει. Από ιδιωτεία, από κυνισμό, από αδιαφορία, από βαρεμάρα; Πάντως, δεν πάει. Το Σύνταγμα περιμένει τη γενιά του. Όποιος δεν πάει στο ραντεβού δεν θα έχει καμία δικαιολογία αύριο, ούτε το δικαίωμα να παραπονιέται για τους κακούς πολιτικούς που κάνουν ό,τι θέλουν στον αθώο λαό. Το χειρότερο; Θα τον βρίζουν τα παιδιά του και θα έχουν δίκιο. Το Σύνταγμα είναι εκεί. Και σε περιμένει. Όχι για πάντα, όμως.»

Δεν τον θέλω αυτόν που θα πάει στο Σύνταγμα από φόβο ή ενοχή.

 
        
 
©2004-2024 Created and Powered by EXIS I.T. - Designed by ::ittech.gr::