Η Μαρία Σαραντίτη, Διευθύντρια του Υπουργείου Οικονομικών μέχρι πριν από 3 μήνες, συνταξιούχος σήμερα ,μια πολύγλωσση, μορφωμένη οικονομολόγος , αποφασιστική κι έξυπνη γυναίκα που δούλεψε με απόλυτη επιτυχία και στην Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, με θαυμάσιες γνωριμίες σ΄ όλη την Ευρώπη, με τη φήμη της άτεγκτης, σκληρής , ανεξάρτητης και υπηρεσιακής υπαλλήλου που δεν υπέκυπτε ποτέ σε παράνομα και παράτυπα αιτήματα για ρουσφέτια , ήταν σύμφωνα με όλους τους υπηρεσιακούς και εθιμικούς κανόνες του Υπουργείου, τις διμερείς συμφωνίες και τις διεθνείς συμβάσεις το πρώτο πρόσωπο που θα έπρεπε να παραλάβει, να δει , να εξετάσει και να αξιολογήσει τη «Λίστα Φαλτσιανί».

Και στη συνέχεια, η μόνη που μπορούσε να αποφασίσει τις ενδεχόμενες μελλοντικές υπηρεσιακές ενέργειες και να συντονίσει με τις γαλλικές αρχές – εφ όσον η λίστα είχε «δοθεί» από τους Γάλλους- ένα σχέδιο δράσης.

Στη συνέχεια, θα μπορούσε να ενημερώσει τον Υπουργό Οικονομικών – αρχικά τον κ. Παπακωνσταντίνου και στη συνέχει τον κ. Βενιζέλο- για στοιχεία που ενδεχομένως θ έπρεπε να γνωρίζουν και πάντως, να φροντίσει ώστε σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση να μη δοθεί αυτή η λίστα στη δημοσιότητα. Αυτά εάν υπήρχε στο Υπουργείο Οικονομικών σύστημα, ιεραρχία, σεβασμός, αξιοπρέπεια , αξιοπιστία και αίσθηση καθήκοντος.

Δεν έγινε τίποτε απ΄ όλα αυτά. Και η Μαρία Σαραντίτη, διευθύντρια του μόνου αρμόδιου και διαπιστευμένου στις ευρωπαικές κυβερνήσεις τομέα του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών ούτε παρέλαβε, ούτε είδε, ούτε εξέτασε, ούτε αξιολόγησε την διαβόητη λίστα και –κυρίως- ουδέποτε ενημέρωσε καν το Γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών ότι η λίστα είχε φτάσει στον προορισμό της όπως ορίζουν οι συμβάσεις και συνθήκες. Επισήμως, οι Γάλλοι δεν γνωρίζουν ότι η λίστα που μας έστειλαν, έφτασε στο ελληνικό υπουργείο.

Η λίστα Φαλτσιάνι έγινε μπαλάκι του πινγκ πονγκ μεταξύ Παπακωνσταντίνου – ομάδας του- Βενιζέλου-ομάδας του, κατέληξε –ο μεγάλος Θεός γνωρίζει μόνο το πώς- στα χέρια του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη και στη συνέχεια, δημοσιοποιήθηκε.

Η διαδικασία που ακολουθήθηκε με τη λίστα θα αποβεί σε βάρος της χώρας μας γιατί δεν θα μάς ξαναδώσουν στοιχεία

Συναντήθηκα με την κυρία Σαραντίτη λίγες μέρες μετά την ψήφιση των μέτρων και του προυπολογισμού και αφού την είχα ακούσει να λέει σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι ««Η διαδικασία που ακολουθήθηκε στη λίστα Λαγκάρντ θα αποβεί σε βάρος της χώρας μας γιατί δεν θα μάς ξαναδώσουν στοιχεία». Όπως είχε διευκρινίσει, όταν υπάρχει μια τέτοια λίστα, γίνεται έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες, με πλήρη τήρηση του απορρήτου και όχι με δημοσιοποίηση.

