| Ο καλλιτέχνης φωτογράφος Βαγγέλης Ρασσιάς είναι φίλος μου.. Είχαμε δουλέψει και παλιά μαζί, στις πολύ καλές εποχές του ελληνικού τύπου, τότε που οι εκδότες, παλιοί και νέοι, «έβγαζαν» καινούργια περιοδικά και καινούργιες εφημερίδες, τότε που η κάθε νέα έκδοση, ο κάθε νέος τίτλος που κυκλοφορούσε «στα περίπτερα» αποτελούσε γεγονός.
Με τον Βαγγέλη ζήσαμε από κοντά τις εκδοτικές προσπάθειες του Γιώργου Κοσκωτά και την έκδοση περιοδικών όπως το «Ένα», το «Μία», το «Και» αλλά και της πρωτοποριακής – για την εποχή - εφημερίδας «24 Ώρες». Και τώρα, συνεργαζόμαστε στο περιοδικό «Crash».
Ήξερα πολύ καλά τις δυνατότητες και τις ευαισθησίες του. Είδα το αποτέλεσμα της «μανίας» του για αρτιότητα σε μια αποστολή που έκανε για την εφημερίδα, στο Παρίσι με «εντολή» να φωτογραφίσει την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στον Πύργο του Άιφελ. Ήταν η εποχή που μια εφημερίδα μπορούσε να τα αντέξει τέτοια εγχειρήματα. Είπαμε. Τότε ήταν άλλες εποχές.
Ανακάλυψα στο σπίτι / εργαστήριο/ατελιέ/στούντιο που έχει «στήσει» κάπου στην Άγιο Θωμά, στους Αμπελόκηπους μια εκπληκτική σειρά φωτογραφιών του, που τις έχει μεγεθύνει και έχει γεμίσει δυο τεράστιους τοίχους. Ζήτησα να μάθω περισσότερα και εξηγώντας μου τι είχε κάνει μ' εκείνες τις φωτογραφίες, με «έβαλε» μέσα στο ψηφιοποιημένο του αρχείο.
Εκεί τρελάθηκα. Του ζήτησα να μ αφήσει να ψάξω και να βρω φωτογραφίες που θα μπορούσαν να «στηρίξουν» ένα βιβλίο, δεδομένου ότι σωστά έχουν πει οι σοφοί ότι «μια φωτογραφία ισούται με 1000 λέξεις», μόνο που δεν υπάρχει πιθανότητα να δεις μια καταπληκτική φωτογραφία και να μην αναζητήσεις αμέσως μια λεζάντα, ένα τίτλο, ένα στοιχείο, μια επεξήγηση, μια πληροφορία τέλος πάντων. Τι είναι αυτό που βλέπω, πότε τραβήχτηκε, με ποια αφορμή, τι συνέβαινε, γιατί τόκανες έτσι κι ΄ όχι αλλιώς...
Το μυαλό, η ευαισθησία, η ψυχή του ανθρώπου δεν αρκείται, δεν μπορεί να αρκεστεί σε μία φωτογραφία μόνο. Θέλει και...κάτι ακόμα.
Του πρότεινα να βάλει αυτός τις φωτογραφίες κι εγώ να βάλω το «κάτι ακόμα». Και ξεκινήσαμε. Η δουλειά είναι δύσκολη, σκληρή, έχει εμπόδια, έχει δύσβατα μονοπάτια, υπάρχει σε αρκετές περιπτώσεις έλλειψη της αναγκαίας πληροφορίας, ο αριθμός των φωτογραφιών είναι πολύ μεγάλος, πρέπει να γίνει προσεκτική επιλογή και μετά...νάρθουν και τα «λόγια». Τα Λόγια που θα συμπληρώνουν τα «Πρόσωπα».
Έτσι γεννήθηκε το «Πρόσωπα και Λόγια». Και προχωρώντας την επεξεργασία, «συναντηθήκαμε» και με τον εκδότη που θα μετουσίωνε την ιδέα σε χάρτινη πραγματικότητα. Που θα εξέδιδε το βιβλίο εν ολίγοις.
Για το ένα «Πρόσωπο» απ΄ τα πολλά του βιβλίου, πήρατε ήδη την πρώτη γεύση. Ξαναδείτε το. Προσέξτε τη λεπτομέρεια. Και μετά....ΜΟΝΟ μετά...διαβάστε και τα λόγια.
