Της πατρίδας μου η σημαία…

Θα με πιστέψετε αν σας πω ότι ακόμα , ύστερα από αρκετά χρόνια προβληματισμών και διάφορες «δύσκολες» περιπτώσεις που αντιμετωπίσαμε όλοι μας, δεν έχω καταλήξει σε στέρεο συμπέρασμα γύρω από το αν πρέπει ή δεν πρέπει να φέρει την Ελληνική σημαία κάποιος που δεν είναι ελληνικής καταγωγής ;

Το σκέφτηκα αρκετά και σοβαρά . Έχω επιχειρηματολογήσει σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και σε άρθρα μου , πάντα προσπαθώντας να αποφύγω τη σύγκρουση, την αντιπαράθεση, τα περί
«ρατσισμού», προσπαθώντας να αποφύγω εθνικιστικές θέσεις, θέλοντας να είμαι δίκαιος. Πολέμησα την «ακρότητα» απ΄ όπου κι αν προερχόταν. Στήριξα  τα δικαιώματα του «άριστου» και ταυτόχρονα ηθικού που μιλά Ελληνικά και αγαπά την πατρίδα μου έστω κι αν δεν είναι Έλληνας. Στήριξα όμως και το πατροπαράδοτο εθνικό δικαίωμα του Έλληνα χριστιανού ορθόδοξου να φέρει αυτός τη σημαία. Με πιάνει θλίψη και απόγνωση όταν βλέπω άγονη και ατελέσφορη και εγωιστική συμπεριφορά. Τι να αποφασίσω;

Η δήλωση του Οδυσσέα Τσενάι που είπε πρόπερσι ότι τον πίεσαν να εκφραστεί υπέρ της Ελλάδας και η περίεργη συμπεριφορά της  μαθήτριας από την Πάτρα , φέτος, με βοήθησαν :  Όλες οι τιμές και οι διακρίσεις και τα προνόμια και οι έπαινοι, χωρίς ρατσισμούς και υπερβολές σε όλους τους καλούς μαθητές από άλλες χώρες που φτιάχνουν σωστά τη ζωή τους στην Ελλάδα.

Αλλά η σημαία- νομίζω-,  κατά προτίμηση στα Ελληνόπουλα.…