Την ρώτησα: « Τι θα περιμένατε εσείς, τότε, αργότερα, ακόμα και τώρα από τον Βενιζέλο ο οποίος είναι μέσα στο «κάδρο», στη συγκυβέρνηση, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ;»

Και μου απάντησε χωρίς δισταγμό: « Αν μη τι άλλο, αν δεχτώ ότι είναι ένας πνευματικός άνθρωπος, καθηγητής Πανεπιστημίου, θα έπρεπε να παραιτηθεί. Να φύγει και από τη θέση του αρχηγού κόμματος αυτή τη στιγμή. Παραβίασε απόρρητο, έκανε ρεζίλι τη χώρα και αυτός και ο Παπακωνσταντίνου κι από εκεί και πέρα, απλώς mea culpa; Δεν αρκεί. Ο κύριος Βενιζέλος και ο κ. Παπακωνσταντίνου, μόλις πήραν, όπως τέλος πάντων πήραν, τη λίστα, έπρεπε να την παραδώσουν χωρίς να τη δουν. Οι λίστες έρχονται «κλειστές». Με κωδικό. Δεν μπορείς να τις ανοίξεις. Αφού ειδοποιήσεις το άλλο κράτος ότι την πήρες, σου στέλνουν τον κωδικό.».

- Διαχρονικά πόσο εντάξει ήταν με τη δουλειά που έπρεπε να κάνουν οι Υπουργοί Οικονομικών με τους οποίους υπηρετήσατε ; Και γενικά η ελληνική Δημόσια Διοίκηση;

«Γενικώς δεν ήταν εντάξει. Όλων των πολιτικών παρατάξεων. Ενδιαφέρθηκαν περισσότερο για το κομματικό συμφέρον παρά για το συμφέρον της χώρας. Δεν διέκρινα τίποτε ώστε να ξεχωρίσω διαφορές μεταξύ των κομμάτων που κυβέρνησαν.»

- Δηλαδή επί Σημίτη, επί Καραμανλή, επί Παπανδρέου και τα τελευταία χρόνια …

« Ακριβώς. Και επί Μητσοτάκη. Οι πάντες. Προισταμένη έγινα το 2000. Αλλά γενικώς, βρισκόμουν πάντα σε υπεύθυνη θέση. Μπορεί να το πει κανείς ότι «πέρναγε το δικό μου». Όσο για την Δημόσια Διοίκηση, έχει τόσο κακή φήμη όσο και η κοινωνία μας. Έχουμε τόσο πολλούς αγενείς, αμόρφωτους. Μα είναι 40-50 χρόνια που δεν βρέθηκε ένας Χριστιανός, από οποιοδήποτε κόμμα, που να βάλει σε πρώτη θέση την παιδεία για τους δημόσιους υπάλληλους. Παιδεία δεν υπήρξε ποτέ στη Δημόσια Διοίκηση».

- Μα καλά, τόσα χρόνια σε υψηλές θέσεις, δεν υπήρξε ούτε ένας που να σας εντυπωσίασε με τη συνεργασία του;

« Υπήρξαν. Ο Μανώλης Δρεττάκης και εν μέρει ο Τσοβόλας. Και οι δυο είπαν κάτι που δεν το είχα ματακούσει, αλλά ούτε και το ξανακουσα από άλλο υπουργό : « Τι λένε οι διευθύνσεις του Υπουργείου;» Αυτό είχε πολύ μεγάλη σημασία. Γιατί η Διεύθυνση της οποίας τη γνώμη ζητούσε ο υπουργός, γινόταν πιο υπεύθυνη. Ενώ τώρα, αν πάτε σε υπουργείο και ρωτήσετε για τις ενέργειες των Διευθύνσεων, θα σας πούνε : «Ότι πει ο υπουργός. Θα πάμε το έγγραφο στον υπουργό». Αδιαφορούν. Και αδιαφορούν γιατί έτσι τους μάθανε. Δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει τόση σαπίλα. Όταν αδιαφορείς, σαπίζεις, γίνεσαι ζωντανός νεκρός. Έτσι τους μάθανε. Αυτό θέλουν τα κόμματα. Για να περνάνε τις δικές τους γραμμές.»

