Άρθρο στην εφημερίδα "Ανεξαρτησία"

Προσπαθώ ν αφήσω να «κατακαθίσει ο κουρνιαχτός» για να ασχοληθώ κι εγώ με τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας και ενδεχομένως να είμαι και ο τελευταίος αυτού του «γύρου». Από αύριο – μεθαύριο, αρχίζει το λέγε- λέγε του επόμενου. Μέχρι στιγμής πάντως, έχουν ειπωθεί… η Ιλιάδα και η Οδύσσεια. Δεν έπρεπε αυτός να κάνει αυτό, πρέπει αυτός να κάνει το άλλο… κανείς δεν πρέπει να κάνει αυτό κι αυτό…

Έχουν πει γνώμες, έχουν κάνει κρίσεις, έχουν διατυπώσει σχόλια οι πάντες εκτός… από τους 300 του Λεωνίδα. Αλλά κρατώ απ΄ όλα αυτά που μου έχουν πει, τα παρακάτω που είπα με μια φίλη, παλιά Νεοδημοκράτισα, λίγο πριν αρχίσει το Δημοτικό Συμβούλιο της Δευτέρας: «Χάλια όλα… χάλια απερίγραπτα» μου είπε. Τη ρώτησα: «Δεν ευχαριστήθηκες δηλαδή που βγήκε πρώτος ο Μειμαράκης;». Απάντηση: «Όχι βέβαια. Τι να κάνει ο Μειμαράκης; Άλλο πράγμα θέλαμε».

«Δηλαδή; Τι θέλατε;» επανήλθα. «Τον Κυριάκο προτιμούσες;» Μη αναμενόμενη απάντηση: «Τον Κυριάκο; Όχι δα».

Τι ήθελε πια; «Ποιον προτιμούσες από τους δυο που απέμειναν;», ρώτησα περιμένοντας να μου τον Τζιτζικώστα ή τον Άδωνι. Τι άλλο;

Κούνησε το κεφάλι της. «Κανέναν απ΄ αυτούς. Άλλο πράγμα θέλαμε. Άλλο πράγμα χρειαζόμαστε για να σηκώσουμε κεφάλι».

Την …πίεσα λίγο παραπάνω: «Τι ήθελες; Ποιον ;» Απάντηση…. σαφής: «Ξέρω ‘γω; Πάντως κάτι άλλο.»

Αφού ο «κάτι άλλο» δεν ήταν υποψήφιος, της χαμογέλασα και μπήκα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Η δυσαρέσκειά της ήταν μεγάλη. Ήθελε κάτι άλλο, άλλο κόμμα ίσως, άλλο υποψήφιο; Δεν ήξερε ούτε τι, ούτε ποιον, μόνο που με τις απαντήσεις της, έδειχνε όχι μόνο δυσαρέσκεια για το αποτέλεσμα αφού με κανένα από τα πιθανά αποτελέσματα δεν θα ήταν ευχαριστημένη αλλά και «έβγαζε» από μέσα της μια απογοήτευση, μια αποδοκιμασία, μια πίκρα.

«Κάτι άλλο θέλαμε». Και τι μπορούσε να εννοεί μ αυτό; Στάθηκε αδύνατον να παρακολουθήσω έστω και ενός θέματος τη συζήτηση και ανάπτυξη στο Δημοτικό Συμβούλιο και έφυγα νωρίς, γεμάτος με τόσα πολλά ερωτηματικά για τη συμπεριφορά , τις απόψεις αλλά και την πολιτική της θέση που δεν μπορούσα να αντέξω άλλα. Αλλά δεν ήμουν εγώ που θα μπορούσα να της δώσω κάποια απάντηση, κάποια ικανοποίηση. Άλλος ήταν. Να την ακούσει, να της κάνει μιαν ανάλυση και να πάρει κι άλλες απαντήσεις για να σχηματίσει καθαρή άποψη. Αυτή η παλιά νεοδημοκράτισα , γύρω στα 55, καλοστεκούμενη και ενεργή σε κομματικούς αγώνες , έμπειρη από κομματικούς μηχανισμούς και από στελέχη, με δυναμική παρουσία σε προεκλογικές περιόδους σε επίπεδο Τοπικών Επιτροπών δεν ήταν –προφανώς- η μόνη που αισθανόταν έτσι. Στις απαντήσεις της , χρησιμοποιούσε το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Ένδειξη ότι το συζητούσε καιρό το θέμα και με άλλους .

Αυτή η κυρία και οι άλλες και οι άλλοι, τα στελέχη της βάσης πάνω στα οποία «πατούν» οι υποψήφιοι χρόνια τώρα, έχει γνώμη, άποψη και συμπεράσματα. ΑΥΤΟΥΣ πρέπει να ακούσει με ΑΝΟΙΧΤΑ αυτιά ο νέος πρόεδρος. Αυτοί οι άνθρωποι της βάσης, θέλουν ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. Που αν δεν το βρει, δεν το φτιάξει, δεν το δημιουργήσει η νέα ηγεσία, στις επόμενες εκλογές θα ψάχνει να βρει ψηφοφόρους. Το ξέρουμε το έργο. Το είδαμε στο ΠΑΣΟΚ.