Πριν από 2-3 μήνες, ψάχνοντας κάποια παλιά χαρτιά και τετράδια, ανακάλυψα ένα σημειωματάριο που είχα στην 6η Δημοτικού, όταν ήμουνα έντεκα ,  κοντά δώδεκα χρονών, το 1957. Είχα ύψος 1,70 ( ψηλός για την ηλικία μου), ζύγιζα 82 κιλά ( παχουλός...παχουλός) και δεν ξυριζόμουνα ακόμα

Γράφω σε κάποια απ΄τις σελίδες του, ανάμεσα  σε σχόλια για τους ποδοσφαιρικούς αγώνες Παναθηναικού – Ολυμπιακού , τις επιδόσεις του Γιώργου Ρουμπάνη στο άλμα επί κοντώ και τους στίχους κάποιων τραγουδιών που είχα ακούσει στις βραδυνές εκπομπές του «Ενόπλων» στο τεράστιο Sierra που μου είχε κάνει δώρο ο πατέρας μου, μια «πρόβλεψη» για την ...εξέλιξή μου :
1960 : Φτάνω το 1.80
1961 : Ξεπερνώ το 1.85 αλλά τα κιλά μου πρέπει να είναι λιγότερα από 90.
1962: Κερδίζω μετάλλιο στους σχολικούς Αγώνες κολύμβησης στα 100 ελεύθερο.
1963: Κερδίζω μετάλλιο στους Πανελλήνιους Αγώνες Στίβου ( Ακόντιο ή σφαιροβολία).
1964 : Τελειώνω το Γυμνάσιο και μπαίνω στη Νομική Σχολή.
1968-69 : Τελειώνω τη Νομική Σχολή.
1969 : Ντοκτορά στο Παρίσι.
1971 : Πηγαίνω Στρατό.
1973 : Κάνω άσκηση δικηγορίας στο γραφείο του Ντίνου Χασάπη ή του κυρίου Βιτσέντζου.Γράφω το πρώτο μου θεατρικό έργο. ( θα το πάω στον Νίκο Χατζίσκο ή τον Κώστα Μουσούρη)
1974 : Βγάζω το πρώτο μου βιβλίο. ( Μάλλον μυθιστόρημα). Παντρεύομαι.
1975: Κάνω τον γιό. Αρχίζω δικό μου δικηγορικό γραφείο. Αρχίζω να ασχολούμαι με την πολιτική. Γράφω το δεύτερο θεατρικό μου έργο.
1977: Κάνω τον δεύτερο γιό. Γράφω το δεύτερό μου βιβλίο. Κερδίζω την πρώτη μου μεγάλη Υπόθεση. Πολιτική; Διπλωματικό Σώμα;
1980 : Βουλευτής. ( Μήπως είναι λίγο νωρίς;)
1984 : Υπουργός.( χαχαχαχαχαχαχαχα)
1990 : Πρωθυπουργός;;;;;;;;;
Αυτό το τελευταίο, το είχα ...σβήσει με κάποιο από τα πρώτα BIC που κυκλοφόρησαν αλλά φαινόταν ακόμα.
Αναρωτιέμαι: Πόσο έξω έπεσα; Που ...ευστόχησα; Πόσες φορές όλα αυτά τα χρόνια άλλαξα πορεία; Πότε αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ με τη μουσική και με τη δημοσιογραφία, πότε έβγαλα τελείως την πολιτική από το μυαλό μου, πόσο αισιόδοξος ήμουν στις προβλέψεις μου;
Παρατήρησα ότι στο χρονολόγιο αυτό της ...εξέλιξής μου, δεν αναφέρω πουθενά τίποτε κακό. Μέσα σε κοντά 32 χρόνια που «έβλεπα» τότε μπροστά μου, δεν θα υπήρχε ούτε ένας θάνατος, ούτε μια «καταστροφή», ούτε μία κακοτυχία, ούτε μία αποτυχία. Αλλά δεν θυμάμαι αν δεν τα έγραφα επειδή δεν ήθελα να τα γράψω ή επειδή δεν πίστευα ότι θα συνέβαιναν.
Σήμερα, πρώτες εβδομάδες μέσα στο 2005 βλέπω ότι το 1958 πρέπει να ήμουνα πολύ αισιόδοξος και ...κακομαθημένος παρά το γεγονός ότι χωρίς τον πατέρα μου μεγάλωνα σ ένα παλιό σπίτι , χωρίς κεντρική θέρμανση στην οδό Αγαθουπόλεως, μέση αστική ήταν η οικογένειά μου και η μάννα μου δανειζόταν κάθε μήνα από τη νονά μου και από φίλους της για να με στέλνει σε Ιδιωτικό σχολείο, στα Αγγλικά ΚΑΙ στα Γαλλικά και για να μην καταλάβω ποτέ ότι δεν είχαμε λεφτά.
Ήμουνα καλός μαθητής, διάβαζα πολλά βιβλία, άκουγα πολύ ραδιόφωνο, πήγαινα δυο φορές την εβδομάδα στο σινεμά, ξημεροβραδυαζόμουνα στα διάφορα θέατρα, έπαιζα μπάλλα στο δρόμο, ήθελα να γίνω αθλητής αλλά ντρεπόμουνα να φέρω τους συμμαθητές μου στο σπίτι. Ήταν παλιό, το κουδούνι δεν χτυπούσε, η «κρεββατοκάμαρά» μου και το «γραφείο» μου ήταν σε έναν ενιαίο χώρο έξω από την κουζίνα,  δεν είχαμε ψυγείο αλλά «παγωνιέρα», δεν είχα ντουλάπα αλλά ένα μπαουλάκι για τα πράγματά μου, είχαμε σόμπα με κάρβουνο, είχα κάποιο χαρτζιλίκι μόνο την πρώτη εβδομάδα του μήνα που ο πατέρας μου έστελνε ένα «φάκελο» και το ...καζανάκι στην τουαλέτα ήταν μονίμως χαλασμένο. Αλλά ήμουνα αισιόδοξος και ...υψηλόφρων. Σκόπευα μακριά;
Δεν αλλάζω τίποτε απ΄όλα εκείνα. Αντιθέτως. Πολύ εύκολα θα άλλαζα πολλά απ΄αυτά που ισχύουν σήμερα. Εκτός από τη γυναίκα μου, την κόρη μου, το γιό μου, τους λίγους φίλους μου ,τα βιβλία μου και τις αναμνήσεις μου.
Η τελευταία μου γραμμή έλεγε:
2014-2015 : Πιθανή ημερομηνία θανάτου. (  68 χρονών. Καλά δεν είναι;)
Λέτε; Καλά είναι.