- Υπονοείτε ότι τα κόμματα ήθελαν μια νωθρή κι αδιάφορη Δημόσια Διοίκηση και μερίμνησαν ώστε να την κάνουν έτσι.

« Ναι. Σίγουρα ναι. Λες και δεν καταλαβαίνουν ότι μια καλή, επαρκής Δημόσια Διοίκηση μπορεί να στηρίξει οποιονδήποτε ηλίθιο υπουργό και πρωθυπουργό. Αλλά μια κακή, τι να στηρίζει;»

- Σας έτυχαν εσάς τέτοιοι ηλίθιοι; Υπουργοί, πρωθυπουργοί;

« Ναι. Υπήρχαν άνθρωποι που σκέφτονταν μόνο τον εαυτούλη τους. Υπουργοί εννοώ. Για πρωθυπουργούς δεν ξέρω., Προσπαθούσα πάντα να κρατώ μιαν απόσταση από τα πρωθυπουργικά γραφεία και να κάνω τη δουλειά μου. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω χτυπηθεί άσχημα γιατί τις θέσεις μου τις κρατούσα επί χρόνια με αποφάσεις δικαστηρίων. Γιατί με διώχνανε. Δεν ήμουν αρεστή σε μερικούς. Με έστελναν σε άλλες θέσεις από την ειδικότητά μου. Σε θέσεις που δεν μπορούσα να έχω αποφασιστικό ρόλο. Τους ενοχλούσα.»

- Ήσασταν απ΄ αυτές τις …δύσκολες, τις… στριφνές, τυπολάτρισες που τις αποκαλούν κοροιδευτικά «μέγαιρες»;

« Όχι. Δεν μπορώ να το πω. Για μένα έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε η δουλειά. Και σωστά. Επειδή είχα να κάνω με διεθνή θέματα, θέματα του εξωτερικού, δεν μπορούσα να πω «θα περιμένει η Ευρωπαική Ένωση πότε θα ευαρεστηθεί να απαντήσει ο υπουργός». Έπρεπε να απαντήσει. Σ αυτές τις περιπτώσεις, επειδή χρειάζεσαι και τους υπαλλήλους σου για να δώσεις μια λύση, να στείλεις μιαν επείγουσα απάντηση, ήμουν πιεστική, το ομολογώ. Ήμουν επίσης πολύ σκληρή και στους προισταμένους, όταν εκείνοι δεν έκαναν τη δουλειά τους. Ή αν ζητούσαν να γίνει κάτι παράνομο. Δεν υπέγραφα.»

- Σας έφερναν να υπογράψετε παράτυπα θέματα; Να υπογράψετε δηλαδή για κάτι που ήταν παράτυπο κι εσείς το ξέρατε;

«Α ναι. Μου έφερναν. Αλλά δεν υπέγραφα χατήρια. Ούτε ρουσφέτια. Γι αυτό και με έδιωχναν. Γιατί δεν έκανα παρατυπίες. Αλλά επειδή είχα δίκιο, πάντα επέστρεφα. Ξέρετε κάτι, εγώ είχα δουλέψει έξω, είχα διασυνδέσεις, γνωριμίες, με ήξεραν. Πώς να κάνω παρατυπίες μόνο και μόνο επειδή το ζητούσε το γραφείο του υπουργού; Έξω, «πέρναγα» θέματα στην Ευρωπαική Ένωση. Με σεβόντουσαν., Κι αντί να λένε «δόξα σοι ο Θεός που έχουμε ανθρώπους τίμιους, σωστούς, τυπικούς, που μας κάνουν τη δουλειά μας», με μετέθεταν».

- Μου παραδέχεστε λοιπόν ότι στη δουλειά σας, ήσασταν «κακό παιδί».

