Άρθρο στην εφημερίδα "Ανεξαρτησία"

Όταν ένας διεθνής και ισχυρός «θεσμός» όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο «βγάζει» επίσημες ανακοινώσεις μέσω επίσημων Εκθέσεων που παρουσιάστηκαν και εγκρίθηκαν σε επίσημη διάσκεψη του Διοικητικού του Συμβουλίου και όλα τα επίσημα συμπεράσματα οδηγούν κορυφαία εκδοτικά συγκροτήματα και κορυφαίους δημοσιογράφους να συμπεράνουν ότι :

1. Καταπέλτης η έκθεση του Ταμείου.

2. Μέγα σφάλμα η μη αναδιάρθρωση χρέους το 2010.

3. Παταγώδης αποτυχία του προγράμματος.

4. Αιχμές και κατά Τόμσεν,

Τι να συμπεράνω εγώ ο φτωχός Έλληνας που – μαζί με όλες τις κυβερνήσεις μας , τους υπουργούς, τους βουλευτές, τις «συστημικές Τράπεζες», την Τράπεζα της Ελλάδος και την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα , μαζί με όλους τους «θεσμούς» στην Ελλάδα και την Ευρώπη , μαζί με τον ελληνικό λαό – περίμενα επί χρόνια την «κάποια» ένδειξη, την «κάποια» πρόταση, το «κάποιο» σχέδιο από αυτό το Διεθνές Νομικσματικό Ταμείο (που μας επιβλήθηκε και μας «κατσικώθηκε») για να βγει η χώρα μου από την οικονομική κρίση;

Η πρώτη-πρώτη μου εκτίμηση είναι – βιαστικά πάντως- ότι είμαι ένας πολύ μεγάλος βλάκας. Αλλά αυτό δεν μπορεί να ισχύει. ΟΛΟΙ μας βλάκες είμαστε; Βλάκες οι πρωθυπουργοί μας, οι υπουργοί , οι βουλευτές , βλάκες οι τραπεζίτες, οι επιχειρηματίες, οι επενδυτές, βλάκας και ο πρόεδρος της ΤτΕ, βλάκες οι ξένοι ηγέτες, βλάκες και τα εκατομμύρια των Ελλήνων; Όλοι; Δύσκολο. Συνεπώς, ας αναζητηθεί άλλη λογική που να εξηγεί απλά πώς οι «σωτήρες έκαναν λάθος».

Κι ώσπου να βρεθεί, μπορούμε κάλλιστα να τους πούμε και μια «καλή» κουβέντα σ΄ όλους αυτούς , εκεί πέρα, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που είχαν το «θάρρος» να παραδεχτούν το λάθος τους. Μπράβο τους για την αυτογνωσία, μπράβο τους για την παραδοχή, μπράβο τους και για την ειλικρίνεια.

Και τώρα που «τα βρήκαμε», ας μιλήσουμε σοβαρά για την τιμωρία των ενόχων . Των ενόχων του Δ.Ν.Τ. που παραδέχτηκε χωρίς περιστροφές ότι «έκανε λάθη στο σχεδιασμό του προγράμματος στήριξης-διάσωσης της Ελλάδας». Αυτών που με …ειλικρίνεια αναγνώρισαν ότι « η εφαρμογή του προγράμματος του 2010, κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία, αφού δεν απέφερε κανένα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα». Αυτών που έβαλαν την υπογραφή τους στο ότι « το μεγαλύτερο λάθος ήταν ότι το πακέτο δημοσιονομικής προσαρμογής δεν συνδυάστηκε με αναδιάρθρωση του χρέους, ώστε να καταστεί βιώσιμο». Τους ενόχους του ΔΝΤ το οποίο «αναγνωρίζει ως σοβαρότατη παράλειψη ότι δεν απαίτησε και δεν επέβαλε στους Ευρωπαίους την αναγκαία αναδιάρθρωση».

Υπάρχουν και άλλοι ένοχοι. Στην έκθεση που εγκρίθηκε στις 7/12 αλλά δόθηκε στη δημοσιότητα δέκα μέρες αργότερα, το ΔΣ του ΔΝΤ εμμέσως πλην σαφώς "αδειάζει" τους Ευρωπαίους που συμμετείχαν στην εκπόνηση του ελληνικού προγράμματος . Αλλά δεδομένου ότι το ΔΝΤ «αδειάζει» και « τα δικά του στελέχη» και παραδέχεται ότι «η παράλειψη της αναδιάρθρωσης πολλαπλασίασε τις δυσκολίες και κατέστησε μη αποτελεσματικά τα επιβληθέντα σκληρά μέτρα», ίσως ισχύει το γνωστό «ένοχος ένοχον ου ποιεί». Συνεπώς, εσύ μέγιστε Χαρίλαε Τρικούπη μπορεί να ρωτούσες «Τις πταίει;» αλλά εγώ ο ταπεινός σου απαντώ 140 χρόνια μετά: «Ουδείς».