Λοιπόν: Δεν υπάρχει μπέσα στην πολιτική και τους πολιτικούς. Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις. Δαχτυλοδεικτούμενες. Από εκεί και κάτω, συμβαίνουν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα που ένας παλιός δημοσιογράφος, στο «κουρμπέτι» πολλά χρόνια που πολλά έχουν δει τα μάτια του στο πεζοδρόμιο του μεροκάματου όπως εγώ, τα διαπιστώνει σχετικά εύκολα, τα καταγράφει και τα αξιολογεί.
Αν αυτός ο δημοσιογράφος είναι και εκλεγμένος βουλευτής και υποψήφιος για νέα τετραετία – όπως εγώ - τότε το πρόβλημα αρχίζει και εξελίσσεται. Τα βλέπεις, τα διαπιστώνεις, τα επιβεβαιώνεις, τα αξιολογείς και μετά; Τι κάνεις; Τα ξεχνάς; Ετοιμάζεις το επόμενό σου βιβλίο; Τα φέρνεις στη δημοσιότητα; Καταγγέλλεις; Σχολιάζεις; Τα γράφεις; Τα λες στην τηλεόραση; Κι αν το κάνεις αυτό, δεν αποδεικνύεσαι ανάξιος της εμπιστοσύνης που σου έχουν δείξει οι ψηφοφόροι σου οι οποίοι σε έχουν στείλει στη Βουλή για να κάνεις όχι ρεπορτάζ παραπολιτικό, ούτε για να γράψεις βιβλίο αλλά για μια σημαντική δουλειά; Δεν γίνεσαι εν ολίγοις το ίδιο μ αυτούς τους ταλαίπωρους και κακομοίρηδες δραχμοφονιάδες του πολιτικού παρασκηνίου που εξυπηρετούν μικροσυμφέροντα παραγόντων, στελεχών, υπουργών και παλαιοκομματικών βουλευτών;
Διαπιστώνεις με μεγάλη ευκολία ότι σ αυτή τη «δουλειά» που λέγεται πολιτική, δεν υπάρχει «μπέσα». Διαπιστώνεις ότι ο πολίτης που έχει γυρίσει την πλάτη του στην πολιτική δεν έχει και πολύ άδικο. Διαπιστώνεις ότι όλος αυτός ο «ντόρος» για εξουσία και προσφορά και καλές προθέσεις είναι στην πραγματικότητα μια σαπουνόφουσκα.
Πως προχωρεί και πως κινείται ένας άνθρωπος όπως εγώ σε μια προεκλογική περίοδο αν η μόνη προίκα σου είναι η δουλειά σου στο κοινοβούλιο και στη γειτονιά και οι 30.000 σταυροί που σου έδωσαν οι Αθηναίοι, στέλνοντάς σε στη Βουλή; Ποιον να εμπιστευτείς; Ποιον να πιστέψεις εκτός από τον απλό πολίτη; Το κομματικό στέλεχος; Μα αυτό έχει υποσχεθεί την ψήφο του σε δέκα υποψήφιους. Τον άνθρωπο που έρχεται στο γραφείο σου και σου ζητάει 150 σταυρωμένα ψηφοδέλτια; Μα ποιος έχει 150 ανθρώπους χωρίς γνώμη ώστε να τους καθοδηγεί απόλυτα; Τον Υπουργό της προηγούμενης κυβέρνησης που σε βλέπει με συμπάθεια; Μα αυτός θέλει να σε κρατήσει χαμηλά για να μην τον απειλήσεις ποτέ.
Όλοι υπόσχονται. Όλοι χαμογελάνε. Όλοι συμπαθούν προεκλογικά. Και καθώς είμαστε όλοι οι υποψήφιοι σε αναζήτηση σταυρών, βρισκόμαστε και σε αναζήτηση «μπέσας». Ο σταυρός βρίσκεται ευκολότερα.
(Εφημερίδα "Αυριανή" - 13/9/2007)
|
