Τρείς σύντομες απαντήσεις, υπό τον τύπο «δηλώσεων» με εντυπωσίασαν περισσότερο από όσα συζητούσαμε επί 3-4 ώρες με το Σπύρο Καρατζαφέρη για μια συνέντευξη που του είχε ζητήσει προ δυο μηνών το περιοδικό CRASH την οποία ωστόσο, άγνωστο γιατί, δεν τη δημοσίευσε :1. Το δράμα της Ελλάδος είναι ότι δεν έχει πολιτικές ηγεσίες. Και γι αυτό, πάμε κατά διαόλου. Έχουμε πολιτικούς…νάνους και ανάμεσα σ αυτούς τους νάνους, είναι και προδότες.2. Ο κύριος Γιώργος Παπανδρέου μας οδήγησε στο Δ.Ν.Τ. κατ εντολή των Αμερικανών. Στο χωριό μου αυτό το λένε πολιτική προδοσία και 3. Στην Ελλάδα 100 είναι οι αιτίες του κακού. Πολιτικοί και επιχειρηματίες που είναι με όλες τις καταστάσεις και τις κυβερνήσεις και τις εκμεταλλεύονται. Είναι πολύ καλοί μεσίτες . Ο καλός μεσίτης πουλάει ό,τι θέλεις.

Ήξερα ότι τα πρώτα που θα του έλεγα, θα τον νευρίαζαν. Και δεν ήθελα να μιλήσει νευριασμένος. Ωστόσο έπρεπε να του πω ότι από διάφορες πλευρές, πολιτικές, διπλωματικές, δημοσιογραφικές κυρίως , ακούγονταν τους τελευταίους μήνες , μετά την εντυπωσιακή επιτυχία του «Εκκεντρικού Δελτίου» στο ART Chanel, διάφορα σχόλια του τύπου «Τώρα τι θέλει ο Καρατζαφέρης και ξανα-ανακατεύεται και βγάζει σοβαρά θέματα και ξαναμπλέκει με έρευνες και υποθέσεις ; Μεγάλωσε πια, τάχει πει όλα όσα είχε να πει, πήγε και στο κανάλι του αδελφού του ο οποίος βρίσκεται αλλού πολιτικά, τι έχει τέλος πάντων και θέλει να το αποκαλύψει; Και γιατί; Τι ψάχνει; Να τον ξανα-εξορίσουνε; Να τον κυνηγήσουνε; ». Άλλα απ΄ τα σχόλια ήταν απλώς δηκτικά, από δημοσιογράφους, βουλευτές, δικηγόρους, ανθρώπους που ίσως τον ζηλεύουν ή τον εχθρεύονται και δεν βλέπουν με καλό μάτι την τηλεοπτική του επαναδραστηριοποίηση, άλλα προέρχονται από διαφορετικές «περιοχές», από διαφορετικούς «ανθρώπους», με διαφορετικό ειδικό βάρος. Πιο…επικίνδυνους.

Όντως με κοίταξε νευριασμένος. Αλλά ηρέμησε. Και χαμογέλασε. Και απάντησε.

«Ναι. Ωραία. Με κυνηγάνε χρόνια. Προσπάθησαν να με βάλουν φυλακή τώρα. Τέλος πάντων. Αυτά τα λένε αυτοί που θέλουν να φύγω από την αγορά για να μη θίγονται τα συμφέροντά τους. Ας λένε ότι θέλουνε.»

Μου έδειξε ένα έγγραφο.

« Αυτή είναι μια επιστολή του Τόνι Μπλέρ,το Νοέμβρη του 1999 πιά, στον Σημίτη για συνεργασία στον τομέα των Ενόπλων Δυνάμεων.»

Η επιστολή, που ξεκινά με την χειρόγραφη προσφώνηση «Dear Costas” αναφέρεται σε άρματα μάχης.

« Μιλάει για τα 260 άρματα που τελικά, δεν τα πήραμε γιατί πήραμε τα Λέοπαρντ. Εδώ υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία που γεννά ερωτηματικά. Ο Μπλέρ τα γράφει, τα στέλνει στο Σημίτη, αυτός τα στέλνει στον Άκη. Ο Μπλέρ ενδιαφερόταν για ένα φίλο του, βιομήχανο με την Vickers Defence Systems, που κατασκεύαζε τα Challenger 2E. O φίλος του αυτός - και χρηματοδότης του- αν δεν «έπαιρνε τη δουλειά», θα πτώχευε. Πίεζε αφόρητα ο Μπλέρ. Ήρθε στην Ελλάδα ο Σόντερς, ως στρατιωτικός ακόλουθος. Κι αυτός την προχωρούσε τη δουλειά και έφτασαν τη συμφωνία στην ημέρα της υπογραφής. Ιούνιος του 2000. Στις 9 το πρωί ξεκινάει ο Σόντερς και πηγαίνει να υπογράψει για να τελειώνει η ιστορία. Και στο δρόμο, τον δολοφονεί ο Κουφοντίνας με τον Ξηρό. Δολοφονήθηκε ο Σόντερς, δεν έγινε η υπογραφή της συμφωνίας και δεν πήραμε τα Βρετανικά άρματα. Πήραμε τα Λέοπαρντ, τα γερμανικά, όταν πλέον έγινε Υπουργός ο Παπαντωνίου.»