« Ναι. Αν αυτό εννοείτε, τότε ήμουν. Πολύ κακό. Τώρα που έφυγα με λένε «φωτεινό παράδειγμα» και ότι «δεν θα περάσουν άλλοι σαν κι εσένα» αλλά όσο ήμουν εκεί…μούχαν στείλει μια φορά από το γραφείο κάποιου υπουργού να δω κάποιους ανθρώπους μιας εταιρείας. Είσαι τι ήθελαν. Να παρανομήσω ήθελαν. Δεν τους είδα. Ποτέ. Και τους ζήτησα να κάνουν μεταβολή γιατί θα φώναζα εισαγγελέα.».

- Τον Βενιζέλο δεν τον συμπαθούσατε;

Δεν απαντά.

- Τον Στουρνάρα;

Χαμογελά.

«Ο Στουρνάρας είναι πολύ καλός. Ήταν κι ο πρώτος που έβαλε την υπογραφή του ώστε να ανταλλάσσουμε για όλα πληροφορίες»

- Και τώρα;

Ξαναχαμογελά.

« Δεν ζητάω τίποτα, δεν περιμένω τίποτα. Είμαι ελεύθερη. Που λέει κι ο ποιητής».

Το Κράτος έχασε έσοδα από τη ΦΑΓΕ. Και πολλά

- Συνεπώς, πιστεύετε ότι μ αυτή τη λίστα Λαγκάρντ ή Φαλτσιανί, τα κάναμε λίγο…μπάχαλο;

«Γενικώς τα κάναμε μπάχαλο. Αλλά η διαδικασία είναι διαδικασία. Όλα τα κράτη έχουν υπογράψει συμφωνίες. Αν είναι ευρωπαικά κράτη υπάρχει συγκεκριμένη Κοινοτική Οδηγία. Η 77799 ή όπως έχει μεταβληθεί. Αν είναι άλλο κράτος, υπογράφεις συμβάσεις «διπλής φορολογίας». Υπάρχει και η διεθνής, πολυμερής σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΟΟΣΑ που είναι πάλι για την ανταλλαγή πληροφοριών. Αυτή θα την κυρώσουμε πιθανώς στις αρχές του χρόνου. Εκεί τι λέει; Ότι τα κράτη- μέλη ανταλλάσσουν μεταξύ τους πληροφορίες φορολογικού περιεχομένου όσον αφορά φορολογικούς κατοίκους που δραστηριοποιούνται από το ένα κράτος-μέλος, στο άλλο. Ο φορολογικός κάτοικος κρίνεται με το που φορολογείται το παγκόσμιο εισόδημά του. Μια λεπτομέρεια ίσως για την οποία εδώ έχουμε πλήρη άγνοια. Και δημοσιογραφικά. Αυτό σημαίνει πως ότι κερδίζω σ΄όλο τον κόσμο, πρέπει με το Διεθνές Δίκαιο να φορολογείται σε ένα μόνο κράτος. Ανεξάρτητα από το αν μεμονωμένα έχει φορολογηθεί σε άλλα κράτη. Αυτοί οι φόροι συμψηφίζονται μετά. Για να υπάρχει ένα ενιαίο φορολογικό περιβάλλον. Προσέξτε: Όταν είπαν ότι η ΦΑΓΕ «έφυγε», πολλοί το άκουσαν, λίγοι κατάλαβαν αλλά κανείς δεν τόπε. Εγώ μέχρι τώρα, τη φορολογούσα για το παγκόσμιο εισόδημά της. Ότι έβγαζε από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο όπου πούλαγε. Παίρνοντας τώρα την έδρα της από εδώ για Λουξεμβούργο, δεν είναι δική μου φορολογική κάτοικος. Έγινε μόνο του Λουξεμβούργου κι εγώ την φορολογώ μόνο για ότι πουλάει εδώ. Άρα χάνω έσοδα. Αλλά μας πετάχτηκε η στάχτη ότι «μένει το εργοστάσιο» άρα εργάζεται ο κόσμος. Εντάξει. Σημαντικό είναι αυτό. Αλλά έσοδα χάνω. Και πολλά μάλιστα».

