«Ακολουθήσαμε το δύσκολο δρόμο της σοβαρότητας» δήλωσε πρόσφατα η υπουργός παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄Δημοτικού, του ανοσιουργήματος αυτού που ένας Θεός ξέρει γιατί το Υπουργείο το έδωσε στα σχολεία όπου και διδάχτηκε επί ένα χρόνο, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η ίδια, ανακοινώνοντας την …τραγική τύχη του «βιβλίου» ,- όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε - μίλησε για λάθη και αστοχίες. «Θέλω ένα βιβλίο όπου να αποτυπώνεται η πραγματικότητα χωρίς λάθη και αστοχίες».
Ωραία. Το εύχομαι. Αλλά αφού υπήρχαν τόσα λάθη και αστοχίες, γιατί άραγε να επιτρέψουμε να κυκλοφορήσει το βιβλίο; Κανείς δεν το διάβασε;
Και οι ίδιοι οι συγγραφείς , λέει, δέχτηκαν ότι υπήρχαν ιστορικά λάθη και προσφέρθηκαν να τα
διορθώσουν. Σοβαρά; Το δέχτηκαν; Και τότε γιατί τα έκαναν; Και πως θα δεχτώ εγώ - κι εσείς - να διδαχτούν τα παιδιά μας από ένα βιβλίο Ιστορίας του οποίου τα σοβαρά ιστορικά λάθη που υπήρχαν, τα διόρθωσαν αυτοί οι ίδιοι που αρχικά τα έκαναν;
Τέλος πάντων. Σ' αυτή τη σελίδα, ΔΕΝ ασχολούμαι με το βιβλίο της Ιστορίας. Έχω εντυπωσιαστεί από την αρχική φράση της κυρίας Γιαννάκου η οποία μας διαβεβαίωσε ότι «Ακολουθήσαμε το δύσκολο δρόμο της σοβαρότητας».
Ειλικρινά χαίρομαι και το πιστεύω γιατί η κυρία Γιαννάκου ΕΙΝΑΙ σοβαρό άτομο. Αλλά δεν μπορώ να μη σκεφτώ, ότι αν η σοβαρότητα είναι τόόόόόσο δύσκολο πράγμα, πόσοι άλλοι τριγύρω μας, δεν είναι σοβαροί.
Ως γνήσιος λοιπόν …παπαΣτρούμφ και επειδή οδηγώ πολλάάάά χρόνια στους Αθηναικούς - και όχι μόνο - δρόμους, μπήκα αμέσως στο αυτοκίνητό μου, σήμερα, 2 Αυγούστου, να κάνω μια βόλτα να δω πόση σοβαρότητα μπορώ να βρω τριγύρω μας.
Η διαδρομή από την Πλατεία Αμερικής προς την Ομόνοια μέσω της οδού Πατησίων, ήταν το πρώτο παράδειγμα έλλειψης σοβαρότητας η οποία χωρίς αμφιβολία, συνοδεύεται και από σχεδόν παντελή έλλειψη αστυνόμευσης. Ίσως λόγω Αυγούστου, καύσωνα, αδειών θα μπορούσε να δικαιολογηθεί κάποιος. Αλλά ποιος είναι αυτός που βγήκε ποτέ να μας πει επίσημα και λογικά ότι τον Αύγουστο που κάνει ζέστη και παίρνει ο κόσμος άδεια, ΔΕΝ λειτουργεί η τροχαία, η αστυνόμευση, η Δημοτική Αστυνομία, το κράτος, ή και ο …εγκέφαλος των συνανθρώπων μας;
Επειδή είναι Αύγουστος ήταν η δεξιά λωρίδα όπου κινούνται τρόλλει και λεωφορεία μονίμως γεμάτη από ΙΧ, ΔΧ, φορτηγά, μηχανάκια και στα ενδιάμεσα κυρίους και δεσποινίδες με σορτσάκια και σαγιονάρες που αναζητούσαν ταξί; Δεν ισχύει τον Αύγουστο η λεωφορειολωρίδα; Σ' όλη την Πατησίων; Και στην Αγίου Μελετίου και στη στάση Αγγελοπούλου και στον ΟΤΕ και στο κτίριο της ΓΣΕΕ και στο Πολυτεχνείο; Μία η ώρα το μεσημέρι;
Έφτασα Ομόνοια, πέρασα στη Σταδίου, την «ανέβηκα» όλη με τα ίδια φαινόμενα και στο Σύνταγμα βρέθηκα σε «άλλο κόσμο». Τον κόσμο των πεζών. Τουρίστες, μικροπωλητές, διερχόμενοι αγνοούν τους φωτεινούς σηματοδότες και περπατούν όπου θέλουν, όποτε θέλουν.
Ανέβηκα τη Φιλελλήνων, έκανα παράβαση στρίβοντας αριστερά στην Αμαλίας… «άλλος κόσμος». Ο κόσμος της μοτοσυκλέτας και του πούλμαν. Δέκα-δέκα τα δίκυκλα στα φανάρια, «σκοτώνονται» ποιος θα πρωτοπεράσει από το «μάτι της βελόνας», συνωθούνται μπροστά από τα αυτοκίνητα και τα τρόλλει που κινούνται στη δεύτερη λωρίδα γιατί η πρώτη είναι μονίμως κατειλημμένη από φορτηγάκια που αδειαζογεμίζουν κοντά στον Εθνικό Κήπο και πούλμαν που ανεβοκατεβάζουν τουρίστες για να δουν τους τσολιάδες από τον πίσω είσοδο της Βουλής μέχρι την Βασιλίσσης Σοφίας.
Η διασταύρωση Βασιλίσσης Σοφίας και Αμαλίας, σκέτη κόλαση.
Απηυδισμένος, κατέβηκα χωμένος ανάμεσα σε μηχανάκια με 2 και 3 επιβάτες την Πανεπιστημίου, έφτασα στην Ομόνοια και πήγα να στρίψω την Τρίτης Σεπτεμβρίου.
Χαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!! Αδύνατον.
Το ξέρατε ότι ΔΕΝ υπάρχει Τρίτης Σεπτεμβρίου; Δεν υπάρχει Πλατεία Λαυρίου; Δεν υπάρχει διασταύρωση για διασταύρωση ελεύθερη μέχρι την Πλατεία Βικτωρίας; Δεν υπάρχει καν Πλατεία Βικτωρίας; Κάπου εκεί δεν ήταν ο ΟΤΕ από …πίσω; Και μια σειρά άλλοι δρόμοι που ξεκινούν από Πατησίων και φτάνουν Αχαρνών και παρακάτω; Δεν υπάρχουν.
Έχουν μεταβληθεί σε ένα απέραντο πάρκινγκ 2- 2,5 χιλιομέτρων μέχρι τέλους, μέχρι την Αγίου Μελετίου. Κι αν κάνεις το σφάλμα να κατεβείς Αχαρνών για Κάτω Πατήσια ή Λιοσίων για Εθνική οδό…φέξε μου και γλύστρησα.
Πολλοί ίσως να μην αναγνωρίζουν τα ονόματα των δρόμων που αναφέρω. Δεν πειράζει. Ενδεικτικό ήταν. Για να υποσημειώσω ότι είναι ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο η κυρία Γιαννάκου. ΠΟΛΥ δύσκολο πράγμα η σοβαρότητα.
(Άρθρο για το περιοδικό CAR - 2/8/2007)
|