Μιλάει ήρεμα, απλά, λες και δεν «συμβαίνει τίποτα». Έχουν δει τα μάτια του κι έχουν ακούσει τ΄ αυτιά του….Και ολοκληρώνει:

«Πτώχευσε ο φίλος του, «τρελάθηκε ο Μπλέρ και έστειλε , τέλη του 2000, τη δική του αντιτρομοκρατική εδώ για να βρει το δολοφόνο του Σόντερς. Τους προσφέρθηκε βοήθεια αλλά ξεκίνησαν από μηδενική βάση. Και είπαν ότι θα τη «βγάλουν» μόνοι τους την υπόθεση»

- Και την «έβγαλαν» την υπόθεση της 17 Νοέμβρη οι Άγγλοι; Και οι δικοί μας οι πανηγυρισμοί; Και οι δηλώσεις και η χαρά του κ. Χρυσοχοίδη;

« Καλά, εντάξει. Οι Άγγλοι είχαν βρει 104. Εμείς, 17 και τον Κουφοντίνα και το Γιωτόπουλο 19».

- Και αλλά οι υπόλοιποι; Είναι γνωστό φαντάζομαι ποιοι ήταν οι υπόλοιποι.

«Μα φυσικά. Είναι γραμμένα όλα αυτά. Την ξέρω καλά την υπόθεση. Και την …κρατάω, να τη «βγάλω» όταν πρέπει. Νευριάζω τώρα όταν ακούω ότι ο Χρυσοχοίδης έπιασε τη 17 Νοέμβρη. Έπιασε…άντε τώρα, να μην πω τι έπιασε».

Μου δίνει άλλο ένα έγγραφο. Μια κάρτα του πρωθυπουργικού γραφείου, που γράφει επάνω αριστερά «Ο Πρωθυπουργός» και από κάτω, χειρόγραφα :

«Αγαπητέ μου Άκη, το συνημμένο μού δόθηκε από τον Ισπανό πρωθυπουργό κ. Αθνάρ. Με φιλικούς χαιρετισμούς. Κώστας Σημίτης»

Το συνημμένο έγγραφο , με συναγόμενη ημερομηνία τα μέσα του 2000 φέρει τον τίτλο «Υπόμνημα της προσφοράς της εταιρείας CASA». Τι είναι αυτό;

«Αυτό είναι το Μεγάλο παζάρι των εξοπλιστικών. Δίνει και τιμές ο Αθνάρ. Και εκπτώσεις. Και μπόνους. Και δώρα. Για πολεμικά, μεταγωγικά αεροσκάφη της Ισπανικής Εταιρείας CASA, δεδομένου ότι –όπως γράφει- η ελληνική κυβέρνηση είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για 15 στρατιωτικά μεταφορικά αεροπλάνα . Η επιστολή-προσφορά, βελτίωνε όπως είχε ζητηθεί από την Ελλάδα ( προχωρημένες δηλαδή οι διαπραγματεύσεις) το κόστος από 291 εκατομμύρια ευρώ σε 278 ( 352 εκατομμύρια δολάρια συνολικά) με καλύτερες ημερομηνίες παράδοσης, δωρεάν υποστήριξη logistics και δωρεάν ενοικίαση ενός αεροπλάνου μέχρι να παραδοθεί το πρώτο. Προσφορά με …εκπτώσεις και με …μπόνους. Λοιπόν…τα λεφτά των μιζών είναι τρομακτικά. Την Ελλάδα τη φέρανε εδώ που τη φέρανε οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Γιάννας και οι εξοπλισμοί. Και τα υπόλοιπα βέβαια αλλά αυτά είναι τα δυο μεγάλα.»

- Εσύ πόσα τα βγάζεις αυτά τα δυο; 50 και 50;

« Μπα…περισσότερα. Γύρω στα 150 δις και τα δυο μαζί. Παίζεται λοιπόν το παιχνίδι βρώμικα. Πιάνουν τον Άκη, τον περνάνε προανακριτικές, ιστορίες, τρεχάματα, τον αθωώνουν, βγαίνει ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και λέει «Αθώος ο Άκης» αλλά τώρα δικάζεται ο Άκης. Μόνος του. Μα μόνος του αποκλείεται να τάχει «φάει» όλα αυτά. Υπάρχουν κι άλλοι».