- Με την αποστολή της λίστας στη Βουλή από τον κ. Πεπόνη τι λέτε;

« Απ΄ότι έμαθα, του εδόθη εντολή από τον κ. Παντελή του Αρείου Πάγου. Ο ίδιος αρνήθηκε γιατί ήξερε ότι δεν έπρεπε να τη δώσει. Κακώς. Για μένα κακώς δεν καταδίκασαν και τον δημοσιογράφο που τη δημοσιοποίησε και κανείς εισαγγελέας δεν μπήκε στη μέση ώστε να συλληφθούν και οι πολιτικοί.»

- Ναι αλλά η λίστα αυτή και με τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε από άλλα κράτη έφερε στα κράτη αυτά μεγάλα έσοδα.

«Μα δεν λέω εγώ να μην τη χρησιμοποιήσει. Σας είπα, δεν είναι η πρώτη λίστα για την οποία άκουσα στη ζωή μου. Οι άλλες πήγαν κανονικά εκεί που έπρεπε να πάνε στους ελεγκτές και το ΣΔΟΕ και αν ήταν μεγάλη η φοροδιαφυγή, στον εισαγγελέα. Αλλά δεν ακούστηκε τίποτα. Παίρναμε τα λεφτά και τελείωνε η υπόθεση. Εδώ έγινε το σώσε. Γιατί; Γιατί ήταν κάποια ονόματα. Αν είναι αυτά. Γιατί δεν ξέρουμε. Είπε ο κ. Στουρνάρας ότι ζήτησε πάλι τη λίστα. Την πρωτότυπη. Και υποσχέθηκε ότι θα τη δώσει στην αρμόδια διεύθυνση. Εκεί που ήμουνα. Και θα την πάνε κανονικά, βάσει διαδικασίας για έλεγχο. Τώρα πιστεύω ότι τη θέλει για να δει αν συμπίπτουν οι δυο λίστες».

- Αν δεν συμπίπτουν;

« Εκεί θα είναι…άστε να μην πω. Από πλευράς υπουργείου δεν πρέπει να γίνει τίποτα. Πρέπει να ελεγχθούν, να εισπραχθούν οι φόροι και να σταματήσει εκεί το θέμα. Το αν ήταν γνωστά ή όχι κάποια ονόματα μας απομακρύνει από την ουσία του προβλήματος. Που είναι μια οικονομική κρίση που πάει να μας διαλύσει. Και δεν είναι αναγκαστικά αυτός που είναι μέσα στη λίστα που φταίει. Φταίει το σύστημα που τον άφησε να είναι εκεί, στη λίστα. Τι έκανε το σύστημα τόσα χρόνια; Τι φρόντισες να κάνεις; Άρα δεν δούλευαν σωστά οι υπηρεσίες σου. Εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα. Και γιατί δεν δούλευαν; Γιατί οι κομματικοί που διοικούσαν αυτό το κράτος, δούλευαν για δικό τους συμφέρον. Πήγαινε ο οποιοσδήποτε στον κομματικό παράγοντα και του έλεγε: «Πες στο δικό σου να μη μου βάλει τους φόρους.» Και ο ελεγκτής ή δεν άκουγε και τον μετέθεταν ή υπάκουε.»

- Δηλαδή μπορεί ένας ελεγκτής να μη βάλει το φόρο

«Α βέβαια. Κάνουν τα στραβά μάτια, «χάνουν» έγγραφα, στηρίζουν αιτήματα…αργούν τα πράγματα, επέρχεται παραγραφή…μα αυτή η χώρα καταστράφηκε από τους ίδιους τους ανθρώπους της. Και τώρα, αντί να «βγει» προς τα έξω όλο το σάπιο σύστημα και το παρασκήνιο ετών, ασχοληθήκαμε με τα ονόματα».

