Ένας κινούμενος υπότιτλος στην τηλεοπτική εκπομπή του κ. Αναστασιάδη τις προάλλες έλεγε ( μέσες άκρες γιατί δεν θυμάμαι και καλά) : " Μα γιατί πήγε ο Μπέζας να ορκιστεί στου Μαξίμου; Στη Ζούγκλα του Τριανταφυλλόπουλου δεν  έπρεπε να πάει;" Παραβλέποντας τη βιασύνη του "συντάκτη" που έστειλε τον κ. Μπέζα να ορκιστεί στου ...Μαξίμου ( ενώ οι ορκωμοσίες γίνονται στο Προεδρικό), αναρωτήθηκα: Μα είναι αυτό κάτι που ...σηκώνει χιούμορ;
Έστω και τόσο χοντρό, όσο αυτό που κάνει ο κ. Αναστασιάδης; Η αντιδημοκρατική εκσυγχρονιστική τακτική που επικράτησε σχεδόν εκβιαστικά και θέλει υπουργούς και στελέχη να καρατομούνται ή να αναδεικνύονται μέσω τηλεοπτικών εκπομπών  είναι κάποια δημοκρατική κατάκτηση που πρέπει να χειροκροτήσουμε; Ή μήπως είναι ένδειξη της γενικής κατάπτωσης θεσμών και αξιών στην κοινωνία μας ;Το ότι φτάσαμε στο σημείο, τα " μέσα", να θύουν και να καταλύουν, είναι καλό; Ο κ. Τριανταφυλλόπουλος το χαίρεται; Δεν αρνούμαι ότι έχω κι εγώ μερίδιο ευθύνης αφού θήτευσα 33 χρόνια σ αυτά τα "μέσα". Αλλά όλα έχουν κάποιο όριο.
Το οποίο φοβάμαι ότι έχουμε ξεπεράσει. Αλλο πράγμα η κριτική και η αποκάλυψη και άλλο η ανεξέλεγκτη διαπόμπευση. Και ρωτάω: Εκεί που φτάνουμε, στον ...πάτο, κάτι καλό που ενδεχομένως γίνεται , θα τύχει της ίδιας  προβολής;