Αν εγώ που λόγω είδους και φύσης δουλειάς αλλά και τόσης πολύπλευρης επαγγελματικής και κοινωνικής εμπειρίας κατάφερα να συγκρατούμαι, έχω φτάσει στο σημείο να προσπαθώ πολύ σκληρά να κρατήσω την ψυχραιμία μου με όσα βλέπω, ακούω και διαβάζω, φανταστείτε τι γίνεται με τον καθημερινό «απλό πολίτη», τον σκληρά εργαζόμενο μεροκαματιάρη, τον άνεργο, το φοιτητή, την αδικημένη μητέρα, την αδιόριστη εκπαιδευτικό…

Ειλικρινά, τέτοιο χαμηλό επίπεδο καθημερινότητας, τέτοια απαξίωση του «συστήματος», τέτοιο μηδενισμό αρχών και ηθικών αξιών δεν έχω ξαναζήσει. Και θυμίζω ότι ζω ΠΟΛΛΑ χρόνια σ αυτό τον τόπο, ότι πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, την εφηβεία μου στην κρίσιμη περίοδο '60- 67, τα φοιτητικά μου χρόνια στον καιρό του Παπαδόπουλου και την αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας στα χρόνια του Πολυτεχνείου, της προδοσίας της Κύπρου και της Μεταπολίτευσης.

Λοιπόν: Όση πίστωση χρόνου κι αν δίνω στη νέα κυβέρνηση, όσο «έλεος» για συναισθηματικούς λόγους στις προηγούμενες κυβερνήσεις, όση συμπάθεια κι΄αν διατηρώ στα πρόσωπα που εκφράζουν την πολιτική, τη δημοσιογραφία και την επιχειρηματικότητα η διαπίστωση είναι μια: Δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο.

Από πού ν αρχίσω και που να τελειώσω;

Μερικά πρόχειρα παραδείγματα : Τι έχουν πάθει εκεί στον «Ελεύθερο Τύπο» με τον «Σαμαρισμό» τους που δεν τους επιτρέπει να βλέπουν πέρα απ΄ τη μύτη τους και στα «Νέα» με τον «Παπανδρεισμό» τους που τους έχει μετατρέψει σε «Γραφείο Τύπου» του πρωθυπουργού; Αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι με τις προσπάθειες των ίδιων των δημοσιογράφων , τα «τείχη» των εξαρτήσεων έπεσαν πριν από τουλάχιστον μια δεκαετία, γιατί δέχονται να επιστρέψουν στο παρελθόν ;

Τι έχουν πάθει τόσοι δημοσιογράφοι που έχουν τόσο εύκολα μετατραπεί σε «παπαγαλάκια»; Και δέχονται μάλιστα να το κάνουν από τηλεοράσεως; Τι έχει πάθει η κοινωνία μας και επιβραβεύει τη μετριότητα , την ευκολία και το χαμηλό επίπεδο πολιτικών και δημοσιογράφων; Τι έχουν πάθει οι σοβαροί επιχειρηματίες μας που δέχονται να παίξουν το ρόλο του «σφαγέα» του μικρότερου συναδέλφου τους; Που ακριβώς στεγάζεται αυτή η ύψιστη εξουσία που λέει σε ΟΛΟΥΣ τι πρέπει να λένε και να κάνουν;

Ποιος είναι αυτός που υπαγορεύει στα τηλεοπτικά ή εφημεριδικά παπαγαλάκια του ότι η σημαντική συμφωνία συνεργασίας Κακλαμάνη- Καρατζαφέρη στο Δήμο της Αθήνας – για την οποία αναφέρθηκε ο ίδιος ο Δήμαρχος στην ομιλία του- δεν υπάρχει γι αυτό και δεν χρειάζεται να αναφερθεί;

Ποιος είναι αυτός που υπαγορεύει στους βουλευτές και υποψήφιούς του να λένε μονότονα και ανέμπνευστα τις ίδιες στερεότυπες σαχλαμάρες, γνωρίζοντας από πριν ότι απλώς τους γελοιοποιεί;

