Μερικές φορές, οι παρατηρήσεις, οι κρίσεις και τα σχόλια που μου κάνουν φίλοι και ψηφοφόροι της Αθήνας είτε στις κατ ιδίαν συναντήσεις μας, είτε με γράμματα, τηλεφωνήματα και emails, είναι προσωπικά παράπονα, γκρίνιες και κομματικές παρατηρήσεις, πράγματα δηλαδή που ξέρω και για τα οποία δεν έχω στην ουσία δυνατότητα να κάνω κάτι. «Πρέπει να βρείτε δουλειές στον κόσμο» είναι μια κοινή παρατήρηση. «Γιατί κρατάτε τους ΠΑΣΟΚους σε διευθυντικές θέσεις» είναι μια άλλη, συχνά επαναλαμβανόμενη γκρίνια. Και « Πρέπει να ρίξετε τις τιμές, ο κόσμος πεινάει» είναι μια τρίτη παραίνεση που έχω ακούσει εκατοντάδες φορές τους τελευταίους 6-7 μήνες.
Αντιλαμβάνεστε βέβαια ότι τέτοιες γενικόλογες γκρίνιες και παρατηρήσεις δεν είναι θέματα πάνω στα οποία ένας απλός βουλευτής της συμπολίτευσης μπορεί να ενεργήσει, ακόμη κι αν συμφωνεί.
Άλλες φορές όμως, υπάρχουν άνθρωποι που διατυπώνουν ενδιαφέρουσες απόψεις πάνω σε πολύ συγκεκριμένα θέματα , για τα οποία μπορώ να κάνω κάτι. Ο καινούργιος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας είναι ένα αντικείμενο που σηκώνει «πολλή κουβέντα» και για τον οποίο έχω γράψει άρθρα, έχω κάνει κοινοβουλευτικές ερωτήσεις, έχω μιλήσει στην τηλεόραση, έχω πιέσει υπουργούς. Είναι κάτι στο οποίο μπορώ να έχω γνώμη και άποψη. Και κάτι για το οποίο πολλοί μου έχουν στείλει παρατηρήσεις. Ένας Αθηναίος παλιός μου αναγνώστης, ο κ. Γιαννησόπουλος, μου έστειλε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση την οποία και έδωσα στη δημοσιότητα μέσα από τη διαδικτυακή μου σελίδα, www.konstandaras.gr και σήμερα βρίσκω αφορμή να της δώσω ευρύτερη δημοσιότητα.
Έγραφε λοιπόν ο κ. Γιαννησόπουλος στην επιστολή του :
« Γνωρίζοντας την κοινωνική σας ευαισθησία και την πολιτική σας ιστορία και με αφορμή το άρθρο της Απογευματινής «Πρόστιμα φωτιά προς τους παραβάτες», θα ήθελα να σας προτείνω το μέτρο της διορθωτικής κλήσης.
Το μέτρο αυτό εστιάζεται στην κοινωνική παροχή του Κράτους προς τον παραβάτη παρά στη ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΉ ΠΡΑΚΤΙΚΉ με την χρηματική επιβολή προστίμου.
Δύο είναι οι άξονες της πρότασης:
1. Κοινωνική παροχή- βοήθεια του Κράτους και στήριξη σε ότι αφορά την προστασία των οδηγών δικύκλου. Όταν κάποιος καταλαμβάνεται να μην φέρει το απαιτούμενο από το νόμο κράνος προστασίας και εφόσον διαπιστώνεται η παράβαση, ο παραβάτης έχει στη διάθεση του τρεις (3) εργάσιμες ημέρες για την υποβολή ένστασης στη διοικητική αρχή που επέβαλε το πρόστιμο ώστε να προσκομίσει το τιμολόγιο αγοράς κράνους προστασίας με ημερομηνία από την επίδοση της παράβασης και έπειτα. Με την προσκόμιση του τιμολογίου αγοράς προστατευτικού κράνους η κλήση θα ακυρώνεται.
Με τον τρόπο αυτό το Κράτος δείχνει έμπρακτα την αμέριστη συμπαράσταση στη προστασία του πολίτη και όχι σε εισπρακτική λογική εσόδων.
Ουσιαστικά η Κυβέρνηση χρηματοδοτεί εν μέρει με το ποσό του προστίμου την αγορά του κράνους προστασίας σε τυχόν ασθενέστερες οικονομικές ομάδες.
Σε οδηγούς οι οποίοι παραβαίνουν τον Κ.Ο.Κ. δίνεται η δυνατότητα μια φορά το χρόνο και για μία κλήση-ΠΑΡΆΒΑΣΗ- που αυτοί θα επιλέξουν, να παρακολουθήσουν ένα οχτάωρο πρόγραμμα οδικής συμπεριφοράς το οποίο θα εκπονήσει το Υ.Μ.Ε. και η κλήση αυτή στο τέλος της παρακολούθησης του προγράμματος να ακυρώνεται.»
Η συζήτηση με τον κ. Γιαννησόπουλο που θα έπρεπε να επακολουθήσει δεν έγινε ακόμα γιατί ο Κώδικας δεν έφτασε ακόμη στη Βουλή ώστε να μπορέσω να διατυπώσω άποψη και πρόταση, θα γίνει όμως σύντομα γιατί είναι ενδιαφέρουσα και εφικτή. Βέβαια για τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας έχω κι άλλες, πολύ συγκεκριμένες παρατηρήσεις τις οποίες και θα κάνω στη Βουλή.
Ωστόσο πήρατε μια γεύση μιας πραγματικά χρήσιμης παρατήρησης που μπορεί να γίνει σ΄ ένα βουλευτή ώστε να μπορεί – αν θέλει- να κάνει κάποια παρέμβαση. Γιατί οι γενικόλογες κρίσεις γκρίνιας του τύπου « Κι εγώ που είμαι 30 χρόνια νεοδημοκράτης, πού θα βάλω το παιδί μου να δουλέψει ;», όσο κι αν έχουν σωστά και δίκαια στοιχεία, πολύ λίγο μπορούν να «εξυπηρετηθούν» από έναν απλό βουλευτή.
|
