Υπογράφοντας ως “provocateur” (http://provocateur.gr) , ο νέος –ακόμα- συνάδελφος Νίκος Παναγιωτόπουλος ( με τον οποίο έχουμε δουλέψει και μαζί) γράφει με τον αρκετά …ασεβή τίτλο : « Έλα Φώτη... καρέκλα!», σχολιάζοντας την ενδεχόμενη υποψηφιότητα του Φώτη Κουβέλη, μεταξύ άλλων και τα εξής:

« Εάν η κατάσταση της χώρας δεν ήταν τόσο ζοφερή θα μπορούσε η πολιτική σκηνή να είναι σκηνή επιθεώρησης που θα χάριζε άπλετο γέλιο σε μικρούς και μεγάλους. Εκτός από την οικονομική και κοινωνική απελπισία, ουδέποτε οι πολιτικοί πέτυχαν να αυτο-εξευτελισθούν με τρόπο τόσο οικτρό, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια...και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Και ξαφνικά -λέμε τώρα- η εφημερίδα Καθημερινή βγάζει το σενάριο της επιλογής του Φώτη Κουβέλη για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Περσινά ξινά σταφύλια θα πείτε οι περισσότεροι... Ο Φώτης Κουβέλης, όμως, καταφέρνει να είναι μέσα σε όλα τα σενάρια και να επιβιώνει παρά τις καταστροφικές αποφάσεις του που οδηγούν το κόμμα που ίδρυσε σε εκλογική εξαφάνιση. Επίσης δεν είναι καμία σπουδαία ανακάλυψη πως ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει ξεπέσει ως ένα πολιτικό παίγνιο με ίντριγκες όλων των πολιτικών κομμάτων για την αποφυγή ή προκήρυξη εκλογών. Τελικά ποιος είναι ο κ. Κουβέλης; Που η διαπλοκή τον στηρίζει με νύχια και με δόντια;»

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε αρκετά απ΄ αυτά που έχει ΚΑΘΕ δικαίωμα να λέει και να γράφει, έχει δίκιο. Λόγου χάρη έχει απόλυτο δίκιο να λέει ότι «πως ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει ξεπέσει ως ένα πολιτικό παίγνιο με ίντριγκες όλων των πολιτικών κομμάτων». Και πιο κάτω, όταν γράφει ότι «Ο ρόλος του Προέδρου είναι διακοσμητικός. Το μόνο που επιδιώκουν όσοι έχουν πέσει με τα μούτρα σε αυτήν την ιστορία είναι να μαζέψουν τους 180 βουλευτές ώστε να εξαντληθεί η τετραετία από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.». Κι ακόμα είναι κοντά στο να έχει δίκιο όταν γράφει ότι « Το πολύχρωμο κομματικό μόρφωμα που έφτιαξε το σύστημα , ανταποκρίθηκε και ανταποκρίνεται στα μέτρα των αναγκών συγκεκριμένων εκδοτικών και επιχειρηματικών κέντρων».

Από εκεί και πέρα όμως, ο αγαπητός Νίκος «ξεφεύγει» και επιτρέπει στο πολιτικό του κείμενο να εξελιχθεί σε ελαφρώς «συγκαλυμμένο» υβρεολόγιο εναντίον του Φώτη Κουβέλη, προσπαθώντας να …δικαιολογήσει και το «ψευδώνυμό» του ως προβοκάτορα.

Χρησιμοποιώ το άρθρο και το πρόσωπο του κ. Παναγιωτόπουλου ως παράδειγμα γιατί δεν είναι ο μόνος που «εξεμάνη» εναντίον μιας πιθανής υποψηφιότητας του κ. Κουβέλη για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Προσωπικά είμαι υποχρεωμένος να πω ότι δεν είμαι υπέρ αυτής της υποψηφιότητας και ότι ΑΝ ψήφιζα, πολύ δύσκολα θα μπορούσα να υπερψηφίσω ΧΩΡΙΣ ουσιώδεις μετατροπές στο «καθηκοντολόγιο» του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας , τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του το φίλο Φώτη Κουβέλη.Στην Αναθεωρητική Βουλή του 2004-2007 στην οποία οι Αθηναίοι μού είχαν κάνει την τιμή να με στείλουν, είχα προτείνει αλλαγή του πολιτεύματος σε Προεδρική Δημοκρατία «αμερικανικού συστήματος» με πρωθυπουργό και Άνω και Κάτω Βουλή.

Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου γύρω από το άρθρο του κ. Παναγιωτόπουλου που μού έδωσε και την αφορμή να γράψω το δικό μου, θέλω να μείνω λίγο στο «ψευδώνυμό» του. Αυτή την …παρεξηγημένη λέξη «provocateur”, στα Ελληνικά «προβοκάτορας», η οποία στα χρόνια μας των τηλεοπτικών «παραθύρων» και τηλεοπτικών «πάνελ» κάθε λογής, έχει πάρει μέχρι και… καλό νόημα. Προβοκάτορας σήμερα και για πολλούς = μάγκας και καραμπουζουκλής στη νεοελληνική παρωδία γλώσσας. Προβοκάτορας δηλαδή = τολμηρός, αιχμηρός, αποκαλυπτικός, ορμητικός, που προκαλεί διάλογο με επιχειρήματα.

Κι αν ήταν έτσι, έχει καλώς. Αλλά η λέξη δεν είναι ελληνική. Είναι λατινογενής, εκ του λατινικού ρήματος "provoco" και σημαίνει « δημιουργώ πρόκληση που όμως λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία ». Και γενικά προβοκάτσια χαρακτηρίζεται « οποιαδήποτε προκλητική δόλια ενέργεια που διεγείρει ή αποσκοπεί είτε σε πράξεις βίας και εκδίκησης, είτε σε δημιουργία γενικότερης σύγχυσης στο κοινωνικό σύνολο».

Αλλά στα… νεοελληνικά, μπορούμε να του δίνουμε όποια σημασία θέλουμε. Όχι όμως σε σημείο ώστε να …υπερηφανευόμαστε που είμαστε «provocateur»! Ούτε ότι προκύπτει κάτι καλό από την «προβοκάτσια»!

Και η ουσία είναι ότι «Η προβοκάτσια επιχειρείται πάντοτε κατά στόχου με δόλια διείσδυση είτε απ΄ ευθείας , είτε δια μέσου ομάδας ατόμων. Συνηθέστερες εκδηλώσεις ή χώροι που μπορεί να σημειωθεί προβοκάτσια είναι οι διαδηλώσεις, πολιτικές συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, πορείες. Απώτερος σκοπός είναι είτε η γενικότερη υιοθέτηση ψευδών απόψεων που μπορεί να βλάψουν, μέχρι και παρότρυνση ή υποκίνηση σε ενέργειες εκδίκησης. Εκδηλώνεται με απλή συνθηματολογία μέχρι των άκρων. Θεωρείται ένα από τα ισχυρότερα όπλα της μαχητικής προπαγάνδας στη ψυχολογία της μάζας, πολύ επικίνδυνη σε περιόδους κρίσεων».

Συνεπώς, με «στόχο» έναν σοβαρό πολιτικό όπως ο Κουβέλης ,εναντίον του οποίου ΜΠΟΡΕΙΣ να εκφράζεις και κατηγορίες και καταγγελίες, ο «provocateur», κάτι ΑΛΛΟ επιδιώκει. Και η κρίσιμη καμπή που διέρχεται η κοινωνία μας, η οικονομία μας, η πολιτική, οι αξίες μας, η πατρίδα μας, δεν «σηκώνει» ΚΑΜΜΙΑ προβοκάτσια.