Ομολογώ ότι δεν περίμενα, αυτά που έγραφα τις προάλλες για την κοροιδία που προσπάθησαν να παίξουν εις βάρος του Παναθηναικού τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ για το γήπεδο, να δημιουργήσουν τέτοιο θόρυβο και τόση συγκίνηση στις τάξεις των αγνών φιλάθλων. Οι άνθρωποι της κυβέρνησης, προσπάθησαν με επιπόλαιο και πρόχειρο τρόπο να εκμεταλλευτούν τον πόνο, την αγωνία, την οργή και την …τσαντίλα των αγνών φιλάθλων-οπαδών των «πράσινων» και να τους πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες στο πιο ευαίσθητο θέμα των τελευταίων δεκαετιών: Το θέμα του γηπέδου.

Γυρνώντας λοιπόν για τις προεκλογικές μου «βόλτες» σε συνοικίες της Α΄. Αθήνας, βρέθηκαν αντιμέτωπος με αρκετούς απλούς και αγνούς φιλάθλους-οπαδούς του Παναθηναικού που έβγαζαν το DERBY από το συρτάρι, τον πάγκο ή την τσάντα τους, μου του …κούναγαν, μου έλεγαν ένα θερμό «μπράβο» και μετά ερχόντουσαν κοντά για να μου σφίξουν το χέρι.

Συγκινήθηκα παρά το γεγονός ότι εγώ έκανα απλώς αυτό που μου έλεγε η εμπειρία, η λογική και η καρδιά μου. Και κατάλαβα ότι όταν παίζεις με τον «πόνο» του φιλάθλου, έχεις κακά ξεμπερδέματα. Γιατί πολύ πιο εύκολα θα ξεμπέρδευε με τους οπαδούς του Τριφυλιού ένας οπαδός της ΑΕΚ απ΄ ότι ένας υποστηρικτής των υπουργών της κυβέρνησης που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά και κομματικά τις ευαισθησίες ενός ολόκληρου «λαού» αγνών ανθρώπων που ζουν για το ποδόσφαιρο και μέσα από την αγάπη τους αυτή, καθυστερούν ίσως να αντιληφθούν τις όποιες ¨»κακές προθέσεις», προθέσεις για εκμετάλλευση, ουσιαστικά ψέματα που τους «σερβίρουν» πολιτικάντικα.

Θα το κάνουμε και σωστά παιδιά το γήπεδο. Βασικά γιατί ο Παναθηναικός το δικαιούται, γιατί η Αθήνα το θέλει και το χρειάζεται και όχι για να  «υποκλέψουμε» ψήφους.