Λίγες ώρες μετά το non paper που …κυκλοφόρησε από την κυβέρνηση και το Μέγαρο Μαξίμου για να ενημερώσει τους Έλληνες γύρω από το ότι «Το σημερινό Eurogroup δεν είχε σκοπό να πάρει αποφάσεις, αλλά να προετοιμάσει τη Σύνοδο Κορυφής», γι αυτό προφανώς είχαν κουβαληθεί στις Βρυξέλλες τόσοι παράγοντες που ουδέν προσκόμιζαν ως πρόταση και ουδέν είπαν στους ευρωπαίους που όλο και «κάτι» περίμεναν, στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, μπροστά στην Ολομέλεια, ανέβαινε στο βήμα ένας νέος πρωθυπουργός ενός νέου κράτους, μιας νέας χώρας για να μιλήσει άγνωστον ακριβώς για ποιο λόγο ή για ποιο θέμα. Ο πρωθυπουργός λεγόταν Αλέξης Τσίπρας και η νέα Ευρωπαική χώρα λεγόταν Ελλάδα. Και ο πρωθυπουργός, νέος και όμορφος, μίλησε γενικόλογα και «προεκλογικά» χωρίς να δικαιολογήσει την παρουσία του, ενημερώνοντας τους παρισταμένους ποια είναι η Ελλάδα, που βρίσκεται, τι ακριβώς συμβαίνει εκεί , ποιοι υπονομεύουν την κυβέρνησή του και πόσο κακές και ύποπτες ήταν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις που οδήγησαν τη νέα αυτή χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Χωρίς να σχολιάσω τις καλές αλλά ανεπίσημες πληροφορίες ότι η κυβέρνηση έχει «χτυπήσει συναγερμό» μετά το χθεσινό «τελεσίγραφο» που υπονοούσε μέχρι και ανοιχτή κουβέντα για Grexit και την πληροφορία ότι προετοιμάζεται νέα συνάντηση των πολιτικών αρχηγών το απόγευμα, μου έρχεται στο νού ότι ύστερα από τη σημερινή άσκοπη, φλύαρη και ουσιαστικά άχρηστη ομιλία Τσίπρα στο Ευρωκοινοβούλιο όπου εισέπραξε σωρεία αποδοκιμασιών – περισσότερων απ΄ όσες αναμένονταν- δεν θα έπρεπε να αποκλείουμε το ενδεχόμενο ότι ο «συναγερμός» και η «σύσκεψη» θα μπορούσαν να είχαν προκληθεί ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ της ομιλίας Τσίπρα , ακόμη και από …νουνεχείς Συριζαίους που έβλεπαν και άκουγαν τη …διάλεξη.

Θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει: «Μα άσχημα τα είπε ο Τσίπρας;» και θα απαντούσα αμέσως: « Όχι, Καθόλου. Μια χαρά τα είπε. Υπήρχαν αποστροφές του λόγους του που μού άρεσαν και άλλες που μέχρι και με συγκίνησαν… ελαφρώς. Αλλά που νόμιζε ότι μιλούσε; Προφανώς αλλού , σε άλλους και με άλλη ευκαιρία».

Χθές, στο σημείωμά μου, αναρωτιόμουνα: «Αλέξη, πως θα βοηθήσεις τον Ολάντ;» Ορθώς αναρωτιόμουνα λοιπόν. Διότι με τέτοιες ομιλίες, με τη συνέχιση της «δημιουργικής ασάφειας», με την έλλειψη προτάσεων, με την … εξυπνακιδίστικη παρουσία μας στο Eurogroup, στη Διάσκεψη και στο Ευρωκοινοβούλιο, πραγματικά τον βοηθάς Αλέξη μου τον Ολάντ. Να μας εγκαταλείψει κι αυτός; Και ΜΑΚΑΡΙ να κάνω λάθος. Μακάρι.