Διάβασα προσεκτικά στο διαδίκτυο μιαν ανάλυση γνωστού και έγκριτου αρθρογράφου και συγγραφέα, του Θεσσαλονικιού Σάκη Μουμτζή, ενός ανθρώπου του οποίου σέβομαι την άποψη και τη διεισδυτική ικανότητα ο οποίος δεν «ανήκει» στην ομάδα των υποστηρικτών του κ. Τσίπρα, συμφωνεί αντιθέτως  και ενισχύει τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Μια άποψή του, πολιτική άποψη, μού κίνησε το ενδιαφέρον γιατί έχω ακούσει μερικές ανάλογες ή και παρόμοιες  εκδοχές από διάφορα άτομα των οποίων ωστόσο τη γνώμη δεν υπολογίζω τόσο όσο του κ. Μουμτζή. Την άποψη ότι « η Νέα Δημοκρατία αυτήν την στιγμή είναι παντοδύναμη και  παίζει και χωρίς αντίπαλο».

Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω και να εκφράσω την ελπίδα ότι και ο κ. Μητσοτάκης επίσης διαφωνεί. Και θέλω να διευκρινίσω ότι οι απόψεις μου δεν διαφέρουν από τις εκτιμήσεις του αρθρογράφου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «βρίσκεται, και θα βρίσκεται για πολύ καιρό ακόμα, σε κατάσταση αφασίας, όχι μόνο  επειδή ηττήθηκε στις εκλογές, κατά τρόπο συντριπτικό, αλλά κυρίως γιατί βρίσκεται σήμερα χωρίς εναλλακτικό αφήγημα. Χωρίς πειστική ολοκληρωμένη αντιπρόταση».

Αλλά η ερώτησή μου  που εκπηγάζει από εμπειρία ετών είναι : « Και γιατί να θεωρεί κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κριτήριο και ένδειξη του αν υπάρχει η δεν υπάρχει αντίπαλος; Άλλοι αντίπαλοι δεν υπάρχουν;»

Προσωπική άποψη: Κόμμα ή πολιτικός αρχηγός που πιστεύει ότι «παίζει μόνος του στο γήπεδο» δεν αποκλείεται να οδηγηθεί σε ήττα απ΄ αυτή και μόνο την πεποίθηση, ιδιαίτερα αν αυτή εξελιχθεί σε βεβαιότητα. Βεβαίως και ο έμπειρος κ. Μουμτζής αναφέρει και τον αντίλογο τού ότι μια τέτοια θέση «εγκυμονεί όμως και κινδύνους. Και ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι –καθώς ο πήχης πλέον έχει μπει ψηλά— η κυβέρνηση να περάσει κάτω από αυτόν». Και αυτό είναι πολύ σωστό. Δεν έχω αμφιβολίες ότι αυτή τη στιγμή και μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει δώσει πολύ επιτυχημένες εξετάσεις αλλά και άριστες αποδείξεις ότι είναι μια «άλλη κυβέρνηση», αποτελεσματική και ειλικρινής που εργάζεται σκληρά και παράγει έργο. Αλλά «αντίπαλο», έχει.

Πολλούς «αντιπάλους» θα μπορούσα να επισημάνω αλλά οι περισσότεροι, ένας-ένας, είναι ήσσονος σημασίας και ήσσονος κινδύνου για τον Μητσοτάκη. Ωστόσο υπάρχει και ένας αρκετά επικίνδυνος αντίπαλος, ένας αντίπαλος που κλόνισε κυβερνήσεις όπως αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου και όπως αυτή του Κώστα Καραμανλή: Ο κακός της εαυτός. Και κακό εαυτό έχουν όλοι , μόνο που οι πιο «καλοί» το έχουν υπόψη τους, τον αναζητούν, τον επισημαίνουν, τον ανακαλύπτουν έγκαιρα και τον καλύπτουν, κάνοντας έγκαιρα τις απαραίτητες διορθώσεις.

Και η σημερινή, ισχυρή, αποφασισμένη και αποτελεσματική κυβέρνηση Μητσοτάκη, κάπου ΕΧΕΙ κακό εαυτό. Που μπορεί να μην εμφανιστεί ποτέ. Αλλά μπορεί και να εμφανιστεί από ένα λάθος, μια κακοτυχία, μιαν αστοχία, μια απόφαση ή προσωπική συμπεριφορά, μιαν ενέργεια τέλος του « Τρίτου Παράγοντα», όποιος και νάναι αυτός.

Σύγχρονος οιωνοσκόπος σαν τον Έλληνα Αρτεμίδωρο που λέγεται ότι προειδοποίησε τον Ιούλιο Καίσαρα ότι θα τον δολοφονούσαν αλλά αυτός δεν τον έλαβε υπόψη του, δεν είναι βέβαια δυνατόν να υπάρξει σήμερα. Αλλά «κακός εαυτός» πάντα υπάρχει.

Άρθρο στο Reporter.gr