Το βιβλίο αποτελεί μία ειδική ιστορική καταγραφή, στη σειρά "Τετράδια Ιστορίας" της εβδομαδιαίας εφημερίδας "Παρασκήνιο" (εκδόσεις ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ).
Τα τέσσερα τουλάχιστον τελευταία χρόνια, αυτοί οι Ευρωπαίοι αλλά και Αμερικανοί «ειδικοί» –που υποτίθεται ότι ξέρουν καλύτερα απ’ όλους μας αλλά αρνούνται να το παραδεχτούν on the record και κατευνάζουν πρόχειρα τις τύψεις τους με «διαρροές» και «φήμες»– δεν διστάζουν να καταθέσουν η Ελλάδα μετατράπηκε μεθοδικά, σχεδιασμένα και με απόλυτη επίγνωση και δόλο σε «πειραματόζωο» της οικονομικής κυρίαρχης ελίτ, για μια «πειθαρχημένη Ευρώπη» στον δημοσιονομικό τομέα. Τη γνώμη αυτή σπεύδουν να ασπαστούν και Έλληνες δημοσιογράφοι, καθηγητές και πολιτικοί, αποποιούμενοι τις δικές τους ευθύνες και προσπαθώντας με έμμεσο τρόπο να πείσουν τον λαό –που δυστυχεί και βλέπει την πατρίδα του να μετατρέπεται σε… Μπάγκλα Ντες και να χάνεται– να πιστέψει ότι φταίει κάποιος άλλος.
Στην πραγματικότητα, τα όσα διαδραματίστηκαν στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια είχαν ως ορατό διά γυμνού οφθαλμού αποτέλεσμα ένα θλιβερό αλλά όχι ιδιαιτέρως βίαιο ξέσπασμα μιας ανθρωπιστικής κρίσης, που πλέον έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, απειλώντας ευθέως την εθνική μας υπόσταση. Κάπου αλλού το ξέσπασμα θα ήταν πιο θλιβερό, κάπου αλλού πιο βίαιο. Εδώ, μείναμε στη «μέση λύση». Ο Έλληνας υποφέρει, πονά, πεινά, κρυώνει και θρηνεί, αλλά ντρέπεται ακόμα –πλην ακραίων και εξαθλιωμένων εξαιρέσεων– να το πει ανοιχτά και προσπαθεί στην πλειονότητά του να δείξει αξιοπρέπεια, να πηγαίνει «σεμνά και ταπεινά» στα συσσίτια των Δήμων και της Εκκλησίας χωρίς να το διαφημίζει, να διαμαρτύρεται με βαριά λόγια, αλλά από τον φθαρμένο καναπέ του παγωμένου σαλονιού του, αποψιλωμένου από όλα τα αντικείμενα αξίας, αφού έχουν ήδη πάει «υπέρ πίστεως και πατρίδος» για… «σκότωμα», και, τώρα πια, χωρίς οτιδήποτε ξύλινο, το οποίο έχει μπει στη σόμπα ή στα αυτοσχέδια μαγκάλια.
Οι ηγέτες των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών, με προεξάρχουσα τη Γερμανία, σε συνεργασία με τους επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου επέβαλαν συστηματικά και συνειδητά επαχθείς όρους στην ελληνική κοινωνία, καταργώντας κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας και συνταγματικής νομιμότητας. Χρησιμοποιώντας ένα σχέδιο κατατρομοκράτησης και εκβιασμού της ελληνικής κοινής γνώμης (με απειλές μέχρι και για έξοδο από την Ευρώπη και την ευρωζώνη), οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της ανθρωπιστικής αυτής κρίσης επιδιώκουν ακόμα να υποκαταστήσουν την εθνική κυριαρχία με το «δίκαιο» του οικονομικού «κατακτητή».
Ταυτόχρονα, με συντονισμένες δηλώσεις κορυφαίων Ελλήνων μα και Ευρωπαίων αξιωματούχων αλλά και με τη συνεργασία μεγάλων διεθνών ΜΜΕ, η χώρα και συνάμα οι Έλληνες πολίτες δαιμονοποιούνται, κατασυκοφαντούνται και εμφανίζονται ως δήθεν υπεύθυνοι ακόμα και για το ενδεχόμενο παγκόσμιας οικονομικής κατάρρευσης με μεθόδους που προσομοιάζουν στην προπαγάνδα εναντίον των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου.
Δεν είναι τυχαίο ότι πληθαίνουν οι φωνές αλλά και τα γεγονότα που αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα είναι θύμα ενός σχεδίου Κοινωνικής και Οικονομικής Γενοκτονίας, με πρακτικές και μεθόδους που προσομοιάζουν επικίνδυνα τα όσα περιγράφει η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας. «Οι στόχοι ενός τέτοιου σχεδίου [Γενοκτονίας](…) είναι η διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκείας, καθώς και της οικονομικής ύπαρξης εθνικών ομάδων, καθώς και η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας, και ακόμη και των ζωών των ατόμων που ανήκουν σε αυτές τις ομάδες».
Ορμώμενοι από τις επιταγές του ελληνικού Συντάγματος, καθώς επίσης και από την ανάγκη να υπερασπίσουμε τα Ανθρώπινα Δικαιώματά μας –τα οποία εμφανώς, συνεχώς και βιαίως παραβιάζονται, με τρόπο ώστε να βρισκόμαστε εμείς, μαζί με τους συμπατριώτες μας πολίτες, θύματα μίας σοβαρής, διαρκούς και ολοένα επιδεινούμενης επίθεσης εναντίον της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειάς μας, όπως και πολυαρίθμων απάνθρωπων πράξεων, οι οποίες εκ προθέσεως προκαλούν σοβαρή βλάβη στην ευημερία και τις βασικές Ελευθερίες μας– θα έπρεπε με κάθε τρόπο, καθημερινά, με κάθε μέσον, προς κάθε κατεύθυνση, να καταγγέλλουμε τα αδικήματα που διαπράχθηκαν και διαπράττονται από τους επικεφαλής του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που αποτελούν την περίφημη Τρόικα.
Δεν το κάνουμε. Αλλά κι αν ακόμα δεν κάνουμε αυτό –που σίγουρα απαιτεί οργάνωση και ομοψυχία, στοιχεία που ΔΕΝ διαθέτει σήμερα η ελληνική κοινωνία–, δεν έχουμε κινηθεί σωστά και αποτελεσματικά προς μια κατεύθυνση η οποία μας ευνοεί αυταπόδεικτα: Τα δισεκατομμύρια που αποδεδειγμένα μας χρωστά η Γερμανία –ο σοβαρότερος διώκτης μας σήμερα– από τα εγκλήματα, τις καταστροφές, τις κλοπές, τις κατασχέσεις, τον βιασμό της Ελλάδος κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο· κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Μια υπεραπλουστευμένη αλήθεια: Αν οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν κάνει αυτά που έπρεπε τα χρόνια μεταξύ 1950-2000, οι Γερμανοί θα είχαν εξαναγκαστεί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μέσα από τη διεθνή πίεση, τα Διεθνή Δικαστήρια, τα Δικαστήρια κοινού Ποινικού Δικαίου, τις σοβαρές διαπραγματεύσεις, τον σωστό χειρισμό να έχουν πληρώσει αυτά που αποδεδειγμένα χρωστάνε.
Κάτι που μπορούμε ακόμα να κάνουμε. Και που αντί για το κράτος προσπαθούν να το κάνουν ιδιώτες.
|
