Πήρε χρήματα από τον Ανδριώτη ο Αναστασιάδης;  Δεν πήρε- λέει ο ίδιος. Πήρε- λέει ο Ανδριώτης. Πως αποδεικνύεται; Μέσα από μια περίεργη κασέτα που περιφέρει ο κ. «καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης»(που κανείς δεν ξέρει αν είναι καθηγητής γιατί ο καθηγητής Πανεπιστημίου πρέπει να έχει τίτλους σπουδών και Πανεπιστήμιο να διδάσκει). Υπάρχουν άλλα στοιχεία; Όχι.

Και τότε; Γιατί να γίνουν αυτές οι δυο εκπομπές; Γιατί να δεχτεί αυτά τα «πειστήρια» της καταγγελίας ο Μάκης; Γιατί να ταλαιπωρηθούν οι τηλεθεατές του επί δυο 4ωρα, πεντάωρα και η μόνη «ανταμοιβή» τους να είναι η …έκρηξη του κ. Χατζηστεφάνου ο οποίος αγανακτισμένος από την πλήρη αδυναμία της «πέτρας του σκανδάλου», του κ. Αναστασιάδη, να πει δυο φορές το ίδιο πράγμα, έφυγε βρίζοντάς τον χυδαία και μουτζώνοντάς τον;

Αισθάνθηκα πολύ άσχημα εκείνη την ώρα. Όχι γιατί είμαι ηθικολόγος , ούτε γιατί – βεβαίως- πιστεύω την κυρία Μπακογιάννη και όχι τον κ. Ανδριώτη. Αλλά γιατί όταν έκανα εγώ τηλεόραση , μέχρι και το 2003, προσπαθούσαμε να «βγάλουμε» από τους καλεσμένους μας – κι εγώ και τόσοι άλλοι που έκαναν 15,20,25 χρόνια τηλεόραση- τον καλό τους εαυτό, τη δύναμή τους, τις όμορφες και γενναίες και εντυπωσιακές τους ιστορίας. Και αν τύχαινε ποτέ, κάποιος καλεσμένος μας, να «ξεφύγει» κάπως σε φρασεολογία, σε εκφράσεις, σε συμπεριφορά, αισθανόμασταν εμείς πρώτοι θιγμένοι – για λογαριασμό των τηλεθεατών μας- από τέτοιες συμπεριφορές.

Σήμερα, οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι, επιδιώκουν πάση θυσία να «βγάλουν» από κάθε καλεσμένο τους τον κακό του εαυτό. Τον χειρότερό τους εαυτό. Κι αν κάνουν μια εκπομπή στην οποία οι καλεσμένοι τους ούτε θα βρίσουν, ούτε θα προσβάλλουν, ούτε θα κατηγορήσουν, ούτε θα καταγγείλουν, ούτε θα εκθέσουν κάποιον θεωρούν ότι έκαναν μια πολύ κακή εκπομπή .

Και ότι «αδίκησαν» τους τηλεθεατές τους.
Των οποίων έχουν αλλάξει τα πρότυπα και χαμηλώσει τον πήχυ.