Από την δημιουργία του Ελληνικού ανεξάρτητου κράτους έως και την δεκαετία του 1950, η Ελλάδα, πέρασε τουλάχιστον 5 μεγάλες πολεμικές αναμετρήσεις, ανάμεσα στις οποίες και έναν εμφύλιο πόλεμο.
Μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη του εθελοντισμού στην χώρα μας, δόθηκε κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, όταν αναπτύχθηκε ένα μαζικότατο κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης, που είχε σαν στόχο την επιβίωση του πληθυσμού ιδίως των μεγάλων πόλεων, οι οποίοι απειλούνται από την πείνα. Και είναι γνωστό ότι μέσα από την ψυχή του υπόδουλου Έλληνας, οργανώθηκαν και πέτυχαν τα λαϊκά συσσίτια, με την ευθύνη των αντιστασιακών οργανώσεων και οι κάθε λογής υπηρεσίες περίθαλψης και φροντίδας .
Από το 1974 μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η διάθεση προσφοράς που υπάρχει σε μεγάλο κομμάτι του Ελληνικού πληθυσμού και ιδίως της νεολαίας, διοχετεύτηκε στην μαζική συμμετοχή σε πολιτικά κόμματα και οργανώσεις. Και μόνο την τελευταία εικοσαετία, ο «καθαρός» εθελοντικός χώρος αρχίζει να συγκροτείται.
Ο εθελοντισμός είναι ένα πολύμορφο και δυναμικό σύστημα όπου η ατομική ολοκλήρωση συναντιέται με τη συλλογική ευημερία. Οι μορφές που παίρνει η εθελοντική προσφορά σήμερα διευρύνονται διαρκώς και εκτείνονται σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής από την παροχή υπηρεσιών φροντίδας ως τις οργανωμένες δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, κι από τη δραστηριοποίηση ομάδων πολιτών για την πρόληψη ή την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών ως την παροχή εκπαίδευσης σε κοινωνικά αποκλεισμένα άτομα ή ομάδες. Η εθελοντική δράση, από την άλλη πλευρά, αποτελεί η ίδια μια μαθησιακή εμπειρία, αναπτύσσοντας τις κοινωνικές, επικοινωνιακές και επαγγελματικές δεξιότητες του εθελοντή. Ο ίδιος ο εθελοντής δεν είναι μόνο πομπός αλλά και δέκτης των ωφελειών που απορρέουν από την εθελοντική του δράση.
Αφήνω σκοπίμως έξω τον Εθελοντισμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες γιατί αυτό το είδαμε και το καμαρώσαμε όλοι. Θέλω όμως να γυρίσω το βλέμμα μου στους πιο πρόσφατους σεισμούς , όταν και διαπιστώθηκε η αναγκαιότητα ενημέρωσης του κόσμου, σε δύο κυρίως παραμέτρους, για τις ενέργειες κατά τη διάρκεια του σεισμού και για εκείνες που αποσκοπούν στη διάσωση πληγέντων και την παροχή πρώτων βοηθειών.
Αλλά και σε περιπτώσεις ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως χιονοθύελλες, καύσωνες κ.α, η συντεταγμένη και οργανωμένη δράση των πολιτών μπορεί να αποτρέψει πολλά δυσάρεστα και να σώσει ζωές.
Και φυσικά, η αιμοδοσία. Με σημαντικότερο όλων την ηθική ικανοποίηση του αιμοδότη για την προσφορά ζωής στον συνάνθρωπό του. Σημαντικό : Ο εθελοντής δίνει χωρίς να ζητεί ανταλλάγματα. Επειδή το αισθάνεται, όχι επειδή περιμένει ανταμοιβή.
|
