Τα βασικά σημεία της «Ευρωπαικής Πολιτικής» σε σχέση με τις εξελίξεις στην Ελλάδα , αποτελούν αντικείμενο ευρύτατου σχολιασμού σ΄ όλο τον κόσμο και ερμηνεύονται ( με τη …βοήθεια διαρροών) ποικιλότροπα σε μια στιγμή που όλα δείχνουν ότι αυτός που «ενεργοποιείται» ύστερα από μεγάλη περίοδο …αποστασιοποίησης είναι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος . Και όπως γράφει πολύ εύστοχα στο πολιτικό / ειδησεογραφικό του τμήμα το crashonline, «τελικά μάλλον τα δύσκολα δεν πέρασαν… μάλλον τα δύσκολα είναι μπροστά…». Είναι κάτι που «παίζει» εδώ και καιρό, συζητιέται, ΔΕΝ «ανοίγει» αλλά τώρα φαίνεται ότι το Μέγαρο Μαξίμου αλλά και οι εμπλεκόμενοι υπουργοί , αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πόσο δύσκολη θα είναι η συνεννόηση με τους δανειστές. Και – για να συμπληρώσω- η συνάρτηση Διαπραγματεύσεις – Συμφωνία – Ισοδύναμα- Δόση – Αποτυχία – Δυσαρέσκεια δεν είναι κάτι καθόλου απλό αφού έχει κάνει κάποιους μέσα στο επιτελείο Τσίπρα να ανησυχούν.

Επιτέλους δηλαδή. Καιρός ήταν. Ο κόσμος «τόχε τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι». Και έπρεπε να φτάσουν στ αυτιά τους – τα οποία εδώ και καιρό ακούνε μόνο αυτά που θέλουν- κάποιες «φωνούλες» ότι - σύμφωνα με εφημερίδες και διαδικτυακές διαρροές- δεν αποκλείεται στο κομμάτι των « ακραίων ευρωπαϊκών κύκλων « να υπάρχει μέχρι και διάθεση για συστηματική υπονόμευση και εν τέλει ναρκοθέτηση της ελληνικής προσπάθειας ώστε μέχρι τον Μάρτιο να τεθεί θέμα διακυβέρνησης της χώρας».

Βόμβα; Μόνο για όσους τεμπελιάζουν σκεπτόμενοι. Κάποιοι παρακολουθούν τόσο την ενεργοποίηση του Δημήτρη Αβραμόπουλου αλλά και την … επανεμφάνιση Σαμαρά -Βενιζέλου, που άφησαν - οι δυο τελευταίοι- να εννοηθεί ότι αναμένουν σύντομα ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, με τους ίδιους πάντα φυσικά στο προσκήνιο. Κάτι παρόμοιο έχει αρχίσει και καλλιεργείται – λίγο πιο… κομψά, πάντως καλλιεργείται- και από την πλευρά Αβραμόπουλου.

Κάποιοι εν ολίγοις έχουν αρχίσει να …ψιθυρίζουν ότι « εγώ πάντως είμαι εδώ». Και να στρέφουν, άμεσα ή έμμεσα, την προσοχή του κόσμου στο ενδεχόμενο η διαρκής φθορά λόγω ανάγκης εφαρμογής το μνημονίου να προκαλέσει τους πιστωτές να οι πιστωτές να θέσουν θέμα συνολικής αμφισβήτησης της ικανότητας της παρούσας κυβέρνησης να υλοποιήσει τη συμφωνία και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Κι αυτό, το πολύ σε τρις-τέσσερις μήνες.

Άρα; Στόχος των δανειστών δεν θα είναι να προκύψει πολιτικό θέμα - μέσα από τη συζήτηση έστω που γίνεται και θα ενταθεί στην ίδια την κοινωνία που έχει ξεπεράσει τα όριά της - για αναζήτηση νέου κυβερνητικού σχήματος με νέες συμμαχίες ; Σκέφτομαι μεγαλόφωνα: Αλλαγή στη σύνθεση του κυβερνητικού συνασπισμού , ακόμα και οικουμενική κυβέρνηση.

Ουφ. Το είπα.