Το καθήκον και η υπέρβασή του.

Εγκαινιάζοντας σήμερα τη συνεργασία μου με μια έγκυρη εφημερίδα της αγαπημένης μου Θεσσαλονίκης, αισθάνομαι την ανάγκη να αναρωτηθώ – μαζί με πολλούς άλλους, είμαι βέβαιος-  γύρω από κάτι που μας έμαθαν να θεωρούμε άβατον: Τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης.

Τη στιγμή  που ο μέσος πολίτης  τρέμει – στην κυριολεξία- να γυρίσει το βράδυ από τη δουλειά στο σπίτι, σε μια περίοδο που η βία πολλαπλασιάζεται και  η Αστυνομία κατακρίνεται για έλλειψη αποτελεσματικότητας στην πάταξη του εγκλήματος, η Εισαγγελία άσκησε ποινική δίωξη για υπέρβαση καθήκοντος στον …αστυνομικό της Αντιτρομοκρατικής  που πυροβόλησε και σκότωσε ένοπλο ληστή που απειλούσε άλλον αστυνομικό στο Μαρούσι.
Το ρεπορτάζ είναι γνωστό: Ο αστυνομικός βρισκόταν σε καφετέρια με συνάδελφό του, κάνοντας χρήση διαλείμματος, όταν μπήκαν δύο άτομα που με τη απειλή όπλου, πήραν τα χρήματα του ταμείου.
Οι δύο ληστές έφυγαν, η υπάλληλος φώναξε , οι δύο αστυνομικοί κυνήγησαν τους κακοποιούς, ο ένας τους φώναξε να παραδοθούν, δηλώνοντας την ιδιότητά του, ο ένας ληστής πρότεινε το όπλο του και ο άλλος αστυνομικός τον πυροβόλησε και τον τραυμάτισε θανάσιμα .Ο δεύτερος ληστής άρπαξε το πιστόλι του συνεργού του  και εξαφανίστηκε.
Ο αστυνομικός που πυροβόλησε οδηγήθηκε στην Εισαγγελία, όπου του ασκήθηκε ποινική δίωξη για υπέρβαση καθήκοντος.
Δηλαδή τι έπρεπε να είχε γίνει για να δράσουν οι αστυνομικοί; Μια ένοπλη ληστεία δεν ήταν αρκετή; Τι έπρεπε να γίνει για να πυροβολήσει ο ένας αστυνομικός; Να σκοτωθεί πρώτα ο άλλος και κανένας-δυο περαστικοί; Και πως ορίζεται το «καθήκον» και η «υπέρβασή» του; Μήπως ασκήθηκε η δίωξη για λόγους …γραφειοκρατικούς; Ή θα πει η Ανεξάρτητη – οπωσδήποτε- Δικαιοσύνη στον αστυνομικό πότε ακριβώς και με ποιον τρόπο ΚΑΙ το καθήκον του θα είχε κάνει ΚΑΙ τον συνάδελφό του θα είχε σώσει ΚΑΙ τους κακοποιούς θα είχε συλλάβει ΧΩΡΙΣ να πυροβολήσει;
Προσωπικά είμαι απολύτως αντίθετος στην άσκηση βίας. Αλλά χρειάζομαι και αστυνομία. Αλλιώς…
ΥΓ : Το ότι οι υπογραφές υπέρ της απόσυρσης του βιβλίου «Ιστορίας» της ΣΤ΄. Δημοτικού έφτασαν τις 3.750, μεταξύ των οποίων 110 καθηγητές Πανεπιστημίου και 600 εκπαιδευτικοί και το ότι 5 βουλευτές ( Γκιουλέκας, Παπαθεμελής, Νικολόπουλος, Κοντογιάννης και η …αφεντιά μου) έκαναν ερωτήσεις στο Κοινοβούλιο, δεν φαίνεται να αποτελούν ακόμη αρκετό κίνητρο ώστε είτε να αποσυρθεί το βιβλίο, είτε – έστω- να υπάρξει δημόσια δέσμευση ότι θα διορθωθεί. Τι άλλο πρέπει να γίνει;