Πρέπει όμως να σας πω ότι δεν καταλαβαίνει γιατί ένας απλός βουλευτής να ΜΙΛΑΕΙ στο Κοινοβούλιο αφού :

1. τις συντριπτικά περισσότερες φορές, δεν υπάρχει καν ακροατήριο – πλην των 2-3 βουλευτών που μόλις μίλησαν και των 2-3 που θα μιλήσουν στη συνέχεια
2. η ομιλία γίνεται ή νωρίς το πρωί, ή το καταμεσήμερο ή τα άγρια μεσάνυχτα οπότε κι αν ακόμη τον μεταδίδει η τηλεόραση της Βουλής, ΟΥΔΕΙΣ παρακολουθεί εκείνες τις ώρες την τηλεόραση της Βουλής.
3. Ο υπουργός που είναι υποχρεωμένος να παραμείνει στην αίθουσα είναι τόσο κουρασμένος που δεν έχει το κουράγιο να ακούσει και
4. Όλα αυτά που λέει αυτός ο βουλευτής, τα λέει χωρίς ουσία αφού δεν μπορούν να έχουν ΚΑΜΙΑ πρακτική εφαρμογή μια και μιλάει απλώς και μόνο για να πει «ορίστε, μίλησα κι εγώ στη Βουλή».Το νομοσχέδιο είναι επεξεργασμένο στην Επιτροπή, οι όποιες τροπολογίες ή αλλαγές έχουν γίνει και απλώς όλοι περιμένουν πότε θα τελειώσουν οι ομιλητές για να ψηφιστεί, τις συντριπτικά περισσότερες φορές «κατά πλειοψηφία», με την λεγόμενη «δεδηλωμένη».

Επομένως, ποιος ο λόγος να μιλά στη Βουλή ένας απλός βουλευτής εάν – σε σπάνιες περιπτώσεις- δεν «τύχει» να καταγραφεί σε καλή σειρά η ηλεκτρονική του «είσοδος» στη λίστα ομιλητών ; Ενδεχομένως, ο βουλευτής ενός μικρού νομού, να μπορεί να πάρει το αντίγραφο της ομιλίας του σε dvd και να το δώσει σε κάποιο τοπικό κανάλι της περιφέρειάς του το οποίο να το παίξει σε 2,3 ή και 5 μέρες, μόνο και μόνο για να «αποδείξει» ο βουλευτής ότι μίλησε στη Βουλή.

Και τι μπορεί να γίνει; Πως είναι δυνατόν να ακουστεί η φωνή του απλού βουλευτή; Πώς να πει αυτά που θέλει; Κι αν τα πει, πως είναι δυνατόν να ακουστεί κι όλας;
Ένας τρόπος υπάρχει : Να τα πει σε κάποια εκπομπή, σε κάποιο κανάλι , όπου θα προλάβει ή θα τον αφήσουν να μιλήσει. Αλλιώς…