Μέσα σ ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, από τον Οκτώβρη του 2002 ως σήμερα, Μάιο του 2004, μου συνέβησαν δυο σημαντικά πράγματα στη ζωή και την καριέρα μου: Δυο εκλογές. Επιτυχημένες εκλογές. Δυο φορές ζήτησα την ψήφο του λαού και δυο φορές την πήρα. Την πρώτη φορά, με εξέλεξε Νομαρχιακό Σύμβουλο Αθηνών δίνοντάς μου ένα τεράστιο αριθμό ψήφων ( κοντά 63.000) και βγάζοντάς με πρώτο . Και τη δεύτερη, στις 7 Μαρτίου, με εξέλεξε βουλευτή στην Α΄. περιφέρεια της Αθήνας, δίνοντάς μου κοντά 30.000 σταυρούς και τοποθετώντας με στην 8η θέση μιας από τις πιο δύσκολες περιφέρειες, εκεί όπου πολιτευόταν το …μισό υπουργικό συμβούλιο ΚΑΙ η Πρόεδρος της Βουλής, όπως τουλάχιστον αποδείχτηκε μετά την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας.  Και έτσι, περίπου …ξαφνικά, από ελέγχων, σχολιαστής, αρθρογράφος, κριτής των πάντων, έγινα κρινόμενος, έγινα ελεγχόμενος, έγινε «λαικός άρχων».
Η εκλογή μου στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, όσο κι αν ήταν πανηγυρική, δεν μου άλλαξε βεβαίως τη ζωή. Εκλέχτηκα με την παράταξη που έχασε τις εκλογές, σύμβουλος της μειοψηφίας έγινα, της αντιπολίτευσης, με μειωμένο ρόλο και σχεδόν καμία αρμοδιότητα. Ήταν ωστόσο μια σημαντική εκλογή. Ήταν η πρώτη μου εκλογή. Συναισθάνθηκα ότι έστω και με μειωμένο ρόλο και δυνατότητες, εκπροσωπούσα σε μια αρκετά σημαντική Δημόσια Αρχή χιλιάδες συμπολίτες μου.
Αλλά η εκλογή στη Βουλή ήταν διαφορετικό πράγμα. Μου άλλαξε εντελώς τη ζωή. Μου επέβαλε νέους κανόνες. Με έβγαλε από το επάγγελμά μου αναγκαστικά. Με κίνησε σε άλλους ρυθμούς. Και μου δημιούργησε νέες, αυξημένες υποχρεώσεις.
Τώρα είμαι και τα δυο. Και ομολογώ ότι μετά την εκλογή μου στη Βουλή, εξετίμησα περισσότερο το ρόλο μου στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, τη δουλειά που γίνεται στη Νομαρχία, τους ανθρώπους, τις διαδικασίες. Ανακάλυψα ότι και έστω και με την περιορισμένη αυτή συμμετοχή, είχα αποκτήσει εμπειρίες. Μπορώ όμως να διατηρήσω και τα δυο πόστα; Είναι συμβατό; Είναι σωστό; Είναι χρήσιμο;
Θα το δούμε. Δεν ξέρω. Βλέπετε δεν μου είχε ξανασυμβεί να φοράω…δυο καπέλα!