Ο ιός εξαπλώνεται. Μεταλλάσσεται. Απειλεί. Δημιουργεί προβλήματα αντιμετώπισής του, προσωπικές τραγωδίες, γη που τρέμει και προβλήματα επικοινωνίας. Μόνον οι όποιοι αρνητές παραμένουν συνωμοσιολογικά αδιάφοροι και επικίνδυνοι. Και γίνονται συνεργοί στο έγκλημα.

Ο ιός δυναμώνει και εξαπλώνεται. Όχι ο covid19. Ο «άλλος». Εγχώριας παραγωγής και κατανάλωσης.  Και δεν μας απειλεί με εισαγωγή στο νοσοκομείο. Ούτε με διασωλήνωση. Μας απειλεί με σαπίλα. Όλη την κοινωνία. Γιατί δεν σκοτώνει ανθρώπους. Συνειδήσεις «σκοτώνει». Προσωπικότητες πλήττει ανεπανόρθωτα. Και δεν είναι σημερινός. Σήμερα «έσκασε» ο Ασκός. Αλλά ο ιός μας δηλητηρίαζε χρόνια τώρα.

Αδικία, αναξιοπιστία, αχαριστία αναξιοπρέπεια, εκφοβισμός, ταπεινωτική συμπεριφορά, αδιαφορία, έλλειψη σεβασμού, προσωπικό "βόλεμα", τρομοκρατία, "ίδιον συμφέρον", σκόπιμος  και απόλυτα ψευδής εξευτελισμός, εξοβελισμός, "κολπάκια", σεξισμός: Ενεργοί παράγοντες στη σημερινή μας κοινωνία. Οι ιστορίες όσων έζησαν γυναίκες και άνδρες επαγγελματίες στα χέρια αφεντικών- κατσαπλιάδων μπορεί να μην είναι όλες ακριβείς αλλά είναι απόλυτα ενδεικτικές της κατάστασης χρόνια τώρα στην Ελλάδα. Και στον κόσμο ολόκληρο.

Ο ασκός του Αιόλου "έσκασε", στόματα άνοιξαν, ο κύβος ερρίφθη και δεκάδες πραγματικών θυμάτων σε αρκετές κατηγορίες εργαζομένων , άρχισαν να μιλούν. Έστω και μετά τριάντα ή είκοσι ή δέκα χρόνια. Έστω κι αν μερικά θύματα φτάνουν σε κάποιες υπερβολές. Και η υπερβολή δεν σημαίνει ότι η βία κάθε είδους ΔΕΝ ασκήθηκε.

Έχω κι εγώ τα δικά μου. Δεν σάς απασχολώ γιατί όπως μου είπε η φίλη μου η Ειρήνη, «βάλε τη γάτα σου να κλαίει". Αλλά όταν εγώ απολύθηκα, το 1993-94, από την ΕΡΤ επειδή εργαζόμουν ΚΑΙ στον 9.84 («ασυμβίβαστο» όπως προέβλεπε ο νόμος), εγώ 1. ΔΕΝ εργαζόμουν στην ΕΡΤ αλλά ήμουν αποσπασμένος στο Υπουργείο Πολιτισμού , 2. ο επιφανής δικηγόρος μου, "έχασε" –όπως μού είπε- την προθεσμία υποβολής ένστασης και 3. έχασα 17 χρόνια κρατήσεων δεδουλευμένων για το Ταμείο Ασφάλισης της ΕΡΤ. ΚΑΙ τη δουλειά μου.

Αυτό δεν έχει βέβαια άμεση σχέση με την τραγική υπόθεση της Σοφίας Μπεκατώρου και των άλλων θυμάτων σεξιστικής, προσβλητικής, τραμπούκικης συμπεριφοράς. Αλλά μήπως ΚΑΠΟΙΑ σχέση έχει βαθύτερα; ΚΑΠΟΙΑ ομοιότητα; Δεν αδικήθηκα κατάφωρα, ίσως και συνωμοτικά; Αν όμως το είχα αντιμετωπίσει διαφορετικά, πιο δυναμικά, αν έκανα αγωγή, μήνυση, αν έβρισκα άλλον δικηγόρο, αν έκανα καταγγελία στο Δικηγορικό Σύλλογο για την βαριά αμέλεια του "ξεχασιάρη" δικηγόρου μου, αν έκανα παράσταση στον τότε Υπουργό Επικρατείας και φίλο μου, μήπως θα είχα βρει το δίκιο μου;

Ίσως. Αλλά ο καθένας μας έχει το δικό του κώδικα τιμής. Και μ αυτόν πορεύεται.

Και εδώ, έρχεται ο covid19. Το ήξερα εδώ και μερικά χρόνια . Το παραδέχτηκα – χωρίς δα και να το δεχτώ- μόλις τώρα, που «περπατάω» στην κατηγορία των «ηλικιωμένων» και των «ευπαθών» ομάδων του πληθυσμού και συνειδητοποιώ ότι «σοβαρές» χώρες όπως η Γερμανία και η Αγγλία αποφασίζουν να εντάξουν τους άνω των 65 ετών στους «αναλώσιμους» και αποφασίζουν να ΜΗΝ τους χορηγήσουν εμβόλιο κατά του covid 19. 

Η Ελλάδα –προς το παρόν- δεν ανακοινώνει τέτοια πρόθεση. Αλλά ΜΟΝΟ για το εμβόλιο. Για όλα τα άλλα, υπήρχε ανέκαθεν και τώρα εμφανίζεται αμακιγιάριστη η στάση του Κράτους και των κυβερνήσεων να περιθωριοποιούν τους άνω των 65 ετών θεωρώντας τους τουλάχιστον άχρηστους. Και σκέπτομαι ότι ευτυχώς που όλα τα τελευταία γεγονότα των καταγγελιών για σεξιστική συμπεριφορά, για αδικία, βία και ύβρη, για επαγγελματική καταπίεση σε χώρους εργασίας, δεν με αφορούν, ούτε με αγγίζουν. Ουδέποτε χρησιμοποίησα τέτοιου είδους καρκινογόνες ενέργειες. Αντιθέτως. Τις υπέστην. Τα τελευταία δέκα χρόνια όμως, είμαι γενικά «αναλώσιμος».

Αρχικά από τα «αφεντικά» της δημοσιογραφίας που απαξιούν να μου προσφέρουν δουλειά. Στη συνέχεια από τα «αφεντικά» της πολιτικής που με έχουν περιθωριοποιήσει «χοντρά». Και τώρα, κινδυνεύω και από το Κράτος που «το σκέπτεται» αν θα μου δώσει εμβόλιο.

Ναι, εντάξει, είμαι άνω των 65 και με «υποκείμενα νοσήματα». Αλλά να τρώω τη μια σφαλιάρα μετά από την άλλη; Έχουν αυτές οι περιπτώσεις κάποια ομοιότητα με τις περιπτώσεις αθλητών, αθλητριών, ηθοποιών, τραγουδιστριών, παρουσιαστριών; Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, δεν επικρατεί η βία, η αδικία, ο τραμπουκισμός και η αναξιοκρατία; Είμαστε όλοι στο ίδιο «καζάνι» που είναι γεμάτο σαπίλα;

Μπράβο ρε Ειρήνη που μου είπες ότι «κι’ εσύ, θα βάλεις τη γάτα σου να κλαίει».