- Έχω μια απορία. Αν ελέγχοντας μια λίστα, μια πληροφορία που έχετε πάρει από ένα άλλο κράτος, βρείτε περιπτώσεις που «σηκώνουν» μέτρα, ειδοποιείτε το άλλο κράτος;

«Μα φυσικά. Τους ενημερώνεις ότι έλεγξες το υλικό και ότι βρήκες τις περιπτώσεις που χρειάζονται περαιτέρω ενέργεια. Υπάρχει πάντα αλληλοενημέρωση»

- Πως και ασχοληθήκατε με το αντικείμενο;

«Από την αρχή που μπήκα στο Υπουργείο, το 1979, ασχολήθηκα σε μια διεύθυνση που είχε αποκλειστικά τα διεθνή θέματα. Δούλεψα και έξω, στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος, ως φορολογικός ακόλουθος του ελληνικού κράτους».

- Μπήκατε λοιπόν σχεδόν αμέσως στο αντικείμενο της φορολογίας και των ελέγχων που πάντα ήταν και ιδίως τώρα εξελίχθηκε σε μια από τις …πληγές του Φαραώ για την Ελλάδα.

« Σωστά. Η Ελλάδα ουδέποτε συνειδητοποίησε τι σήμαινε φορολογικό καθεστώς. Όπως λ.χ. η Αμερική. Η οποία θεωρεί το φορολογικό ως το «Α» και το «Ω» της διοίκησης του κράτους. Μην ξεχνάτε ότι ο Αλ Καπόνε συνελήφθη όχι για όσα έκανε με τη Μαφία αλλά λόγω φορολογικών παραβάσεων . Οι Ηνωμένες Πολιτείες, για να γίνουν αυτό που ήθελαν να γίνουν, μια υπερδύναμη, έπρεπε να ξοδεύουν. Από πού θα τάπαιρναν τα λεφτά αν όχι από τους φόρους; Κάτι που η Ελλάδα δεν αξιολόγησε ποτέ. Θα μπορούσε να έχει μια σωστή φορολογική βάση για να μπορεί να διατηρήσει τον πολιτισμό της και να γίνει μια κοιτίδα, να γεννά καινούργιες ιδέες. Και δεν την απέκτησε ποτέ αυτή τη βάση. Για να μπορεί να ξοδεύει και να κάνει όλα αυτά που έπρεπε και ήθελε να κάνει. Βεβαίως δεν σκέφτηκε ποτέ ότι αυτά ήταν τα πράγματα που θα έπρεπε να κάνει για να γίνει Μεγάλη και βεβαίως, δεν είχε και ποτέ τα χρήματα για να το κάνει».

- Όταν λέτε «να τα κάνει όλα αυτά» τι εννοείτε; Τι δεν κάναμε στην Ελλάδα και φτάσαμε σ΄αυτό το σημείο; Να μην ξέρουμε τίποτε όλοι μαζί και τίποτε ο ένας για τον άλλον παρά μόνο ακριτομύθιες, φήμες και μερικές φορές λασπολογία;

« Πρώτα –πρώτα δεν σεβαστήκαμε τον πολιτισμό μας. Πήγαμε και γίναμε κράτος της Ευρωπαικής Ένωσης. Καλά κάναμε. Αλλά εκεί ήταν μια αγορά που εσύ έπρεπε να δεις τι μπορείς να δώσεις. Η Γερμανία έχει τη βιομηχανία της. Η Γαλλία ένα μίγμα υπηρεσιών και βιομηχανίας. Η Αγγλία ήταν μια τεράστια αγορά υπηρεσιών. Εσύ, η Ελλάδα, τι αγορά είσαι που πας και μπαίνεις εκεί; Τι κάνεις; Εμείς, με τα Πανεπιστήμιά μας ανοιχτά, θα μπορούσαμε να γίνουμε ένα think tank της Ευρώπης. Αυτό το δικαιούται η Ελλάδα»

- Και το σκεφτόσασταν από τότε ότι ο Πολιτισμός …και η Παιδεία…θα μπορούσε να γίνει «βαριά βιομηχανία» για την Ελλάδα;

« Βεβαίως. Και το συζήτησα και τι ο είπα και το πρότεινα αλλά ήταν η κατάσταση πολύ διαφορετική και κοιτάζοντας τα πράγματα μόνο από την οικονομική τους άποψη, είχαμε χάσει την ουσία. Εγώ είχα ως ασχολία μου τα Οικονομικά, τα φορολογικά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ισοπεδωθείς σαν άνθρωπος.»

