Λίγο μετά την κατάθεση του προυπολογισμού και αφού ο Γιάννης Μανώλης είχε δημιουργήσει πολυποίκιλα σχόλια με την άρνησή του να ψηφίσει τρεις διατάξεις του νομοσχεδίου για τη συμπλήρωση της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας, έκανα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με ένα νεαρό επιστήμονα, συνεργάτη ενός συναδέλφου βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας, στο εντευκτήριο της Βουλής.
Αγνοώντας την επικαιρότητα, μου ζήτησε τη γνώμη μου για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. « Θα ήταν σκόπιμο να καταργηθεί η κρατική επιχορήγηση των κομμάτων και το κάθε κόμμα να αναζητήσει «ίδιους πόρους» για να συντηρηθεί ;» ήταν η ερώτηση.
Η άμεση αντίδρασή μου ήταν «Όχι. Αρκετά δεν έχουν δυσφημιστεί τα κόμματα και η πολιτική ζωή; Θα πρέπει να τα καταστρέψουμε εντελώς, δίνοντάς τους την δυνατότητα να «τα παίρνουν» ανοιχτά και …φόρα παρτίδα υπό τη μορφή δωρεών, χορηγιών και ενισχύσεων από πλούσιους ιδιώτες;»
Η αντίδραση του νέου αυτού παιδιού που τώρα αρχίζει την ενασχόλησή του με την πολιτική ήταν άμεση: «Μήπως και τώρα δεν «τα παίρνουν» στα κρυφά από άγνωστους χρηματοδότες; Δεν θα είναι καλύτερα αν η συναλλαγή αυτή πάψει να γίνεται στα κρυφά και κάτω απ΄ το τραπέζι;»
Τέτοια απαξίωση της πολιτικής και των κομμάτων; Και μάλιστα «βάσει πληροφοριών» και χωρίς καμία απόδειξη.
Αυτή η θέση δεν αντικατοπτρίζει και τη γνώμη χιλιάδων άλλων νέων για τα κόμματα ; Σκέφτηκα λίγο και να του έδωσα –μερικώς- δίκιο.
Θα ήταν ίσως καλλίτερο να αφεθούν τα κόμματα στην απόλυτη ελευθερία εξεύρεσης πόρων γιατί έτσι, δεν θα υπήρχε πλέον η ανάγκη να λένε ψέματα.
Αναρωτιέμαι ακόμα: Να σταματήσει η κρατική επιχορήγηση; Να «απελευθερωθεί» η – όποια- εξάρτηση των κομμάτων από το Κράτος ; Μήπως έτσι θα νομιμοποιηθεί η διαπλοκή και θα αποβάλει τους χαρακτηρισμούς « καταδικαστέα , ανήθικη και παράτυπη; » .Μα έτσι, οι κάθε λογής γυρολόγοι , μεταπράτες και χειριστές καταστάσεων δεν θα μεταβληθούν σε «χορηγούς»; Δεν θα αποκτήσουν όνομα και επώνυμο ; Υπάρχουν και «καλά» και «κακά».
Η λειτουργία πολιτικών μεσαζόντων θα νομιμοποιηθεί και θα καταργηθεί κάθε έννοια ευθύνης για διάπραξη έκνομης συναλλαγής. Θα χαθεί κάθε επίφαση –έστω- νομιμότητας. Κάθε δικαιολογία. Η διαδικασία χρηματοδότησης θα φτάσει τα όρια της εξαχρείωσης. Θα γίνει όπως η τηλεόραση. Θα καταφύγει μέχρι και σε …διαφημιστικές εταιρείες.
Τα κόμματα και τα άτομα δεν θα κάνουν τίποτε το παράνομο.
Οι χρηματοδότες –πρώην διαπλεκόμενοι- θα έχουν …αποποινικοποιηθεί και θα ασκούν ανενόχλητοι το ευαγές έργο χειρισμού των πολιτικών εξελίξεων.
Αλλά αν η διαπλοκή νομιμοποιηθεί, θα συνεχίσουν άραγε να υπάρχουν «ενδιαφερόμενοι προς διαπλοκή»; Αφού πλέον, θα τους γνωρίζουν όλοι;
Θα συνεχίσουν να θέλουν να πληρώνουν αφού η «διαμεσολάβηση» - όπου υπάρχει τέλος πάντων- θα γίνεται ανοιχτά;
Τι προτιμάμε;
Την επίφαση νομιμότητας με τις όποιες ασφαλιστικές της δικλείδες ή την εξαχρείωση;
|