Άλκηστις Πρωτοψάλτη
 «Υπέροχη φωτογραφία, υπέροχη Άλκηστις, υπέροχος ο Πύργος του Άιφελ, υπέροχη η σύνθεση και η αντίθεση και τα χρώματα, απίθανη η πρώτη μου συνεργασία μου με το Βαγγέλη Ρασσιά για το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «24 Ώρες» του Κοσκωτά που μας έδωσε τα μέσα και τις δυνατότητες να κάνουμε μια μοναδική αποστολή στο Παρίσι με συνέντευξη της Άλκηστης στην Ιουστίνη Φραγκούλη και απεριόριστες δυνατότητες στον Βαγγέλη να «παντρέψει» το μεγαλύτερο «νέο πρόσωπο» της μουσικής εκείνης της εποχής με τη μαγεία της πόλης.
Έφευγαν διστακτικοί για το Παρίσι και οι τρεις τους γιατί δεν ήξεραν ούτε τι θα μπορούσαν να κάνουν εκεί, ούτε τι θα «πετύχαιναν» απ΄ αυτά που τους ζητούσα.
Γύρισαν πανευτυχείς, με μια σειρά από απίθανες φωτογραφίες και μια καταπληκτική συνέντευξη. « Η Άλκηστις τα κατάφερε πολύ καλά» θυμάται ο Βαγγέλης. «Όταν της πρωτο- έδειξα τις διαφάνειες που είχα εμφανίσει στο Παρίσι, από τον ενθουσιασμό της χοροπήδαγε πάνω στο κρεβάτι.». Εκτός απ΄ όλα τ΄ άλλα, είχε «ανακαλύψει και τη μαγεία – για μερικούς έχει γίνει πια κόλαση- του photo shop. Δεν χρειαζόταν photoshop το 1987 η Άλκηστις. Αλλά ήταν «καινούργιο το κοσκινάκι» κι έπρεπε κάπου να το κρεμάσουμε. Στη συνέχεια, η τεχνολογία προχώρησε. Κι όπως συμβαίνει πάντα, δημιούργησε τέρατα.
Θα μπορούσε να ήταν καλή και η φωτογράφιση και η συνέντευξη ακόμα κι αν οι τρεις τους τα έκαναν όλα στον Άη Δημήτρη το Λουμπαρδιάρη, χωρίς ταξίδια και έξοδα και...τρέχα γύρευε. Αλλά η μαγεία υπήρχε στο Παρίσι. Την βρήκαν και την εκμεταλλεύτηκαν.
Άλλα χρόνια για τις εφημερίδες τότε. Και άλλοι οι εκδότες. Μπορεί να κατηγορήθηκε – και να «πλήρωσε»- για πολλά ο Γιώργος Κοσκωτάς. Αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συζήτησή μας- διάρκειας 2 λεπτών- για το ταξίδι στο Παρίσι. Φυσιολογικά αναρωτήθηκε γιατί έπρεπε να πάμε στη Γαλλία για μια συνέντευξη μιας τραγουδίστριας και να χαλάσουμε «ένα σκασμό λεφτά» ενώ μπορούσαμε να το κάνουμε στο...Καβούρι. Αυτό μου αντιπρότεινε αρχικά. «Φυσικά» του είχα πει. «Αλλά στο πρώτο φύλλο της εφημερίδας σου θα έχεις το Καβούρι. Όχι το Παρίσι».
Και δέχτηκε αμέσως.
Και ήταν απόλυτα σημαδιακό εκείνο το πρώτο φύλλο των «24 Ωρών» και για μένα. Γιατί από το «πουθενά», κέρδισα τέσσερις φίλους ( τους 3 τους έχω ακόμη, ο τέταρτος αγνοείται) και... 100 εχθρούς.» Θ αργήσει ακόμα η έκδοση του βιβλίου. Έχουμε κάνει πολλές επιλογές αλλά χρειαζόμαστε πολλές ακόμα. Πάρτε απλώς μια γεύση σήμερα. Κι ακολουθούν Μαρία Ιορδανίδου, Βασίλης Σαλέας, Ελένη Καραίνδρου, Kωνσταντίνος Καραμανλής, Γιάννα Αγγελοπούλου,Κώστας Βουτσάς, Ανδρέας Παπανδρέου,Σμαράγδα Καρύδη, Μιλτιάδης Έβερτ - Μαρία Ρεζάν, Μίκης Θεοδωράκης, Θέμις Μπαζάκα, Άκης Τσοχατζόπουλος...
|