- Φτάσατε στην καριέρα σας μέσα από το καλώς εννοούμενο «δημοσιουπαλληλίκι» σε ένα υψηλό, ένα ικανοποιητικό σημείο επαγγελματικής εξέλιξης και εξειδίκευσης για οποιονδήποτε δημόσιο υπάλληλο δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο «σπρώξιμο». Σ αυτό το επίπεδο, σ΄ αυτό το «βαθμό», φύγατε. Όταν φύγατε και κλείσατε την πόρτα πίσω σας, τι είπατε; Τι συναισθήματα είχατε;

« Είχα ανάμικτα συναισθήματα. Μου έφυγε ένα βάρος διότι ήμουνα υποχρεωμένη να υπακούω στους νόμους, δεν μπορούσα να εκφραστώ ελεύθερα έξω από το χώρο μου, ήταν υποχρέωσή μου από το νόμο να τηρώ το απόρρητο. Όταν έχει κάποιους νόμους, θα πρέπει να τους δέχεσαι. Να τους υπακούς. Αν δεν είναι σωστοί, φρόντισε, προσπάθησε να τους αλλάξεις αλλά δεν τους ποδοπατάς όταν δεν έχεις κάτι άλλο για να τους αντικαταστήσεις. Παράλληλα, άφηνα πίσω μου ένα αντικείμενο τέτοιο που το δούλεψα πάρα πολύ καλά. Και για τη χώρα.»

- Τους ποδοπατάμε τους νόμους στην Ελλάδα;

«Ναι . Δεν ξέρω αν είναι εν γνώσει μας. Μπορεί και εν γνώσει μας, μπορεί και λόγω της αμορφωσιάς μας. Της άγνοιάς μας . Ίσως και από την αδιαφορία μας. Περισσότερο αυτό».

- Τι ακριβώς πιστεύετε ότι συνέβη ώστε ο υπουργός να βάλει τη λίστα σ΄ένα συρτάρι και να την αφήσει;

« Προφανώς δεν ήξερε ότι όλα τα κράτη, στον κόσμο, μεταξύ Υπουργείων Οικονομικών διαπιστεύουν μια συγκεκριμένη Διεύθυνση η οποία συνήθως ασχολείται – και μόνον αυτή-με τα διεθνή φορολογικά θέματα. Κι όταν λέω « διαπιστεύουν» δεν λέω ότι αναφέρονται στην τάδε Διεύθυνση. Εξειδικεύουν. Αναφέρουν και τα ονόματα των χειριστών που συνήθως παίρνουν και στέλνουν. Γιατί κι εμείς στέλνουμε. Δεν είναι ότι μόνο δεχόμαστε…»

- Έχει συμβεί τέτοιες παρόμοιες λίστας είτε να έχουν φύγει από εδώ ή να έχουν έρθει στο παρελθόν;

«Για να φύγουνε…όχι. Μας ρωτάνε συνήθως, μας ζητούν πληροφορίες για συγκεκριμένα ονόματα και εμείς τους λέμε τι υπάρχει, τι έχουν στην Ελλάδα. »

- Σ΄ αυτή τη λίστα Φαλτσιάνι, με τα τόσα ονόματα, γνωστά ονόματα, άγνωστα ονόματα, με μεγάλα ποσά…

Με διακόπτει, λίγο «θυμωμένη».

«Κακώς υπήρχε αυτή η λίστα στα χέρια της κυβέρνησης»

- Μα είχε κυκλοφορήσει η πληροφορία ότι η κυβέρνηση έχει ονόματα και θα τους ψάξει και θα φέρει λεφτά απέξω…

«Ναι. Αυτό είχε κυκλοφορήσει πράγματι»

- Πως κυκλοφόρησε; Όχι από μόνο του.

