Το δίκιο του Κούρκουλου

Όταν βγήκα βουλευτής, το Μάρτη του 2004, ζήτησα να μου κλείσουν μερικά ραντεβού , με κάποιους σημαντικούς ανθρώπους του πολιτισμού ,  για να τους δω και να τους μιλήσω γι αυτά που σκεφτόμουν και γι αυτά που θα ήθελα να επιδιώξω.

Ήρθαν πολλοί σημαντικοί άνθρωποι στο γραφείο μου και μου κατέθεσαν σκέψεις και ιδέες  μιας και είχε αλλάξει η κυβέρνηση και επικεφαλής του Πολιτισμού είχε αναλάβει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Ανάμεσά τους ήταν ο τότε Γενικός Διευθυντής της Λυρικής Σκηνής Λουκάς Καρυτινός, ο σκηνοθέτης και ιδρυτής του Αμφιθέατρου Σπύρος Ευαγγελάτος , ο διεθνούς φήμης μαέστρος Δημήτρης Αγραφιώτης , οι πολυδιαβασμένοι και βραβευμένοι συγγραφείς μας Νένη Ευθυμιάδου και Μάνος Κοντολέων και ο πρωταγωνιστής του θεάτρου Λευτέρης Βογιατζής.

Επισκέφτηκα και τον Νίκο Κούρκουλο, στο γραφείο του, στο Εθνικό Θέατρο, στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου.

Μου εξέφρασε την έκπληξή του για την επιθυμία μου για συνάντηση και τελικά την επίσκεψή μου γιατί –όπως μου είπε- δεν είχε «πάρε – δώσε με πολιτικούς και με …γκουβέρνα» και ότι παρά το ότι «με θυμόταν από πιτσιρικά»- όπως είπε- δεν πίστευε ότι είχα πραγματικό ενδιαφέρον για τον Πολιτισμό.

Ήταν καταβεβλημένος, κουρασμένος και γερασμένος ο Κούρκουλος και ήταν φανερό ότι η αρρώστια τον έτρωγε. Κουβεντιάσαμε αρκετά αλλά δεν έδειξε διατεθειμένος να μιλήσει για σκέψεις και απόψεις γιατί, όπως μου είπε, θα έβλεπε ο ίδιος τον πρωθυπουργό και «δεν είχε ανάγκη από …αγγελιαφόρους».

Του εξήγησα ότι η επίσκεψή μου ήταν τιμητική και εθιμοτυπική, ότι δεν ήμουν αγγελιαφόρος και ότι η επίσκεψή μου εξέφραζε τον εαυτό μου και μόνο.

Δεν ξέρω αν με πίστεψε. Δεν ξέρω καν αν είδε τον πρωθυπουργό.

Ξέρω μόνο ότι το χρονικό διάστημα που είχε ως  εντολοδόχο του πρωθυπουργού τον υφυπουργό Πέτρο Τατούλη – καλό φίλο από παλιά αλλά περίεργα «απόμακρο»- ο Πολιτισμός  δεν έκανε τις τομές και τα «ανοίγματα» που η ταπεινότητά μου έλπιζε.

Και ξέρω ότι παρά το σχετικό «σνομπάρισμα»  που μου επιφύλαξε, ο Κούρκουλος μου είπε μια σπουδαία φράση:  «Ο Πολιτισμός, το Θέατρο, η Μουσική, το Σινεμά, η Όπερα δεν είναι ούτε εμπόριο, ούτε χρηματιστήριο, ούτε βαμβακοκαλλιέργειες, ούτε ναυτιλία. Είναι ψυχή και έμπνευση. Κοίτα τριγύρω σου. Υπάρχει ψυχή; Υπάρχει έμπνευση; Αν υπάρχει, θα πάμε καλά.»

Φοβάμαι ότι  δεν είχε απόλυτα άδικο.