Η …βίδα μου με τα αυτοκίνητα είναι τόσο παλιά ώστε αποδεικνύεται μόνο με το συναρπαστικό στοιχείο ότι το πρώτο μου ήταν ένα  Ford Taunus 12Μ του …’ 62 που αγόρασα 19 χρονών το 1966.

Και το κυριότερο: Με τα λεφτά της υποτροφίας που κέρδισα επειδή μπήκα σε καλή σειρά στο πανεπιστήμιο. Πήγα κάτω από το σπίτι της κοπέλας μου, Πατησίων 149, παρκάρισα( !) και ανέβηκα να την πάρω να την πάω βόλτα.

Σαράντα χρόνια αργότερα, η ίδια κοπέλα είναι ακόμα γυναίκα μου, μένω στο ίδιο σπίτι στην Πατησίων και ασχολούμαι ακόμα με τα αυτοκίνητα , την οδική ασφάλεια και τις συνθήκες κυκλοφορίας και στάθμευσης.

Ευτυχώς για τους αναγνώστες μου – τώρα ΚΑΙ τους ψηφοφόρους μου- πέρασαν από τα χέρια μου καλύτερα αυτοκίνητα από τη «γουρουνίτσα» του 1962, ώστε να ξέρω τι λέω, τι γράφω και τι υποστηρίζω.

Αγανακτώντας λοιπόν για πολλοστή φορά με τα επί δεκαετίες απίστευτα και …επιβραβευόμενα χάλια μας και χωρίς να έχω κουραστεί από την ανοησία, την άγνοια , την αδιαφορία δεκάδων πάσης φύσεως εκφραστών και νομέων της εξουσίας και της διοίκησης, αρμοδίων και αναρμοδίων για θέματα τεχνολογίας  , οδικής ασφάλειας, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, στάθμευσης κλπ,  αποφάσισα να δοκιμάσω ΚΑΙ τη νέα ιδιότητά μου. Του βουλευτού.

Έγραψα λοιπόν  και κατέθεσα στη Βουλή ερωτήσεις   με θέματα 1. Άμεση αναζήτηση λύσεων στο τεράστιο πρόβλημα της Οδικής Ασφάλειας, μετά το τραγικό δυστύχημα στο «πέταλο» του Μαλιακού- 29/9/2004, 2.  Συνέχιση απαγόρευσης αριστερών στροφών σε κεντρικές οδικές αρτηρίες -13/10/2004, 3. Ταλαιπωρία χιλιάδων οδηγών την πρώτη Κυριακή του Ιουνίου -8/6/2005, 4. Ηχορύπανση από τα ανέλεγκτα δίκυκλα - 18/11/2005, 5.Διαπιστώσεις για την κυκλοφορία στην Αθήνα-23/2/2006 και 6. Οι Θέσεις της ΕΛΠΑ για τη Μείωση Τροχαίων Ατυχημάτων- 4 Απριλίου του 2006.

Ξέρετε τι μπορούν να κάνουν κοινοβουλευτικά οι απλοί βουλευτές για σημαντικά θέματα της καθημερινότητας και της ζωής των πολιτών αλλά και για όσα άλλα ζητήματα προκύπτουν; Απολύτως τίποτε. Εκτός από του να υποβάλουν Κοινοβουλευτική ερώτηση, τοποθετώντας το πρόβλημα και αναγκάζοντας τους ερωτώμενους υπουργούς να απαντήσουν  συγκεκριμένα.
Ξέρετε στις 6 προαναφερθείσες ερωτήσεις μου πόσες ουσιαστικές και επί του θέματος απαντήσεις πήρα από τουλάχιστον 7 υπουργεία ; ΚΑΜΙΑ.
Ρωτούσα τον Απρίλιο: « Σχεδιάζουν τα Υπουργεία να λάβουν υπ΄ όψη τους τις τελευταίες προτάσεις της ΕΛΠΑ για να υιοθετηθεί στην Ελλάδα ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Οδικής Ασφάλειας και να δημιουργηθεί Μόνιμος επιτελικός φορέας ;
 Ρωτούσα το Φεβρουάριο: «Τι μέτρα έλαβε, σχεδιάζει ή προτίθεται να αναλάβει το υπουργείο σας ώστε και το κυκλοφοριακό να ανακουφιστεί και η παρανομία και αυθαιρεσία να εξαλειφθούν, οι πεζοί να καταφέρουν να ξαναπερπατήσουν στα πεζοδρόμια και οι ανάπηροι να αισθανθούν ότι ζουν σε μια ευνομούμενη κοινωνία;»
Ρωτούσα το 2004: « Θεωρείτε σκόπιμο να αναλάβει το Υπουργείο σας   την άμεση οργάνωση μιας διάσκεψης όπου να βρεθούν στο ίδιο τραπέζι όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι και τα συμπεράσματα να χρησιμοποιηθούν από τον νομοθέτη για εφικτές, επιστημονικές ,αποτελεσματικές αλλά και μακροπρόθεσμες λύσεις ώστε να μειωθεί ο «φόρος αίματος» στους δρόμους;»
Ας μην σας παραθέσω τις « απαντήσεις» γιατί θα… φρικάρετε πριν της ώρας σας. Ας μεταφέρω απλώς την απάντηση του ΥΠΕΧΩΔΕ στην ερώτηση του Φεβρουαρίου για την κυκλοφορία και τη στάθμευση στην Αθήνα :
1. Η αρμοδιότητα για τα πεζοδρόμια ανήκει στο Δήμο.
2. Για την παράνομη στάθμευση ,απευθυνθείτε σε άλλο υπουργείο.
3. Για την κατασκευή πάρκινγκ, υπάρχει ενθάρρυνση σε ιδιώτες.
4. Για την ελεγχόμενη στάθμευση απευθυνθείτε στο Δήμο.
5. Για τα υπόλοιπα, ρωτήστε άλλα Υπουργεία.
Έτσι είναι αν έτσι νομίζουν.
Το θέμα είναι ΕΣΕΙΣ τι νομίζετε; Κι εγώ, τι πρέπει να κάνω;