« Όχι βέβαια. Κάποιοι άνθρωποι διέρρευσαν την πληροφορία»

- Ποιοι άνθρωποι; Αυτός που «κουβάλησε» το στικάκι στον Παπακωνσταντίνου;

«Μα…δεν νομίζω ότι κουβάλησε κάποιος ένα στικάκι. Η εμπειρία μου και η γνώση μου είναι ότι ουδέποτε και κανένα κράτος δεν μας έδωσε στικάκι. Το Υπουργείο Οικονομικών δεν ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνε πληροφορίες. Τα δίνουν πάντα σε cd. Και δεν πιστεύω ότι ο πρέσβυς μας στο Παρίσι μπήκε στο γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών, αντί να τον …τρατάρουν φοντανάκι, τον τρατάρισαν ένα cd. Ένα να ξέρετε: Υπέγραψε και το πήρε.»

- Εγώ πάντως ξέρω ότι όλος ο κόσμος ήξερε και συζητούσε για τη λίστα που έφτασε στο Υπουργείο Οικονομικών…

«Ναι. Η αρμόδια Διεύθυνση δεν το ήξερε. Ακούγαμε μόνο. Φήμες. Κι αν είχε φτάσει, σ΄ εμάς, όπως ήταν το σωστό, δεν δόθηκε ποτέ.»

- Φαντάζεστε ότι ο Παπακωνσταντίνου δεν του έριξε ούτε μια ματιά;

« Φαντάζομαι πώς το είδε. Αλλά είτε το είδε, είτε όχι, ήταν αναρμόδιος. Δεν έπρεπε να το παραλάβει καν. Ήταν υποχρεωμένος να το δώσει στην αρμόδια Διεύθυνση. Εγώ ήμουνα αρμόδια αλλά είτε ήμουν, είτε όχι, κάποιος θα ήταν αρμόδιος και έπρεπε να του το δώσει για να συνεχιστεί η διαδικασία. Δεν το έκανε. Δεν μας το έδωσε. Έτσι έχω κάνει τόσες φορές. Έχω πάρει κι άλλες λίστες, από άλλα κράτη».

- Την ίδια τακτική ακολούθησε και ο κ. Βενιζέλος

«Έτσι φαίνεται. Φως φανάρι δεν είναι;»

- Όταν άλλαξε ο υπουργός, δεν άλλαξαν και κάποια πράγματα στο Υπουργείο;

« Να σας πω….όχι. Εκτός από κάποια πρόσωπα τα οποία προφανώς ήθελε να έχει. Φαντάζομαι άνθρωποι δικοί του. Ίσως το είδε κι εκείνος, ίσως το συζήτησε αλλά αγνόησε κι εκείνος τη διαδικασία, την Υπηρεσία και τους νόμους. Υπάρχουν διεθνείς νόμοι, διεθνείς συμβάσεις…δεν μπορείς να καταπατάς νόμους, συμφωνίες, διατάξεις, διεθνείς συμβάσεις. Ξέρετε ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα οι Διεθνείς συμβάσεις υπερισχύουν των εσωτερικών;»

Η κυρία Σαραντίτη, έφυγε πριν από 3 μήνες από την υπηρεσία της με σύνταξη που δεν ξέρει ακόμα πόση θα είναι Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, στη Νέα Σμύρνη τέλειωσε το σχολείο στη Νέα Σμύρνη, στην Ευαγγελική Σχολή, σπούδασε Οικονομικά, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο , παντρεύτηκε, έκανε μια κόρη και…μπήκε στο Δημόσιο.

- Μπήκατε με…ρουσφέτι;

« Όχι. Έδωσα εξετάσεις, στον αντίστοιχο τότε ΑΣΕΠ. Και επειδή ήξερα καλά ότι τα πάντα είχαν κομματικοποιηθεί στην Ελλάδα, έλεγα ότι ήταν ευτύχημα που μπήκα με εξετάσεις.»