Ποιος είναι αυτός που επιλέγει τους «ανεξάρτητους» υποψηφίους για τις εκλογές και τους στέλνει στην τηλεόραση να μιλήσουν για πράγματα για τα οποία δεν έχουν ιδέα και στη συνέχεια, τους προστατεύει υπαγορεύοντας στους «οικοδεσπότες» να ΜΗΝ τους εκθέσουν ρωτώντας τους για τις βλακείες που έχουν πει;

Ποιος είναι αυτός που σε μια τόσο κρίσιμη και σοβαρή περίοδο αφελληνισμού , υποταγής και δημιουργίας επισήμων οικονομικών προτεκτοράτων κατακλύζει την ελληνική τηλεόραση με τούρκικα βλακοσήριαλ, ισπανόφωνων αηδιών, εκπομπών μαγειρικής και «παζάρια ελπίδων και ψυχών» χάριν του…καλαμπουριού;

Ποιος είναι αυτός που «ποτίζει» με φίλτρα ηλιθιότητας και ψυχοπάθειας τόσους υπουργούς και υφυπουργούς που βγαίνουν και εξαγγέλλουν, παίρνουν πίσω, ξανα-εξαγγέλλουν, ξαναπαίρνουν πίσω, γίνονται καθημερινά ρεζίλι και φτάνουν στο έσχατο επίπεδο ανθρώπους όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος που του υπαγορεύουν να ανακοινώσει ότι θα …απαγορεύσει το κάπνισμα στα αυτοκίνητα;

Ποιος είναι αυτός που στέλνει υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Αττικής έναν Πελοποννήσιο και υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Πελοποννήσου μια Αθηναία;

Ποιος είναι αυτός που επιβάλλει στους κάθε λογής προέδρους εμπόρων, ελευθέρων επαγγελματιών, επιμελητηρίων, συλλόγων, συνδέσμων να βγαίνουν κάθε μέρα στην τηλεόραση και να αυτοεξευτελίζονται λέγοντας απίστευτες ανοησίες;

Ποιος είναι αυτός που έχει επιβάλλει τη μετατροπή του πιο φιλικού προς τον άνθρωπο Μέσου, του ραδιοφώνου, σε αναπαραγωγέα προεπιλεγμένης από εμπορικά συμφέροντα μουσικής και κουραστικού , ελεγχόμενου, εμπορικού λόγου υπό το «συντονισμό» αδιάφορων, απροετοίμαστων, ανεκπαίδευτων, αμόρφωτων «παραγωγών» που ούτε ξέρουν, ούτε θέλουν να μάθουν;

Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει ποιοι έχουν το «δικαίωμα στη δημοσιότητα» και ποιοι είναι χαμένοι από χέρι γιατί ουδείς τους προωθεί; Ποιος έχει αποφασίσει ότι πολιτικοί, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, επιστήμονες, τραγουδιστές, ηθοποιοί, θίασοι, συνθέτες, χορευτές έχουν καταγραφεί σε λίστες «επιθυμητών» και «ανεπιθύμητων»;

Ποιος είναι αυτός που βάζει τους βιβλιόφιλους να διαλέξουν ποιο βιβλίο ήταν βιβλίο της χρονιάς αλλά μόνο μέσα από μια λίστα προεπιλεγμένων βιβλίων;

Αν υπάρχει κάποιος ή κάποιοι που κεντρικά παίρνουν αυτές τις αποφάσεις, τότε να ξέρετε ότι στόχος τους είναι να καταστρέψουν τη σύγχρονη Ελλάδα και να τη μετατρέψουν σε ένα ελεγχόμενο σούπερμάρκετ που θα πουλάει προεπιλεγμένα προιόντα. Μην το δέχεστε.

Αν δεν υπάρχει αυτός ο κάποιος ή αυτοί οι κάποιοι που το κάνουν «κεντρικά», τότε φταίμε εμείς,. Όλοι μας. Γιατί με την αδιαφορία μας, τον ωχαδερφισμό μας, την επιθυμία του εύκολου και άκοπου κέρδους, έχουμε επιτρέψει την κατάρρευση του όποιου μηχανισμού ηθών και αξιών υπήρχε στην Ελλάδα. Και θα πρέπει να το σταματήσουμε