Αποχαιρετισμός στην ...έδρα
του Δημήτρη Κωνσταντάρα τέως βουλευτού. " κι αν μας αντέξει το σκοινί, θα φανεί, στο χειροκρότημα..." λέει ένα απ΄τα αγαπημένα μου τραγούδια. Το χειροκρότημα ήταν ζεστό, αυθόρμητο, δυνατό, ειλικρινές αλλά δυστυχώς, τα χέρια που χτυπούσαν το ένα το άλλο, δεν ήταν αρκετά. Κι έτσι, υποκύπτοντας στη θέληση του πανίσχυρου "λαού", αποχαιρέτισα τη βουλευτική έδρα. Όποιος τσεκάρει το www.konstandaras.grθα διαπιστώσει διάφορα σχόλια που μου έκαναν φίλοι μετά την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας που ωστόσο ισοδυναμούσε με δική μου ήττα. Οι περισσότεροι μιλάνε για "αταίριαστο ζευγάρι" χαρακτηρίζοντας εμένα και την πολιτική. Και θεωρούν ότι η πολιτική δεν ήταν κάτι στο οποίο θα περίμεναν να παραμείνω για ...πάντα. "Για πάντα". Μεγάλη κουβέντα.
Μπορεί όμως να είναι κι έτσι.
Γυρίζω σελίδα λοιπόν και ξεκινώ από την πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου. Δεν είναι κι άσχημα ξέρετε. Από την πρώτη στιγμή, το τηλέφωνο δεν σταμάτησε να χτυπάει από ανθρώπους που πραγματικά μ αγαπάνε και ήθελαν να μου πουν μια καλή κουβέντα. Από τους πρώτους που με πήραν ήταν η Έλενα Κουντουρά και η Σοφία Βούλτεψη που κι αυτές έχασαν τη δική τους έδρα. Μετά, ήρθε το συγκινητικό τηλεφώνημα του Γιάννη Δημαρά που θριάμβευσε στη δική του περιφέρεια με άλλο κόμμα. Κι ακολούθησαν πολλοί. Πρώτο - πρώτο ήρθε το μήνυμα του "δικού σας", του Δημήτρη Γαλαμάτη που έπεσε κι αυτός θύμα του εκλογικού νόμου. Μήνυμα γεμάτο αισιοδοξία για το μέλλον. Πολύ το χάρηκα. Και μετά, άρχισαν να "σκάνε" οι προτάσεις για δουλειά. Καλό κι αυτό.
Θα αρθρογραφήσω στην "Απογευματινή", θα διδάξω, θα κάνω ίσως ραδιόφωνο...
Και δεν αποκλείεται να μείνω κοντά στην πολιτική και στη Νέα Δημοκρατία. Αλλά θα πρέπει να το θέλουν κι εκείνοι. Θα δούμε.
"Μην κλαίς ποτέ πάνω απ΄τα χυμένα γάλατα...το βέβαιο είναι ότι δεν μπορείς να τα ξαναμαζέψεις" λέει μια πασίγνωστη Αμερικάνικη λαική παροιμία. Φυσικά είναι σωστή. Σκεφτείτε το κι εσείς. Σκεφτείτε το κάθε φορά που σας συμβαίνει κάτι που δεν αλλάζει.Αξιολογήστε το, ακτινογραφήστε το, εξετάστε το, αναζητήστε τα αίτια και τις ευθύνες αλλά μην το αφήνετε ΠΟΤΕ να σας "βάζει από κάτω". Πάρτε εσείς οι ίδιοι τη μοίρα σας στα χέρια σας. Και μην περιμένετε σωτηρία και διέξοδο από άλλους. Και ιδίως τα νέα παιδιά. Αυτά δεν πρέπει ΠΟΤΕ να σκύβουν το κεφάλι όταν κάτι χαλάει, τελειώνει,καταστρέφεται. Το επόμενο, είτε αυτό είναι δουλειά, είτε σχέση, είτε τέλος κάποιος σχεδιασμός, θα είναι καλύτερο.Πρέπει να είναι καλύτερο. Κι αν δεν είναι, εμείς πρέπει να το κάνουμε καλύτερο.
|
