Απ΄ αυτές τις λέξεις που βρίσκονται στο εξώφυλλο του βιβλίου, υπάρχουν μόνο δυο για τις οποίες δεν έχω δεύτερες σκέψεις, προβληματισμούς, σκεπτικισμό, αντιθέσεις, αντικρουόμενες συλλογιστικές, αντιρρήσεις. 1. Γιάννης και 2. Μήτσιος. Γιατί είναι ο συγγραφέας, ο μορφωμένος, σπουδασμένος άνθρωπος, ο επιστήμων, ο αναλυτής, ο καλός ομιλητής που τον ξέρω όσο τον ξέρω και μόνο καλά έχω εισπράξει. Για όλες τις άλλες λέξεις – και κυρίως έννοιες- , όλο και κάτι έχω να πω, είτε αυθύπαρκτα, είτε ανεξάρτητα από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται, αποκλειστικά δηλαδή για την ίδια τη λέξη γλωσσολογικά, φιλοσοφικά, λεξικογραφικά έστω…..είτε σε σχέση με τη σημερινή μας τραγική συγκυρία, μπορώ να μιλάω επί ώρες.

Και φυσικά για τη σημερινή, τραγική κατάσταση της πατρίδας και του λαού μας και της ηπείρου μας και του κόσμου μας και του πολιτισμού μας χρησιμοποιεί ο συγγραφέας τις λέξεις και τις έννοιες Στοίχημα…Αναγέννηση….Διεθνές Περιβάλλον…Ευρώπη…Μέλλον της Ελλάδος.

Εκλεγμένος βουλευτής το 2004 με τη Νέα Δημοκρατία, μέλος της κυβερνητικής πλειοψηφίας, εκπρόσωπος των πολιτών της Α΄. Περιφέρειας Αθηνών που αποκαλείται «η περιφέρεια των περιφερειών», παρακολουθούσα άναυδος κι εγώ το καλοκαίρι του 2007, μέσα σε μια φλεγόμενη Ελλάδα, την διαγραφόμενη πορεία προς τις εκλογές. Γιατί εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2007, 6 μήνες πριν από την ολοκλήρωση της θητείας μας, με 100 μέτωπα ανοιχτά και χωρίς καμία σχεδόν εντυπωσιακή κυβερνητική επιτυχία; Το γράφει ο συγγραφέας στην εισαγωγή του, με άλλα λόγια και το επεκτείνει και σε δυο χρόνια αργότερα και σε τρία χρόνια αργότερα…σε πέντε χαμένα χρόνια.

Λίγα λόγια και καλά. Συνοψίζουν όλο μας το σημερινό δράμα. Και το αποτέλεσμα αυτών των 5 χρόνων, από το καλοκαίρι του 2007 ως το καλοκαίρι του 2012 σε συνδυασμό με τα τριάμιση χρόνια της διακυβέρνησης της πρώτης, ισχυρής κυβέρνησης Καραμανλή , το αναφέρει κι αυτό πολύ εύστοχα , πάλι στην εισαγωγή του. 

Οι διαπιστώσεις αυτές θεωρώ ότι είναι διαπιστώσεις που θα έπρεπε να είχαν εγκαίρως και σχετικά εύκολα κάνει όχι μόνο όλοι οι πολιτικοί, τα κόμματα, η προεδρία της Δημοκρατίας, τα μέλη του Διπλωματικού σώματος, το στελεχιακό δυναμικό της δημόσιας Διοίκησης, τα στελέχη της Δικαιοσύνης και των Ενόπλων Δυνάμεων, οι δημοσιογράφοι, οι καθηγητές των Πανεπιστημίων μας, η πνευματική ηγεσία του τόπου, το συνδικαλιστικό κίνημα, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι έμποροι, οι τεχνοκράτες, τα στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αλλά ακόμα και οι πρωτοετείς φοιτητές και φοιτήτριες των σχετικών σχολών.

Και πιστεύω ακράδαντα ότι η συντριπτική πλειοψηφία το είχε αντιληφθεί το αδιέξοδο. Αλλά το καλοκαίρι του 2012 και αφού είχε ανεχθεί το ψέμα, την ανικανότητα, την υποκρισία, την εξάρτηση, την προδοσία ΚΑΙ την κυβέρνηση Παπαδήμου, έφυγε από τις πλατείες της οργής και της αγανάκτησης και ψήφισε , δυο φορές κολλητά, έτσι όπως ψήφισε.

Φταίνε πολλά. Δεν θα τα αναλύσω εγώ. Αλλά ερωτώ το φίλο Γιάννη Μήτσιο: Με ποιους συνεργάτες, με ποιους εταίρους, με ποιους καθοδηγητές, με ποιους μπροστάρηδες, με ποιους συνένοχους αν θέλεις μπορούμε να στοχεύσουμε στην Αναγέννηση και να την αναγορεύσουμε σε στόχο, άρα και σε στοίχημα;

Για το βιβλίο του καθηγητή Γιάννη Μήτσιου μίλησαν ο δημοσιογράφος και πολιτικός Γιάννης Τζώρτζης, ο αντιπρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Γιώργος Γιαγλής και ο Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος του ΕΛΙΑΜΕΠ, δρ Ευάγγελος Βενέτης