Δεν μπορώ να ξέρω βέβαια εάν η κίνηση Μητσοτάκη για μια ….  συνεργασία  - μέσω δανεισμού- με τους Βρετανούς σχετικά με τα Μάρμαρα του Παρθενώνα ήταν μια λάθος, μια επιπολαιότητα ή μια βιαστική ενέργεια – όπως πολλοί τον κατηγόρησαν- ή αν ήταν μια κίνηση τακτικής που θα  ξανα-έβαζε το ζήτημα «στο τραπέζι» με στόχο το σωστό: τη μόνιμη επανεγκατάσταση του τεράστιου αυτού του πολιτιστικού και ιστορικού θησαυρού «στο σπίτι του», δηλαδή στον Παρθενώνα, στην Αθήνα, στην Ελλάδα.

Από εδώ ,  είχαν κλαπεί μεταξύ των ετών 1803 και 1812 από τον «εξυπνάκια» Λόρδο Τόμας Μπρούς , τον διπλωμάτη, πρεσβευτή της Βρετανίας στην Οθωμανική Κωνσταντινούπολη με τον τίτλο του 7^ου κόμη του Έλγκιν της Σκωτίας, τα μισά από τα γλυπτά του Παρθενώνα. Για να τα «σώσει» όπως δήλωνε και ισχυριζόταν. Βέβαια στην Αγγλία τον κατηγόρησαν ως κοινό κλέφτη και βάνδαλο, που με αθέμιτα μέσα (δωροδοκίες κλπ) λήστεψε σεβαστά μνημεία του πολιτισμού για ίδιον όφελος. Αλλά είτε για ίδιον όφελος, είτε για να τα «σώσει», είτε τέλος για λογαριασμό της παντοδύναμης τότε «Αυτοκρατορίας», ο ίδιος ο Έλγκιν πέθανε σε πτωχοκομείο, πλήρως κατεστραμμένος οικονομικά αφού είχε – στο μεταξύ- πουλήσει τις μισές αρχαιότητες που είχε αυθαίρετα αφαιρέσει  από τον Παρθενώνα στο …. Βρετανικό Μουσείο. Τα έξοδα για την αρχική «επεξεργασία», την κατασκευή εκμαγείων ( αυτή ήταν η πρώτη του απόφαση και όχι η αφαίρεση)  και , τέλος, τη μεταφορά τους – όπως διαμορφώθηκε η τελική του απόφαση και πάλι αυθαιρέτως- στην Αγγλία όπου , όπως λέγεται, είχε βρει αρκετούς υποψήφιους αγοραστές ύστερα από ενέργειες και διαπραγματεύσεις ετών.

Γιατί χρεοκόπησε; Πολλές οι εκδοχές. Κακές «συμφωνίες», αλόγιστες δαπάνες, ένα καταστροφικό διαζύγιο, αναρίθμητα «φέσια» από υποψήφιους αγοραστές. Η ουσία όμως είναι ότι επί τρία χρόνια, από το 1801, τα πολυάνθρωπα συνεργεία του  «δούλευαν» στην Ακρόπολη,( όπου προκάλεσαν και σοβαρές ζημίες σε γλυπτά, κίονες αλλά και το ίδιο το μνημείο), αποσπώντας η κομματιάζοντας σημαντικό τμήμα του σωζόμενου διάκοσμου του  Παρθενώνα, αρχικά για να κατασκευάσει εκμαγεία και στη συνέχεια να «πλαστογραφήσει» στην Αγγλία αρκετά αρχιτεκτονικά μέλη και να τα παρουσιάσει ως πρωτότυπα και τελικά, βλέποντας ότι μπορούσε να δράσει ανεξέλεγκτα, κλέβοντας τα πρωτότυπα κομμάτια.

