|
Παρών …κι αξούριστος
Όταν ήμουνα παιδί, η φράση «παρών …κι αξούριστος» ήταν στην ημερήσια διάταξη. Τη χρησιμοποιούσαμε συνεχώς, αντίθετα από σήμερα που έχει περιπέσει στη λήθη. Τι θέλαμε να πούμε; Ότι είμαι εδώ, παρών, κοντά σας έστω και αξύριστος, κάτι που εκείνα τα χρόνια θεωρείτο προσβολή για κάποιον επισκέπτη και «θανάσιμο αδίκημα» στο στρατό όπου ο φαντάρος έπρεπε, για να φωνάξει «Παρών» σε μιαν αναφορά, να έχει κάνει απαραιτήτως «κόντρα ξούρα». Το μάγουλό του δηλαδή να …γιαλίζει, χωρίς υποψία τρίχας. Το να βρίσκεσαι όμως «παρών κι αξούριστος» κάπου που έπρεπε, ήθελες η ήσουν υποχρεωμένος και να επισημαίνεις ταυτόχρονα και το «αξούριστον» του πράγματος, έδειχνε πόσο μεγάλη σημασία έδινες στο «παρών» ώστε το βροντοφώναζες έστω κι αν ήταν …αξούριστο. Δηλαδή αξιόποινο. Δήλωνες παρών «εν γνώσει των συνεπειών του νόμου».
Τα τρία αυτά χρόνια που είμαι βουλευτής, διαπιστώνω ότι για το ΠΑΣΟΚ, η αποχώρηση έχει εκλάβει ενδημική σημασία. Χωρίς να κρίνω πολιτικά την έννοια της αποχώρησης από τη Βουλή, διαπιστώνω ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, αποχωρούν πολύ συχνά. Μα ΠΟΛΥ συχνά. Περισσότερο απόντες είναι παρά παρόντες. Αλλά αυτό σημαίνει άλλο γι αυτούς και άλλο για μένα. Διαφωνούν με τα νομοσχέδια, διαφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης, ζητούν πράγματα που δεν γίνονται κι όταν βλέπουν ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κάνει τη δουλειά της – δηλαδή να …κυβερνήσει- μας γυρίζουν την πλάτη και αποχωρούν.
Δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα πόσες φορές τους τελευταίους μήνες αποχώρησαν από τη Βουλή οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αφήνοντας εμάς, της Νέας Δημοκρατίας και –κατά περίσταση- τους βουλευτές του ΚΚΕ και του Συνασπισμού ( που παρέμεναν αν και διαφωνούσαν και καταψήφιζαν) στην αίθουσα να «προχωρήσουμε» και να εγκρίνουμε, σχεδόν πάντα κατά πλειοψηφία, κάποιο νομοσχέδιο.
Αποχώρησαν και από τη διαδικασία ψήφισης του νόμου-πλαίσιο για την Παιδεία, καθυβρίζοντας και αποκαθηλώνοντας. Δικαίωμά τους. Ο καθείς κρίνεται από τις πράξεις και ενέργειές του.
Εγώ, παραμένω. Δηλώνω – έστω κι αν έχω διαφωνίες και τις έχω εκφράσει στα δημοκρατικά «fora» που το πολίτευμά μας διαθέτει- «παρών κι αξούριστος». Δηλώνω ότι είμαι εδώ, στηρίζω τα νομοσχέδια της κυβέρνησης και αναλαμβάνω τις ευθύνες μου για την …αξυρισιά μου.
Αυτοί που αποχωρούν, δεν κουβαλούν ευθύνη για το «ξυρισμένος» ή «αξούριστος». Για το «απών» μόνο.
|