Οι αφαιρούμενες αρχαιότητες συσκευάζονταν σε κιβώτια και μεταφέρονταν δια θαλάσσης στην Αγγλία. Το 1802 φορτώθηκαν τα πρώτα 12 κιβώτια στο ιδιόκτητο ιστιοφόρο του Έλγκιν «Μέντωρ». Το πλοίο, όμως, βυθίστηκε στον Αβλέμονα των Κυθήρων και χρειάστηκαν δύο χρόνια για την ανέλκυσή τους. Όλη αυτή η «ιστορία» του κόστισε όλη του την περιουσία. Αποσκοπώντας όμως σε «καλές πωλήσεις και συμφωνίες» ήταν βέβαιος ότι όχι μόνο θα «ρεφάριζε» αλλά θα έβγαζε και τεράστια κέρδη. Κάτι που δεν έγινε.

Και έτσι, φτάνουμε στην απίστευτη βεβαιότητα με την οποία η επίσημη Βρετανία, μια μεγάλη, πάλαι ποτέ ισχυρή αυτοκρατορία και δημοκρατική χώρα,  μιλά για «ιδιοκτησία» της.  Πως άραγε; Παρουσιάζοντας  ποιες αποδείξεις; Συμφωνίες του Βρετανικού Μουσείου με έναν αποδεδειγμένο και ιστορικά καταγεγραμμένο κλέφτη;

Για την απίθανη αυτή ιστορία που , εκτός των άλλων, εκθέτει ανεπανόρθωτα και τη σημερινή κυβέρνηση της Βρετανίας, ακόμη και τη Βασιλική Δυναστεία της,  έχουν γραφτεί , έχουν αναλυθεί, έχουν  εκτεθεί τα πάντα. Η Ευρώπη, ο κόσμος όλος «γελάει» με τις βρετανικές θέσεις. Η Ελλάδα τα ζητάει συνεχώς και αδιαλείπτως. Τελευταίος και ο τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, από την τότε πρωθυπουργό Τερέζα Μέι. Και φυσικά, με το δικό του, έμμεσο τρόπο, ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης

Ξεχωρίζει  η προσπάθεια της Μελίνας Μερκούρη η οποία στις 30 Ιουλίου του 1982 θέτει στη Διάσκεψη των υπουργών Πολιτισμού της UNESCO το θέμα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Η ομιλία της έμεινε στην ιστορία και ακόμη και σήμερα συγκινεί όποιον την διαβάσει ή την ακούσει. Η Μελίνα Μερκούρη, 37 χρόνια πριν τόνιζε στη Διάσκεψη των υπουργών Πολιτισμού ότι η Ελλάδα δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το αίτημα για επιστροφή των Γλυπτών. Έλεγε τότε, γεμίζοντας με υπερηφάνεια κάθε Έλληνα τι σημαίνουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα για τη χώρα μας.

«Είναι η υπερηφάνειά μας, είναι οι θυσίες μας. Είναι το ευγενέστερο σύμβολο τελειότητας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι οι φιλοδοξίες μας και το ίδιο τ’ όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητας»….

Ένα σημαντικό ζήτημα για τον ίδιο το βρετανικό λαό που καλείται κάθε τόσο σε εκλογές και δημοψηφίσματα αλλά και  το βρετανικό έθνος: Τι θα έλεγαν οι Άγγλοι σε μιαν ενδεχόμενη ευθεία, δημοκρατική διαδικασία για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα ; Αλλά κάτι τέτοιο, ούτε ο σημερινός τους πρωθυπουργός θα τολμούσε να αποφασίσει. Διότι γνωρίζει από πριν το αποτέλεσμα . Και προτιμά κι αυτός να «κρυφτεί» πίσω από ιστορικά έωλους, αναπόδεικτους, λανθασμένους και αναξιόπιστους ισχυρισμούς που δημιουργούν μέγα πρόβλημα σοβαρότητας, αξιοπρέπειας και αξιοπιστίας ενός μεγάλου Έθνους όπως η Βρετανία.